သို႔ေသာ္ အေနာ္ရထာေတာင္းဆိုသည့္ စြယ္ေတာ္ကို ပင့္၍ရလွ်င္ ပင့္ေဆာ | Thurein
သို႔ေသာ္ အေနာ္ရထာေတာင္းဆိုသည့္ စြယ္ေတာ္ကို ပင့္၍ရလွ်င္ ပင့္ေဆာင္သြားရန္ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္ ။ စြယ္ေတာ္က ပင့္မရေသာေၾကာင့္သာ မပင့္ခဲ့ရတာ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အေနာ္ရထာအေပၚ လိုက္ေလွ်ာရမည့္ အေၾကာက္တရား သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းတရားတစုံတခု ရွိေနပါလိမ့္မယ္ ။
စစ္မက္မျဖစ္ပြားပဲ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာခဲ့တာ အေနာ္ရထာရဲ႕ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အဟန္႔ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ျပယုတ္တခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ (အေနာ္ရထာ ပင့္ေဆာင္လို႔မရခဲ့တဲ့ စြယ္ေတာ္ဟာ ၁၉၉၅ ဝန္းက်င္က ျမန္မာျပည္သို႔ ႂကြခ်ီအပူေဇာ္ခံခဲ့ၿပီး စြယ္ေတာ္ပြား ႏွစ္ဆူအား စြန္႔ခဲ့သည့္အတြက္ ယင္းစြယ္ေတာ္ပြားႏွစ္ဆူအား ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၲေလးမွာ ခမ္းနားစြာ တည္ထားကိုးကြယ္ေနတာ ေတြ႕ျမင္ၾကရမွာပါ)
တ႐ုတ္မွတ္တမ္းမ်ားမွာ အေနာ္ရထာသည္ ဇင္းမယ္ ၊ ယိုးဒယား ၊ ကေမၻာဇ ၊ ကိုခ်င္ခ်ိဳင္းနား စေသာ အေရွ႕ေတာင္ႏိုင္ငံမ်ားကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္လို႔ ေရးထားပါတယ္ ။
ယိုးဒယား ေျမာက္ပိုင္း မွတ္တမ္းမ်ားမွာလည္း ေခ်ာင္ဖမဲ့ျမစ္ဝွမ္းရွိ လာဗိုၿမိဳ႕ေတာ္လည္း ပါဝင္ေၾကာင္း ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံကလည္း ႐ိုေသခန္႔ညားရေၾကာင္း ယင္းေဒသမ်ားအထိ အေနာ္ရထာ စစ္ခ်ီဖူးေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။
ထိုေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ားအရ ပုဂံနယ္နမိတ္သည္ အေနာက္ဖက္ ဘဂၤလား ၊ ေျမာက္ဖက္ နန္းေစာ (တ႐ုတ္) ၊ အေရွ႕ေတာင္ ဂြၽမ္းျပည္ ၊ ေတာင္ဖက္ မေလးကြၽန္းဆြယ္ေျမာက္ဖက္အစပ္ ထိ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။
AD 1060 ခန္႔မွာ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းမွ ေစာဠလူမ်ိဳးမ်ားက သီဟိုဠ္ကို က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာသံဃာမ်ားပါ သတ္ျဖတ္လာပါတယ္ ။ သီဟိုမင္းဝိဇိယဗာဟုက ဗုဒၶဘာသာဘုင္ အေနာ္ရထာထံ ကူညီေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုလာပါတယ္ ။
ဘာသာေရးအတြက္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္အစစ္ျဖစ္ေသာ အေနာ္ရထာသည္ကား သံဃာမ်ားအသတ္ခံရသည္ဟု သတင္းၾကားယုံမွ်ျဖင့္ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထၿပီး သီဟိုဠ္ကို သူရဲေကာင္းမ်ားေစလြတ္ကာ မိစၧာမ်ားအား ႏွိမ္နင္းေစခဲ့ပါတယ္ ။ မိမိေရေျမမွာ အဲသလို သံဃာမ်ား အသတ္ခံလွ်င္မူ မင္းျမတ္ေနာ္ရထာတပါး အစိမ္းလိုက္ဝါးစားမလားမသိေအာင္ ဘာသာ သာသနာအတြက္ အမွန္တကယ္ အားကိုးအပ္ေသာ မင္းအျဖစ္ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္ခဲ့ရပါတယ္ ။
အေနာ္ရထာက စစ္သည္အမ်ားအျပားေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္ေသးပါဘူး ။ ယိုးဒယားသား ၁၀၀ ၊ ရွမ္း ၁၀၀ ၊ မြန္ ၁၀၀ နဲ႔ ဗမာ ၂၀၀ ကိုပဲ ေစလႊတ္လိုက္တယ္လို႔ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္ ။
လႊတ္လိုက္တဲ့ ၅၀၀ လုံးကလည္း တုတ္ၿပီး ဒါးၿပီး သန္မာထြားႀကိဳင္းတဲ့ လူၾကမ္းစစ္သား ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ သူတို႔ေတြဟာ သီဟိုဠ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ေစ်းထဲသြား အရက္ေသာက္ အသားစိမ္းစားျပ ၊ အခ်င္းခ်င္း ဆဲၾကရန္ျဖစ္ၾက တုတ္နဲ႔႐ိုက္ ဒါးနဲ႔ခုတ္ လုပ္ျပၾကပါသတဲ့ ။
လူေပါင္းစုံေနတဲ့ ေစ်းထဲမွာ ျမန္မာစစ္သားေတြ အျခင္းျခင္း မူး႐ူးရမ္းကား တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ႐ိုက္ႏွက္ ထိုးခုတ္ေနၾကေပမယ့္ တေယာက္မွ မေပါက္မကြဲ မျပတ္မရွ မို႔ အံ့ၾသေၾကာက္ရြံ႕ကုန္ၾကပါတယ္ ။ ဒီၾကားထဲ သားစိမ္းပါစားျပလို႔ အေနာ္ရထာရဲ႕ စစ္သားေတြဟာ လူေတြမဟုတ္ဖူး ဘီလူးေတြပဲ ဆိုၿပီး ထိတ္လန္႔ကုန္ပါေတာ့တယ္ ။
သီဟိုဠ္မွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ အိႏၵိယသားေစာဠေခါင္းေဆာင္လည္း သီဟိုဠ္ကို စစ္ကူလာတဲ့ ျမန္မာစစ္သားေတြ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ပုံၾကားၿပီး ေနာက္ေနာင္ သီဟိုဠ္ကို မေႏွာက္ယွက္ပါဘူးဆိုတဲ့ ကတိေပးၿပီး ျပန္ေျပးသြားပါတယ္ ။
(ဒါက က်ေနာ္မွတ္မိေနတဲ့ ငယ္စဥ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းအရာပါ)
ဒီေတာ့မွ အေနာ္ရထာလည္း သီဟိုဠ္သာသနာ ျပန္လည္ထြန္းကားရန္အတြက္ ပုဂံမွ မေထရ္ႀကီးမ်ားကို ႂကြေရာက္အားျဖည့္ေစျခင္းျဖင့္ သာသနာျပဳခဲ့ရပါတယ္ ။
အေနာ္ရထာမင္းႀကီးရဲ႕ စစ္ေရးေအာင္ျမင္မႈ နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားမွာ သီဟိုဠ္ရာဇဝင္က်မ္း ၊ ယိုးဒယား ၊ ကေမၻာဒီးယား ၊ တ႐ုတ္အစရွိတဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္အိမ္နီးျခင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ ေဖာ္ျပထားလို႔ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိပါဘူး ။ တခုခက္ေနတာက အမြမ္းတင္မႈေတြ မ်ားလြန္းသြားၿပီး ယုတၱိကင္းမဲ့ေသာ ဒ႑ာရီအဆင့္သို႔ က်သြားရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြအတြက္ေတာ့ သံေဝဂယူၾကရပါမယ္ ။
သကၠရာဇ္ ၁၀၇၇ မွာ အျငင္းပြားဖြယ္ ျဖစ္စဥ္နဲ႔အတူ အေနာ္ရထာဟာ ကြၽဲခတ္လို႔ ေသသြားသေယာင္ေယာင္ ၊ ကြၽဲအမွတ္တံဆိပ္နဲ႔ သူပုန္ေတြလုပ္ႀကံသေယာင္ေယာင္ နဲ႔ ဘာမွန္းမသိပဲ ေသသြားရပါတယ္ ။ ဆိုးတာက သူ့ရဲ႕႐ုပ္အေလာင္းကိုပဲ ရွာမေတြ႕တဲ့အထိ ေသဆုံးမႈ သမိုင္းေပ်ာက္သြားရပါေတာ့တယ္ ။
အဲဒီေနာက္ သူ့သား ေစာလူးမင္း ၁၀၇၇ မွာပဲ နန္းတက္လာပါတယ္ ။ အေနာ္ရထာနဲ႔ မဏိစႏၵာၾကား ျပႆနာေၾကာင့္ အေဝးေရာက္ေနတဲ့ က်န္စစ္သားကို ျပန္ေခၚပါတယ္ ။
မၾကာပါဘူး မိဖုရားခင္ဦးနဲ႔ က်န္စစ္သားတို႔ ဘာဘာညာညာ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး က်န္စစ္သားကို ေအာက္ဒလသို႔ ပို႔ျပန္ပါတယ္ ။ မွဴးမတ္ေတြက ျပန္ေခၚဖို႔ ေတာင္းပန္လို႔ ျပန္ေခၚလာျပန္ပါတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔တေန႔မွာ ေစာလူးမင္းဟာ ငရမန္ကန္းနဲ႔ ေႂကြပစ္ၾကပါတယ္ ။ ငရမန္ကန္းက ေႂကြတပြဲႏိုင္လို႔ လက္ခေမာင္းခတ္တာကို ေစာလူးမင္းက ေယာက်ာ္းပီပီ သတၱိရွိရင္ မင္းအပိုင္စားရတဲ့ ပဲခူးၿမိဳ႕ကေန ပုန္ကန္ပါလားလို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
