اهل سلوک از ابتدای ذی‌القعده چله می‌گیرند. نمی‌دانم چه بنویسم، | ایستاده‌بامشت
اهل سلوک از ابتدای ذی‌القعده چله می‌گیرند. نمی‌دانم چه بنویسم، چه بگویم. جز ظرفی تهی و آن هم شکسته، هیچ چیز دیگری در این بساط وجود ندارد. مفلسانیم و امیدمان به «إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي» است. به‌نظرتان، نگاهمان می‌کند؟
