۱۱ - خداوند فرمود: «بیرون رو و بر کوه در حضور خداوند بایست، زیرا حالاست که خداوند از آن جا بگذرد.» پس طوفانی عظیم و سخت کوه‌ها را در هم کوبید و صخره‌ها را خرد نمود، اما خداوند در طوفان نبود. پس از طوفان، زمین لرزید اما خداوند در زمین‌لرزه نبود. ۱۲ - پس از زمین‌لرزه، آتشی درگرفت اما خداوند در آتش نبود. و پس از آتش، زمزمه‌ای ملایم آمد. ۱۳ - چون ایلیا آن را شنود، ردای خود بر چهره کشید و بر دهانهٔ غار ایستاد. پس زمزمه او را گفت: «ایلیا، این جا چه می‌کنی؟» عهد عتیق کتاب اول پادشاهان، باب ۱۹ @talasim 3.7K views09:27
