مارک تواین می‌گوید: اگر در حرفه‌ی خود مجبور به خوردن یک قورباغه هستید، آن را اول صبح بخورید؛ اگر مجبور به خوردن دو قورباغه هستید، بهتر است با قورباغه‌ی بزرگ‌تر شروع کنید.
این بهترین توصیف برای کارهایی ناخوشایند الزامی در مسیر بلندمدت دستیابی به اهداف است.
هر مانع سخت و ناخوشایند در مسیر آرزوهای شخصی را به‌راحتی می‌توان یک قورباغه‌ی زشت تصور کرد که چاره‌ای جز خوردن آن نیست.
در این استراتژی نه‌فقط باید خود را به خوردن قورباغه وادار کنیم، بلکه بهتر است در جستجوی آن باشیم و این کار را در صدر اولویت‌های روزانه قرار دهیم.
با وجود اینکه «خوردن قورباغه» یکی از موارد دسته‌ی دوم استراتژی قبلی محسوب می‌شود ولی بهتر است آن را در دسته اول قرار دهیم و به‌محض وقوع، خود را به غلبه بر آن مجبور کنیم.
شاید این رویکرد تأثیر آنی نداشته باشد؛ ولی به‌مرور زمان متوجه خواهیم شد از ایجاد چه سد غیرقابل عبوری جلوگیری کرده‌ایم.
