စစ်ကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်အောင် ကယ်တင်ရမှာက လူထုခေါင်းဆောင်လို့ဆို | Thurein
စစ်ကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်အောင် ကယ်တင်ရမှာက လူထုခေါင်းဆောင်လို့ဆိုတဲ့ နိုင်ငံရေးပါတီတွေရဲ့တာဝန်၊ မကယ်တင်နိုင်ရင် နိုင်ငံရေးအရ ရှုံးမယ်၊ လူထုခေါင်းဆောင်ဘွဲ့ကို ခံယူ မနေနဲ့တော့။
မဘသက 'ဘာသာခြား ကျွန်'ဘဝက
လွတ်မြောက်အောင် ကြိုးစားမယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ ဘာသာခြားကျွန်ဘဝက မလွတ်မြောက်ရင် မဘသကို ညံ့တယ်လို့ပြောပါ။ အသုံး မကျဘူး၊ အချည်းနှီးပဲဆိုပြီး ဆဲချင်ဆဲ ဆိုချင်ဆို ကြိုက်သလို တုံ့ပြန်ပါ။
စစ်ကျွန်ဘဝကလွတ်အောင်လုပ်ရမှာက နိုင်ငံရေး
သမား/ခေါင်းဆောင်တွေရဲ့တာဝန်၊ ဘာသာခြား
ကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်အောင်လုပ်ရမှာက မဘသရဲ့တာဝန်။
ဒီလို ခွဲခြားနားလည်စေချင်တယ်။
မဘသက ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် လုပ်နေတယ်။ နိုင်ငံရေးပါတီ/လူထုခေါင်းဆောင် ဆိုသူတွေက ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် မလုပ်တဲ့အပြင် မဘသကို လာလာပြီးခလုတ်တိုက်ရုံမက အပြုတ်တိုက်ဖို့ ကြိုးပမ်းနေတယ်။ အဲဒီတော့ နိုင်ငံရေးစကားတွေ အမြှုပ်ထအောင်ပြောနေသူတွေဟာ
ဘာသာခြားရဲ့ကျွန် ဖြစ်ချင်သလားလို့ပဲ
မေးလိုက်ချင်ပါတယ်။
စစ်ကျွန်ဘဝဆိုတာ တစ်နေ့မှာ လွတ်မြောက်နိုင်တဲ့ မျှော်လင့်ချက်ရှိသေးတယ်။ ဘာသာခြားကျွန်ဘဝကို တစ်တိုင်းပြည်လုံး ကျရောက်သွားပြီဆိုရင် ဘယ်တော့မှ
မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဘူး။ ဘာသာ သာသနာ၊ တိုင်းပြည်နဲ့လူမျိုး အားလုံး သေဆုံးသွား
မယ့်အခြေအနေ၊ ကျွန်ရဲ့အောက်
သဘောက်ဘဝကို ရောက်သွားတော့မယ် လို့ မှတ်လိုက်ပါ။
မဘသက ဓမ္မဝိနယလမ်းစဉ်အတိုင်း ချီတက်နေတာဖြစ်လို့ စစ်အာဏာရှင်တွေရဲ့ ဒေါက်တိုင်ဘဝနဲ့ ဘယ်တော့မှ အသုံးချခံမှာမဟုတ်ဘူး။ အရှင်ထာဝရ တို့သာလျှင် ဘာသာခြား လူမျိုးခြားတို့ရဲ့ ဒေါက်တိုင်ဘဝမျိုး အဖြစ်ဆိုးနဲ့ မကြုံရအောင် ကြိုးစားရပ်တည်ကြပါလို့ လျှောက်ထားချင်ပါတယ်။
မောင်သွေးချွန်
"မဘသ(ဗဟို) Online Media"မှ ကူးယူမျှဝေသည်
"စက္ြၽန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ၿပီး
ဘာသာျခားကြၽန္ဘ၀ က်ေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္"
============================
(ေမာင္ေသြးခြၽန္ ) (တကယ္ေကာင္း၍ ဖတ္ၾကည့္ပါ)
အတုမရွိဂ်ာနယ္မွာ ဆရာမႏၲေလးသားရဲ႕ ေဝဖန္စာ တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ၂ဝ၁၅ မတ္ လထုတ္ 'ဝိဘဇၸဲ့တင္သံ'စာအုပ္မွာ အ ရွင္ထာဝရ(ေခတၱ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံ)ေရးသားခဲ့တဲ့ 'ေခတ္နဲ႔အညီ လက္ခံဖို႔ အေရးႀကီးၿပီ'ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ေဝဖန္ထားတာပါ။
ဆရာမႏၲေလးသားရဲ႕ တုံ႔ျပန္ခ်က္ကို ေထာက္ခံ
ေသာအားျဖင့္ အရွင္ထာဝရရဲ႕ အေရးအသားေတြကို ဆက္လက္ေဝဖန္ ေဆြးေႏြးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
ထုံးစံအတိုင္း 'သံဃာေတြဟာ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္မလုပ္'ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ တာထြက္လာတယ္။ သံဃာ့အလုပ္ သံဃာ့တာဝန္ကို အျပည့္အဝနားမလည္ရွာတဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာသံဃာေတာ္မ်ားကလည္း ဒီစကားမ်ိဳး ေျပာခဲ့ဖူးေပါင္း မ်ားလွေပၿပီ။
သံဃာဆိုတာ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ အျမင္တူ အက်င့္တူမွ သံဃာလို႔ ေခၚႏိုင္တယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကို ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ မိမိတို႔ရဲ႕ အဘဘုရား ဘာလုပ္သြားသလဲ ဆိုတာ ေျခရာေကာက္မိဖို႔ လိုပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတဲ့ အစဉ္အလာေတြကို သတိျပဳၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ျခင္း ရွစ္ပါးဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ အႏုနည္းေရာ အၾကမ္းနည္းပါသုံးၿပီး သာသနာကို ဖ်က္ဆီးလာသူ မွန္သမွ်တို႔အား ဆုံးမကာကြယ္ခဲ့ပုံေတြကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
နာဠာဂီရိဆင္ မိုက္ႀကီးကို ေမတၱာတရားျဖင့္ အႏုနည္း နဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းႀကီးက်ေတာ့ ေထာင္းေထာင္း ညက္ညက္ေၾကေအာင္ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ဆုံးမခဲ့တယ္မဟုတ္ပါလား။ ကမၻာေလာကကိုသာမက
တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႀကီးကိုပါ အမိုက္ေမွာင္နဲ႔ ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို အရွင္ရ႒ပါလ၊ အရွင္ဘဒၵိယတို႔အျပင္ သားေတာ္ရာဟုလာကိုယ္တိုင္ ဆုံးမပါရေစလို႔ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွာ ခြင့္ပန္ေလွ်ာက္ထား ၾကတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြ တာဝန္သိသိ သစၥာရွိရွိနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ၾကတာေနာ္။
နဂါးမင္းႀကီးက သံဃာနဲ႔သာသနာကို ဖ်က္ဆီးေနခ်ိန္၊ ေလာကႀကီးကို
အေမွာင္ခ်ထားခ်ိန္မွာ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဆြမ္းစားကြမ္းစား တရားလည္း ေဟာမေနပါဘူး။ ဂႏၴဓုရ ဝိပႆနာဓုရ ေတြလည္း လုပ္မေနပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ သံဃာ့အလုပ္က နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ဆုံးမဖို႔ပဲ။ ဒါ႔ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြက သူဆုံးမပါရေစ၊ ငါဆုံးမပါရေစနဲ႔ အလုအယက္
ေလွ်ာက္ထားၾကတာ။
ေနာက္ဆုံးမွာ ျမတ္စြာဘုရားက တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္ရေတာ္မူတဲ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။
'ခ်စ္သား- သြား ဆုံးမေခ်'တဲ့။
ဘုရားကိုယ္တိုင္ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခဲ့တာပါ။
အရွင္ဘဒၵိယတို႔ဆိုရင္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ေလာက္ တန္ခိုးအင္အား မႀကီးထြားေလေတာ့ နဂါးမင္းကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ ဆုံးမႏိုင္မွာမဟုတ္ ဘူး။ နဂါးမင္းႀကီးမွာလည္း ေႁခြရံသင္းပင္းေတြက နည္းလွတာမဟုတ္ဘူး။ နဂါးထုေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ သူေလာ္ဘီ လုပ္ထားတဲ့ မိစၧာအင္အားစုေတြကလည္း ရွိေနေသး၊ သာသနာနဲ႔ သံဃာေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးတာ 'နဂါးအခြင့္အေရး'ပဲလို႔ အေၾကာင္းျပခ်င္ ျပေနဦးမွာ။
ဒီေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ဆိုတဲ့ သံဃာရဲ႕အားကို ဘုရား ယုံေတာ္မူတယ္။ ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္ႀကီး ဆုံးမလိုက္ပုံမ်ား၊ နဂါးမင္းကို င႐ုတ္ဆုံထဲ ထည့္ေထာင္းသလို ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးနဲ႔ ႀကိတ္ေခ်ပစ္လိုက္တာ။
