در باب تازه به دوران رسیده ها «در دهه 1950 میلادی، بعد از جنگ | رهیافت
در باب تازه به دوران رسیده ها
«در دهه 1950 میلادی، بعد از جنگ جهانی دوم، انقلابی را در کالاهای مصرفی حاکم شاهد بودیم؛ کالاهای محبوبی مثل رادیو ترانزیستوری و کولای بدون شکر در آن دوران به بازار آمدند. تنها تبلیغات کافی بود تا وجود محصول اطلاع رسانی شود، دیگر برای فروش مسئله ای نبود؛ متغیرهای سن و درآمد برای بخش بندی بازار کافی به نظر می رسیدند.
در دهه 1960 اوضاع متفاوت شد، تعداد تازه به دوران رسیده ها زیاد شد و خیلی از کسانی که سواد چندانی نداشتند به پول رسیدند؛ خیلی از به اصطلاح باکلاس ها هم مجبور به دو دوتا چارتا شدند و دیگر قیمت عامل برای آنها عامل مهمی به حساب می آمد. در چنین شرایطی دیگر متغیرهای رایج جمعیت شناسانه مثل سن و درآمد کافی نبود».
اوضاع در جامعه ایران به نظر از این همه بدتر است؛ بعید است بتوان با صرف متغیرهای معمول مثل سن و درآمد حدسی موجه درباره رفتار خرید مشتریان زد؛ بخش بندی بازار با این متغیرها مناسب جامعه ای کم و بیش یکدست و البته باثبات است و نه جایی که سگ صاحابش را نمی شناسد و به میلیارد می گویند تومن! تا جایی هم که دیده ام استفاده از این متغیرها بیشتر فرمالیته است تا کمکی به پیشبرد بهتر فعالیت های بازاریابی. البته از بهترین معیار بخش بندی بازار خبر داریم: فایده مورد انتظار (ارزش؟)؛ اما استفاده از آن نیازمند تجربه ای است که همه جا پیدا نمی شود. والله اعلم.
یادداشت های علم مدیریت و بازار. You get rewarded for unique knowledge, not for effort. Effort is required to create unique knowledge. امیرحسین خالقی. تماس:. ...
