افکاری در قالب صداهایی میاد توی سرم. من به این صداها یا افکار آگاه هستم و با خودم فکر میکنم که چقدر من بدبختم.
افکاری در قالب صداهایی میاد توی سرم. من به این صداها یا افکار آگاه هستم و با خودم فکر میکنم که چقدر من خوشبختم.
*پیش از اینکه این افکار " من خوشبختم" یا " من بدبختم" ادراک بشن چه قابلیتی اینجا وجود داشت که بعد از اینکه اونها ظاهر شدند تونست اونها رو شناسایی کنه؟ (اینجا مکث کنید و مدتی روی این سوال تعمق کنید) هرگز جواب یک کلمه ای ذهنی ندید بلکه به درون این تجربه بروید.
این چه چیزیه که این صداها رو میشنوه؟
این چیز خودش هیچ کدوم از این صداهایی که میان و میرن نیست ، بلکه چیزی هست که میتونه اینها رو شناسایی کنه.
هنگامی که هیچ فکری وجود نداشته باشه این چیز همچنان حی و حاضره.
*این چیز حقیقت تو است.
تو آن چیزی هستی که از افکار و احساسات و تمام حس ها و هرچیزی آگاهی. تو خود این چیزی، نه محتواهایی که در این چیزه. خودت رو درست شناسایی کن.
سعی کنید از این به بعد به جای توجه صرف به هر فکر و حس و احساسی، توجه کنید که این چه چیزی هست که از اینها آگاهه.
#مسیرمستقیم
مطلب مرتبط:
آب گرم و سرد
