مادر! زمستان شروع میشود؛ ۲۲بهمن.... دومین سال نبودنت روزی ک | نمدی گل نرگس(شعبه دیگری ندارد)
مادر! زمستان شروع میشود؛ ۲۲بهمن.... دومین سال نبودنت
روزی که سفر کردی؛اما این بار به قصد آسمان...سفری که بازگشتی برایش نبود. میدانم هر سال در این روز میمیرم و زنده میشوم. نفس در سینه حبس میشود و عقربه های ساعت که گویی کمر به قتل دلم بسته اند، در حال گذرند. و من، همچون برف های سرد زمستان یخ بسته ام. تداعی سخت زمانی که قلب گرم و مهربانت از تپش افتادو این یعنی... تمــــــــــــام هرلحظه از این روزگار که میگذرد,برایم غم انگیز تر است. او در آرامش است و من در فراق او بی تاب ؛ با یاد و خاطره او زندگی میکنم. انگار لحظه ای پیش بود که با من بود... لحظه ای از یاد او غافل نیستیم؛ افسوس که بازگشتی به گذشته نیست... افسوس دوساله نیستی دوساله که بادیدن محبت مادرها به دختراشون قلبم تیرمیکشه،دوساله که میگم مامان به عکست وتو هیچ جوابی نمیشنوم که بگی جونم مامان جونم دختر نازم پس چرا این خاک سردیش رو بهم نشون نمیده بگو مادر هنوزم یادی ازمن میکنی یا نه !
درون خاک تیره با عزیزت مدارا میکنی یا نه !
به هر دردی که گشتم مبتلا کردی مداوایم
غم بی مادری هم مداوا میکنی یا نه ؟! روحت شادویادت همیشه گرامی برای شادی روحش صلوات
