2017-03-01 16:02:49
#آیا_می_دانستید
امام فخر رازی، عالم، فیلسوف و خطیب معروف قرن شش و هفت هجری، معروف به امام المشککین "بود، این لقب از آنجا آمده بود که ایشان به تمام موارد واضح نیز با دیده ی شک و تردید می نگریستند و سوالات و شبهات مختلفی در زمینه فلسفه مطرح می کردند، فیلسوفانی که بعد از ایشان آمدند ، چون خواجه نصرالدین طوسی، میرداماد و ملاصدرا مدتها سرگرم پیدا کردن پاسخ برای سوالات مطرح شده از جانب ایشان بودند، علاوه بر این فخر رازی همانگونه که توانایی مطرح کردن شبهات سختی را دارا بود، به آسانی نیز می توانست برای هر پرسشی برهان و دلیل قاطع بیاورد به گونه ای که هیچ کس قادر به مناظره با او نبود، در نتیجه مریدان بسیار و دشمنان سرسختی داشت.
از جمله دشمنان فخر رازی افراد فرقه ی اسماعیلیه بودند، ایشان همیشه در جلسات بحث علیه آنها و عقاید شان شبهات بسیاری وارد می آورد و چون متکلمان این فرقه در مقابل کلام قاطع امام نتوانستند، برهانی بیاورند، شخصی را مامور کردند تا جان امام را بگیرد.
این شخص در شهر ری در قالب یک طلبه وارد خانقاه ایشان شد و چند روز را در نزد رازی فقه خواند و چون روزی دید ایشان تنها در حجره ی خود نشسته اند فرصت را غنیمت شمرده و خودش را به سرعت به امام رساند، دره حجره را بست و با یک خیز بروی سینه ایشان نشست و یک خنجر آب دیده را به سینه ی امام نزدیک کرد.
امام از این واقعه وحشت زده شد و فدایی گفت که از فرقه ی اسماعیلیه است و این خنجر" برهان قاطع "این فرقه در مقابل شبهات امام است، اگر فخر رازی دست از بدگویی علیه این فرقه برندارد، برهان قاطع این فرقه در سینه ی او جای خواهد گرفت. فخر رازی که مرگ را نزدیک خود دید، پذیرفت و فدایی او را رها کرد.
بعد از این حادثه تا مدتها امام برضد این فرقه سخنی نگفت تا حدی که مریدان از این شیوه ی جدید او ابراز تعجب کردند و ایشان در جواب آنها گفت :" من به تازگی" برهان قاطع "ایشان را به چشم خود دیدم، خلاصه آنکه دیگر در این باب از من پرسشی نکنید."
"برهان قاطع" که کنایه از دلیلی با مدرک و مستندات غیر قابل تردید و انکار است از این واقعه تاریخی ریشه گرفته است.
56 views13:02
S
