روزگاری نه چندان دور که در نظام پزشکی تهران رفت وآمد داشتم وبه | حقوق صنفي پزشكان
روزگاری نه چندان دور که در نظام پزشکی تهران رفت وآمد داشتم وبه عنوان مشاور در برخی امور ،در جریان وقایع قرار می گرفتم ، شاهد بودم که هر عملیاتی از طرف آقای دکتر علویان ،
<<علقه ی ایشان به کرسی ریاست کل>>
تلقی میشد
وبلافاصله سرکوب می‌گردید
درحالی‌که ایشان درجایگاه خودش در شعبه تهران بزرگ (باتوجه به تعداد بالای اعضا) مشغول خدمتگزاری و تهیه مقدمات بیشتر ونظریه های کارشناسی برای بهبود اوضاع بود و کوچکترین نگاهی به رئیس کلی نداشت
غافل از اینکه در همان روزگار جریان برعکسی درحال شکل گیری بود و به واقع قصد و نظر ها از سازمان کل به نظام پزشکی تهران بزرگ و تصرف کرسی ریاست آن بود
شواهد موجود حاکی از آنست که بارها وبارها زمینه جهت استعفای مجدد آقای دکتر علویان و واگذاری سمت ریاست شعبه تهران فراهم شد ،
اما ایشان متعاقب همان یک استعفای اولیه و زودهنگام ، بعداز بازگشتشان عهد کردند تا آخرین لحظه بایستند ومطالبه گری کنند.
حدود بیست وچندروز پیش شرایط به گونه ای پیش رفت که بابت هتک حرمت جامعه ی پزشکی و قلب به درد آمده ی قاطبه جامعه ، بی تفاوتی وعدم ابراز عکس العمل (مانند سایرین ) ممکن و جایز نبود
نمی شد بعداز این واقعه (مصداق :نه خانی آمده ونه خانی رفته ) شنبه صبح از درب سازمان وارد شد ودکمه آسانسور را فشار داد و رفت طبقه پنجم و نشست روی صندلی ریاست
"به همین دلیل ایشان برای رساندن صدای اعتراض اعضا به گوش مسئولان ارشد (به دلیل هتک حرمت جامعه پزشکی) از تنها سلاح خود یعنی استعفای اعتراضی استفاده کرد"
اما افراد همیشه در صحنه ودرکمین شکار لحظه ها ، به هر ترفند ، استعفا را پذیرفته و حکم عضو علی البدل را صادر کردند
وصد البته که با واکنش های زیادی روبرو شدند وجهت جمع کردن آبروی از دست رفته سعی در توجیه اوضاع نمودند
پس از حمایت همه جانبه اعضا و اکثریت قاطع اعضا محترم مجمع عمومی سازمان، استاد مصمم بر بازگشت شدند تا مجدانه حق وحقوق مسلم اعضا را پیگیری کنند اما همان مسند نشینانی که چشم به ریاست سازمان تهران دوخته بودند مجددا گزارشاتی را ارسال کردند که باعث قطعی شدن عدم حضور استاد در سازمان وسکوت ایشان شد.
آخرین پیام دکتر علویان این بود
<<اگر نتوانم ونگذارند پیگیر مطالبات به حق زیرمجموعه ی خود باشم ،امروز ودراین شرایط نبودنم بهتر از بودن است >>
امروز
پاسخ چند سوال مهم، مبهم است:
چه کسی قرار است رئیس نظام پزشکی تهران بزرگ شود؟
از یکدست شدن سازمان کل و نظام پزشکی تهران بزرگ چه سرانجامی مورد انتظار است ؟
آیا جز این نیست که تقریبا تمام درآمد تهران کمافی السابق برای اقدامات سازمان کل هزینه می شود ؟
علت تلاشهای دکتر علویان برای جداکردن شعبه تهران از سازمان کل چه بود ؟
آیا این تلاشها به نفع نظام پزشکی تهران واعضای آن نبود ؟
درآمد سازمان کل از کجا تامین می‌شود ودرکجا مصرف می گردد ؟
آیا اعضا نظام پزشکی تهران تحت هر شرایطی باید هزینه تمام ریخت وپاش های سازمان کل را تامین کنند ؟
سود یا زیان بودن یا نبودن دکتر علویان شامل حال چه کسانی میشد ؟
وهزار چرا و آیای دیگر که دکتر علویان مطالبه گر آنها بود!
دراین اوضاع مغتشش و به هم ریخته متاسفانه برخی افراد صرفا منویات قلبی خود را به فعل درمی آورند و این افعال ، الزاما مثبت ومثمر ثمر نیست
دکتر آتوسا فرزام فر
۲۸ آبان ۱۴۰۱
@Medrights
