دهه‌ی فرخنده کرامت ایام ولادت با سعادت حضرت فاطمه معصومه و خجسته میلاد امام رؤف حضرت علی بن موسی الرّضا(علیهماالسلام) را تبریک می‌گوییم و سی‌وسومین سالگرد ارتحال معمار بزرگ انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی(ره)، و سومین سالگرد ارتحال فقیه فرزانه، مرجع فقید شیعیان جهان، حضرت آیت‌اللّه العظمی محقق کابلی(قدس‌اللّه نفسه الزکیه)، را به پیشگاه حضرت ولیعصر(عجل‌الله تعالی فرجه الشریف)، مراجع بزرگوار، حوزه‌های علمیه، بیت شریف، ملّت عزیز افغانستان، و همه مقلدان و ارادتمندان آن فقیه وارسته تسلیت عرض مینماییم.
غروب غمبار ستاره درخشان فقاهت و مرجعیت و اندوه سه‌ساله سه‌سال است که از غروب غمبار آن پیشوا و پشتوانه‌ی بزرگ حوزه‌های علمیه و مردم رنج کشیده افغانستان می‌گذرد، در دو سال گذشته، متاسفانه به خاطر شرایط نامساعد جهانی، زمینه‌ی برگزاری مراسم و قدرشناسی از آن فقیه فقید ره فراهم نشد. اکنون که در سومین سالگرد ارتحال آن بزرگ مرد عرصه‌ی اجتهاد و مرجعیت و خدمت‌گذار ملت مظلوم افغانستان قرار داریم، با سپاس از خداوند متعال و قدردانی از شما، که از روز ارتحال تا کنون، هرگاه و هرجا یادی از وی به میان آمده است، به بزرگی یاد کرده‌اید و موجب تسکین رنج فقدان ایشان بوده‌اید، فرصت را غنیمت می‌د‌انم و نکاتی را به شما حضار گرامی، ملت قدرشناس و به خصوص فضلاء، طلاب و حوزه‌های علمیه، تقدیم می‌کنم.
. دینداری، کسب فضایل اخلاقی، آگاهی و پای‌بندی به دانایی، عامل سعادت انسانی چنانکه می‌دانید، حضرت آیت‌اللّه العظمی محقق کابلی(ره) تمام عمر با برکت خود را به تعلیم و تعلّم، کسب فضایل اخلاقی و انسانی، خدمت خالصانه به مردم، خیرخواهی برای اقوام و ملت افغانستان و تقویت مدارس و مراکز دینی، سپری نمود و آثار و برکاتی فراوانی از خود به یادگار گذاشت. او محرومیتها، تلخی‌ها و مرارتهای هجرت را که شرایط زمانه بر او تحمیل کرده بود، هیچ وقتی باعث ناامیدی و مانع تلاش مجدانه ندانست. در روزگاری که مردم افغانستان، در فقر فرهنگی و اقتصادی، بسر می‌برد، اما او با توکل به خداوند، اعتماد به نفس و کوشش پیوسته در حوزه علمیه کهن نجف اشرف، به بالاترین درجه علمی، یعنی اجتهاد نایل آمد و پس از بازگشت از آن حوزه پُربار، با تأسیس مدرسه جامعة الاسلام در حوزه کابل، سپس در حوزه علمیه قم، بر کرسی تدریس نشست و جوانه‌های امید را در دل‌های ناامید طلّاب و محصّلان علوم دینی زنده ساخت و صدها طلبه‌ی فاضل و انقلابی را تربیت نمود. اعلام مرجعیت وی، برگی دیگری از زندگی پر برکت او است که برکات آن، برای همیشه، جاری خواهد ماند. انتظار می‌رود فضلای حوزه های علمیه، طلاب علوم دینی و عموم مردم افغانستان، با تأسی از سجایای اخلاقی آن مرد بزرگ، به تهذیب و رعایت تقوا، مبارزه با رذایل اخلاقی، دستگیری از نیازمندان و محرومان و تلاش مضاعف در جهت فراگیری علوم، اهتمام همیشگی داشته باشند. زیرا آنچه سعادت فرد و جامعه را تأمین می‌کند، دینداری، آگاهی و عمل به علم است.
. اتحاد، اعتدال و اهتمام به رعایت مصالح کلان کشور، راه رهایی از بحران‌ها خیرخواهی، دعوت به عدالت و اعتدال، حفظ انسجام و وحدت ملت افغانستان، صلح و آرامش، رعایتِ حقوقِ مشروع مردم و پای‌بندی به فرامین الهی، از نصایح همیشگی آن فقیه اهل‌بیت علیهم‌السلام بود. او «وحدت را از اوجب واجبات» میشمرد و دامن‌زدن به اختلافات مذهبی، تعصبات قومی و حزبی را شرعاً حرام می‌دانست. او همواره می‌فرمود: اگر مردم افغانستان، آیه‌ی کریمه «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» را سرلوحه خویش سازند و با هوشیاری و درایت بزرگان اقوام، دلسوزان ملّت، به خصوص عالمان دینی فریقین، یک‌دست و یک‌صدا، مصالح کلان کشور را مورد اهتمام قرا دهند، هرگز خواب آشفته دشمنان افغانستان تعبیر نخواهد شد. بدون شک، نیروی جوانِ انسانی، ذخائر طبیعی، سرزمین حاصل‌خیز که از مواهب بی‌مانند خداوند است، می‌تواند مردم را از فقر و بیکاری نجات دهد و کشور را به سمت بهبودی سوق دهد. مشروط به اینکه متولّیانِ کشور در فکر بهره‌گیری صحیح از این مواهب الهی باشند. تاریخ گذشته اثبات کرده است که ظلم، بی‌عدالتی، نابرابری، تبعیض، تعصّب و قوم‌گرایی، نه در گذشته مشکلی را حل کرده است و نه در آینده حل خواهد کرد.
