. .../ و آقای «دَفاعی بزرگ» که نقشِ پدربزرگِ نصیحت‌گو و متخصصِ | KiarostamiAbbas

.
.../ و آقای «دَفاعی بزرگ» که نقشِ پدربزرگِ نصیحت‌گو و متخصصِ امور تربیتی را بازی کرد، آموزگار یا شاید هم مدیرِ بازنشستۀ مدرسۀ همان روستاها بود؛ پیرمردی جدّی و بامسؤلیتِ تمام از همان آغاز، وقتی کیارستمی فیلمنامه را به‌شیوۀ خاصِ خود، با او در میان گذاشت، تا پایانِ کار و تصور می‌کنم تا آخرِ عمر، باور کرده بود که: «آقایان مهندسان از تهران تشریف آورده‌اند» تا از نظرِ ایشان در زمینۀ «تعلیم و تربیت [پداگوژیک] صحیحِ اطفال» بهره‌مند شوند. مضمونِ کلیِ دیالوگ را کیارستمی طوری به او حالی کرد که او فکر کرد آن سخنانِ گُهربار و توصیه‌های سازنده در زمینۀ تنبیهِ بدنی (کتکِ هفتگی، بادلیل و بی‌دلی و تعطیل‌ناپذیر) به‌یادمانده از اَبَویِ محترم، زاییدۀ ذهنِ خلاقِ آن پداگوگِ محترمِ روستایی‌ست.
‌
یادداشت ناصر زراعتی درباره‌ی ساخت فیلم «خانه‌ی دوست کجاست»
منتشرشده در ماهنامه‌ی تجربه، دوره‌ی جدید، شماره‌ی یک، اردیبهشت ۱۳۹۰
‌