ကာလသားခ်က္ပန္းကန္က ေျပာင္ေနၿပီ အ႐ိုးေတာင္မက်န္ေတာ့ဘူး ။ ညက ခင္ | Thurein
ကာလသားခ်က္ပန္းကန္က ေျပာင္ေနၿပီ အ႐ိုးေတာင္မက်န္ေတာ့ဘူး ။ ညက ခင္ဗ်ားစားတယ္ထက္ေနတာတဲ့ ။ က်ေနာ္က ေၾကာင္တို႔ ႂကြက္တို႔စားမွာေပါ႔ဆိုေတာ့ သူက ေခါင္းရမ္းတယ္ ။
အုပ္ေဆာင္းလည္း ေနရာမပ်က္ဘူး ၊ ဟင္းပန္းကန္လည္း မေမွာက္ဘူး ၊ အ႐ိုးလည္းမက်န္ဘူး အရည္လည္းေျပာင္ေနေအာင္ ဘယ္တိရိစၧာန္က စားတတ္မလဲဗ် တဲ့ ။
သူေျပာမွ သတိထားမိတယ္ ဟုတ္သားပဲ ။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္းပဲ ဟိုအသံေပး ဒီအသံေပးေကာင္ေတြ ဝါးသြားတာေနမွာေပါ႔ လာစမ္းပါ လက္ဖက္ရည္သြားစို႔ဆိုၿပီး ဇတ္လမ္းျဖတ္ ေခၚခဲ့ရဖူးတယ္ဗ် ။
ဒီလိုႀကဳံခဲ့ရၿပီး က်ေနာ္တည္း ေနသခိုက္မွာပဲ ခုံေတြလဲက်တာတို႔ ၊ ပန္းအိုးျပဳတ္မက်ပဲ ကြဲသြားတာတို႔ ခဏခဏ ႀကဳံရတယ္ဗ် ။ ဒီၾကားထဲမွာ အင္မတန္ ထူးျခားတာတခု ထပ္ေတြ႕လိုက္ရတာက က်ေနာ့္ေခါင္းကို ထူပူသြားေအာင္ စဥ္းစားရခက္သြားရပါတယ္ ။
ျဖစ္ပုံက ထုံးစံအတိုင္း ေခြးအူလာၿပီဆိုတာနဲ႔ TV ၾကည့္ေနရင္း အေပါက္ထဖြင့္ၿပီး TV ျပန္ၾကည့္ ၿပီးေတာ့အိပ္ခါနီးအေပါက္ျပန္ပိတ္ အိပ္ရာဝင္ေပါ႔ဗ်ာ ။ အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္ဆို ေခါင္မိုးေပၚက ဒြန္႔ေနတဲ့ အသံေပါင္းစုံနားေသာတဆင္ၿပီး အိပ္ေပါ႔ဗ်ာ ။ အိပ္ေပ်ာ္ခါစေလးမွာပဲ မီးဖိုထဲက ခြၽမ္ ဆိုတဲ့ အသံကို ပီပီသသႀကီး ၾကားလိုက္ရပါေရာ ။
ကိုင္း ေၾကာင္တိုးသလား ႂကြက္တိုးသလားမသိဘူး ပန္းကန္တလုံးေတာ့ လစ္ပဟ လို႔ပဲ ေတြးၿပီး ဆက္အိပ္တာေပါ႔ ။ အဲဒါကိုလည္း မနက္လင္းေတာ့ သတိတန္းရတာနဲ႔ ပန္းကန္အကြဲသိမ္းဖို႔ မီးဖိုးထဲသြားတာေပါ႔ ။
မီးဖိုထဲေရာက္ေတာ့ ကြဲေနတဲ့ ပန္းကန္ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာ သိပၸံသမား က်ေနာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေအာင္ အံ့ၾသသြားရပါေတာ့တယ္ ။ က်ေနာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ ပန္းကန္လုံးေလးကေတာ့.......
ကိုေရႊမ်ိဳးဝင္း
