آیا ادعای عصمت درباره ائمه اهل بیت صحیح است؟ قسمت دوم آثا | نیازمندیها

آیا ادعای عصمت درباره ائمه اهل بیت صحیح است؟
قسمت دوم

آثار تاريخي نشان مي‌دهد كه براي اهل بيت اشتباهاتي پيش مي‌آمده است چه در موضوعات و چه در احكام.
به عنوان نمونه، در نهج‌البلاغه نامه‌اي از علي آمده كه به فرماندار خود در شيراز منذر بن جارود عبدي، نوشته است، علي در اين نامه مي‌نويسد:
(أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ صَلاَحَ أَبِيْكَ غَرَّني مِنْكَ وَظَنَنْتُ أَنَّكَ تَتَّبِعُ هَدْيَهُ وَتَسْلُكُ سَبِيْلَهُ). يعني: «شايستگي پدرت مرا درباره‌ی تو فريب داد و گمان كردم كه دنبال هدايت او مي‌روي و از طريقي كه پدرت رفت رهسپار مي‌شوي». (نامه71)
منذر بن جارود كسي بود كه علي درباره‌ی وي اشتباه كرد او را به حكومت شيراز فرستاد كه او هم 4000 درهم از بيت المال را تصرف كرده به نزد معاويه گريخت (چنانكه شارحين نهج البلاغه نوشته‌اند).
مي‌بينيد كه اشتباهي رخ داده، ولي خداوند فرشته‌اي نازل نفرمود و به علی وحي نكرد و او را از خيانت منذر بن جارود خبر نداد بلكه پس از گريختن وي، علي از حال او و به تاراج رفتن اموال مردم آگاه شد.
شاهد ديگر آنست كه در تهذيب الأحكام شيخ طوسي كه از كتب اربعه‌ی شيعه است، در جزء سوم صفحه‌ی 40 (چاپ نجف) مي‌نويسد:
«علی نماز ظهر را بدون وضو خواند پس داخل منزل شد، آنگاه منادي آن حضرت بيرون آمد و إعلام كرد كه امير مؤمنان بدون وضو نماز خوانده، و نمازتان را اعاده كنيد و حاضر به غائب ابلاغ كند».
بنابراين، فراموشي و سهو حتي در أعمال ديني اهل بيت راه داشته است.
محمد بن ادريس حلي از أعلام شيعه‌ی اماميه در صفحه‌ی 484 از كتاب السرائر از فضل روايت كرده است كه: «نزد ابو عبدالله (جعفرصادق) از سهو سخن گفتم، فرمود: مگر ممكن است كسي از سهو در امان بماند؟ بسا مي‌شود كه من خدمتكار خود را پشت سرم مي‌نشانم تا حساب نماز مرا نگاه دارد». در كتب علماء و تواريخ شيعه‌ی اماميه مضبوط است، امام حسن با پدر بزرگوارش در مسائل سياسي و ديني اختلاف داشت، اگر بگوئيم حق با امام حسن بود، در آن صورت پدرش يعني امام علي اشتباه مي‌كرده و اگر گفتيم حق با پدر بوده، پسر خطا كرده است. اينك به نقل روايت توجه كنيد:
دينوري (متوفي282 ه‍) در كتاب أخبار الطوال بمناسبت حركت علي براي جنگ جمل در صفحه‌ی 125 از كتاب خود مي‌نويسد: «امام حسن به علي نزديك شد و گفت: اي پدر، هنگامي كه عثمان كشته شد و مردم صبحگاه بسوي تو آمدند و از تو در خواست كردند كه خلافت را بر عهده بگيري من به تو مشوره دادم كه قبول نكني تا همه‌ی مردم در تمام آفاق از تو اطاعت كنند، و نيز هنگامي كه خبر خروج طلحه و زبير با عائشه به سوي بصره به تو رسيد، به تو مشوره دادم كه به مدينه باز گردي و در خانه‌ات بنشيني، و همچنين هنگامي كه عثمان محاصره شد، به تو مشوره دادم كه از مدينه خارج شوي، پس اگر او كشته شد در حالي كشته شده كه تو در مدينه نبودي؛ و تو در هيچيك از اين امور رأي مرا قبول نكردي».
آيا مي‌توان گفت امام حسن از هر خطايي معصوم بوده و با وجود اين علي رأي او را نمي‌پذيرفته است؟ البته خير!
لذا علي به او چنين پاسخ مي‌دهد: «علي پاسخ داد: اما درباره‌ی انتظار من كه همه‌ی مردم در تمام آفاق اطاعتم كنند، بيعت تنها حق كساني است از مهاجرين و انصار كه در حرمين (مكه و مدينه) حضور دارند و چون آنان راضي و تسليم شدند واجب است كه همه‌ی مردم راضي و تسليم گردند. و امّا بازگشت من به خانه و نشستنم در خانه، اينكار را اگر انجام مي‌دادم، نيرنگ و خيانتي درباره‌ی اين امت انجام داده بودم و آسوده خاطر نبودم از اينكه تفرقه بيفتد و اين امّت وحدتشان به پراكندگي تبديل شود. و اما خروج من از مدينه هنگامي كه عثمان محاصره شده بود چگونه براي من امكان داشت در حاليكه من نيز محاصره بودم (مانند عثمان مورد احاطه‌ی مردم قرار گرفته بودم). پس اي پسر جانم! خود را از سخن گفتن درباره‌ی امري كه من به آن از تو داناترم بازدار (و اعتراض مكن)».

در قسمت بعد به چند مورد دیگر از خطایای ائمه اهل بیت و نیز آیه تطهیر خواهیم پرداخت...

کانال اسلام
http://t.me/joinchat/D6Xss0EBrmAWO1yzdpPjmw