سروده های مریم پناه شاهی

2019-12-22 23:23:50 اصلا‌ چه به اتاقم زده ای که
اسطوره خالی قاب نگاهت را
در اتاق پنجره ام جستجو می کنم
حالا پشت تریبون فریاد
هی داد بزن آزادی
اصلا بگذار توی قرار بیقراری
بگویند بی شناسنامه بودند...
و بگذار سرت را
در کربلای نمی دانم چند
شلیک کنند توی تاریخ
این تاریخ ها را قرار نیست بخوانیم
نه!
اصلا قرارنیست چیزی بخوانیم یا بشنویم
حالا آزادی را شلیک کن توی قلب من
من بی تو نخواهم بود...آزاد...
مریم پناهشاهی
@marypoem Open / Comment

2019-10-14 10:42:58 منم و طاقت این گریه های دیر شده
و نسل زرد درختان سر به زیر شده
و ما و گور دسته جمعی شب، سوز، سرد،سیمانی
و نسل سرخ سیاووشان و لاله ی اسیر شده...
مریم پناه شاهی
@marypoem Open / Comment

2019-09-16 10:27:25 شب بود
طاووس چشمهای دختران خیابان
با تیغ می درید بازوی سپید پسرم را
شب بود
کابوس های تلخ
رگهای بودن قلبم دریده بود
و دستهای سوخته رنج
خالی تر از تحمل دیروز
چیزی نداشت
تا برای نسل بی تحمل فردا
خوابی بسراید

ما عشق را
تنیده گذشتیم
از پلهای ریخته شب
ما باغ را همیشه سرودیم
در شوره زار خالی فریاد
نه شعر ما سراب نبوده است
باور بکن که خواب نبوده است
ما کاشته بودیم دلهای گره خورده مان را
کنار پنجره صبح اتاقت
تو زنبق جانم نشنیدی
امیدهای روشن قلبم را
در پشت بام شب چگونه دریدی...
مریم پناهشاهی
@marypoem Open / Comment

2019-08-16 12:29:29 ما هیچوقت سفید نبودیم
هر چند چهارشنبه که بر ما بگذرد
حتی اگر سوری باشد صوری است
ما لکه های خونی اعصاریم
بی طناب برداریم ...
مریم پناهشاهی
@@marypoem Open / Comment