مردم در خانه مرگ را می‌زنند. چرا ماسک نمی‌زنی؟ دوست دارم | صدای کرمانشاه وکردستان ایران
مردم در خانه مرگ را می‌زنند.
چرا ماسک نمی‌زنی؟ دوست دارم الان بمیرم! فقط یک چیز دارم، آن هم یک سیم‌کارت ایرانسل که به نامم نیست. هیچ چیز ندارم "
این چند ثانیه چکیده زندگی اغلب مردم ایران است؛ فقر، تنگدستی، عدم رفاه، بیکاری، ناامیدی، نابرابری، تبعیض و اقسام ستم‌های قومیتی، جنسیتی و طبقاتی و ... . اینجا اهواز است، همان جایی که یک ماه قبل مردمش از بی‌آبی و نابرابری و غارت بی وقفه توسط نظام آخوندی به خیابان آمدند و شعار الشعب_یرید_ اسقاط_النظام سر دادند؛ چند کیلومتر آن طرف از جایی که آن جوان سوسنگردی خطاب به نیرو‌‌های سرکوبگر فریاد زد " تیراندازی نکنید! به خدا ۲۲ ساله و بیکارم..."؛ اینجا چند کیلومتر آن سو‌تر از چاه‌های نفتی است که ۷۰ سال قبل، "ملی" شد، اما سهم مردم از آن آرزوی مرگ شد!
