چند روز پيش در نشستي رسمي و همزمان با آغاز جلسه و تلاوت قرآن | محمدرضا زائرى

چند روز پيش در نشستي رسمي و همزمان با آغاز جلسه و تلاوت قرآن يكي از مهمانان صف اول گوشي تلفن همراه خود را برداشت و شروع كرد به صحبت كردن با صداي بلند و بي اعتنا به حاضران و جلسه و از همه مهمتر حرمت كلام خدا همين طور ادامه داد!
من كه اين توهين به قرآن كريم برايم ناگوار و غير قابل تحمل بود برخاستم و ضمن تعجب از اطرافيان او كه هشدار و تذكري نمي دادند به او اعتراض كردم. گويا رييس يكي از كميسيونهاي مجلس يا چيزي مثل اين بود كه قرائت قرآن و جلسه و حاضران هيچيك برايش حتى در حد پايين آوردن صدايش اهميت نداشت.
بعد از آن به دوستي كه در جلسه حاضر بود گفتم: واقعا اگر مثلا كليپ حرفهاي رئيس مجلس پخش مي شد يا يكي از وزرا در حال ايراد سخن بود، باز هم اين آقا همين رفتار بي ادبانه را داشت؟ چه مي شود كه براي كلام خداوند حتى به اندازه سخن يك وزير يا رييس اهميت و ارزش قائل نيستيم!؟
حالا وقتي اين روزها رفتارها و عملكردهاي عامدانه و مستمر برخي نهادها را در راستاي دين گريزي و بدبيني مردم به باورهاي مذهبي مي بينم و شاهد هستم كه چگونه موجب مي شود تا فوج فوج از عقايد و باورهاي خود برگردند و به كليت دين و ارزشهاي ديني ناسزا بگويند از خودم مي پرسم: آيا اگر كسي به پدر و مادر اينها چنين ناروا مي گفت و بدبين مي شد و تهمت مي زد و ناسزا مي پرداخت، مي توانستند تحمل كنند؟
چگونه است كه تحمل ندارند كسي به پدرشان بد بگويد، اما خودشان موجب مي شوند كه مردم به رسول خدا و خاندان رسالت گمان ناروا برند و سخن ناشايست بگويند؟
يعني اگر كسي (حتى يكي از اعضاي خانواده شان) كاري بكند كه باعث بدنامي و بي حرمتي خانواده و اولياي خانواده شان بشود برآشفته مي شوند و جلوي او را مي گيرند، اما نسبت به آسيب ديدن شأن و حرمت دين خدا ناراحت و نگران نيستند!
آيا براي حرمت خانواده خود غيرت دارند، اما براي بي حرمت شدن دين خدا و خاندان پيامبر حساس نمي شوند؟
متأسفانه هنوز براي اين پرسش، پاسخي نيافته ام!

https://telegram.me/morzaeri
نوشته ها و انتخابهاي محمدرضا زائرى
اگر قابل دانستيد نگاهي بيندازيد و به دوستانتان نيز معرفي فرماييد!