جهان‌های موازی در مکانیک کوانتومی تصور وجود جهان‌های دیگر در کنار جهان ما، اولین بار توسط آناکسیمندر در قرن ششم پیش از میلاد مطرح شد.ایده جهان‌های موازی فارغ از تصویر غلطی که در فیلم‌ها ارائه می‌شود، در فیزیک کوانتومی ریشه‌های جدی دارد.
در تفسیر کپنهاگی، حالت ذره تا پیش از اندازه‌گیری نامعین است و به صورت یک برهم‌نهی از حالت‌ها است. و به محض انجام مشاهده، تابع موج ذره به یکی از حالت‌ها رمبش می‌کند.
هیو اورت، دانشجوی دکترای نیلز بور در تز دکترای خود در ۱۹۵۷ مفهوم «
تابع موج جهان‌شمول» را طرح کرد که در آن دیگر رمبش تابع موج وجود ندارد.
طبق ایده اورت، هر بار که حالت یک ذره اندازه‌گیری می‌شود، واقعیت فیزیکی منشعب می‌شود و احتمالات بروز دیگر حالت‌ها، در دیگر جهان‌ها رخ می‌دهد.
این ایده به «
تفسیر چندجهانی» از مکانیک کوانتومی مشهور است. در این تفسیر، بی‌شمار جهان‌های موازی وجود دارد که هر حالت ممکنی در یکی از این جهان‌ها رخ می‌دهد. این تفسیر، بر خلاف دیدگاه کپنهاگی، تعین‌گرا (Deterministic) است و نامتعین نیست. #QC57
تولید محتوا توسط مجله علم روز
@QuantCamp | کمپین کوانتوم
