شب و روزِ افكارم...

2016-09-17 06:06:14 صبحتون بخير...
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-17 06:03:14 صبح است
و صبا مشک فشان می‌ گذرد

دریاب
که از کوی فلان می ‌گذرد

برخیز
چه خسبی که جهان می ‌گذرد

بوئی بستان که کاروان می ‌گذرد

"مولانا"
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-16 23:59:31 @melobit Open / Comment

2016-09-16 23:59:11 "محسن چاوشى"
@shaboruzeafkaram
Open / Comment

2016-09-16 21:27:10
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-16 20:53:39 كاكوبند
سيارهء من
@shaboruzeafkaram
Open / Comment

2016-09-16 20:21:03 آدم‌ ها می‌ میرند.

سکته می‌ کنند،
یا زیر ماشین می ‌روند.

گاهی حتّی کسی عمداً،
از بالای صخره‌ای پرتشان می ‌کند پایین.

این ‌ها البته مهّم است،
ولی مهّم‌ تر همان نبودن آن‌ هاست.

این که آدم بیدار شود،
و ببیند که نیستند.

کنارت خالی است...

بعد دیگر،
جای خالی شان می ‌ماند روی بالش،
حتّی روی صندلی اى که،
آدم بعد از مُردنشان خریده است.

آن وقت است که آدم،
حسابی گریه‌اش می ‌گیرد.

بیش ‌تر برای خودش،
که چرا باید این چیزها را تحمّل کند!

"آینه ‌های دردار"
"هوشنگ گلشيرى"
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-16 20:18:58 به خودت که می آیی،
تنهایی.

به خودت که می آیی،
دلت گرفته،
خسته ای،
درد داری.

به خودت که می آیی،
می بینی یک آهنگ را،
صد بار پِلِی کرده ای،
آن قدر که تک تکِ نُت هایش را حفظى.

به خودت که می آیی،
چشمانت شور است،
و دفترت خیس.

می بینی نه تابِ ماندن داری،
نه پای رفتن.

به خودت که می آیی،
دلت تنگ است.

دلتنگ که می گویم،
نه از آن دلتنگی ها که همه دارند!
دلت تنگ است،
تنگ...

به خودت که می آیی،
بوی سیگار گرفته ای.

می بینی بغضْ آتش زده ای،
که دردْ دود کنی.

به خودت که می آیی،
شاعری.

به خودت که می آیی،
می بینی هر چه می کِشی،
از دست اوست،
آه،
درد،
سیگار.

فرقی ندارد،
هر چه...
هر چه...

به خودت که می آیی می بینی،
خیلی چیز ها گذشته.

کار از کار،
آب از سر...

به خودت دیر می آیی!

به خودت که می آیی،
می بینی اصلاً به خودت نمی آیی!

می بینی اصلاً نمی بینی.

می بینی غریبی،
ناشناسی،
تو نیستی.

تو...
نیستی...

پیش خودمان باشد،
امّا معشوقه ها کارشان را خوب بلدند.

این را دیده ام که می گویم...
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-16 20:15:24 
تو هیچ می‌ فهمی،
که اگر شما گیوتین را،
به جلوى صحنه آورده ‌اید،
و آن را با این شادمانی،
و افتخار،
برافراشته و به آسمان رسانده‌ اید،
فقط برای این است که،
بُریدن سر از همه کار آسان‌ تر است،
و پروردن اندیشه در سر،
از همه کار دشوارتر...

"تسخيرشدگان"
"فئودور داستایفسکی"
@shaboruzeafkaram Open / Comment

2016-09-16 20:15:23 @shaboruzeafkaram
Open / Comment