پایان رضا شاه پس از خیانت برخی سران و مصلحت اندیشی عده ای د | امروز در تاریخ
پایان رضا شاه پس از خیانت برخی سران و مصلحت اندیشی عده ای دیگر و اشغال ایران توسط روسیه و بریتانیا ، در شهریور 1320 پیامی به این مضمون به رضاشاه توسط مامور انگلیس ارسال شد: (( ممکن است اعلیحضرت لطفاً از سلطنت کناره‌گیری کرده و تخت را به پسر ارشد و ولیعهد واگذار نمایند؟ ما نسبت به ولیعهد نظر مساعدی داریم و از سلطنتش حمایت خواهیم کرد. مبادا اعلیحضرت تصور کنند که راه‌حل دیگری وجود دارد )) این پایان راه رضا شاه بود!! او سپس توسط قوای انگلیس دستگیر و به جنوب برده شد. قبل از سوار شدن به کشتی از افسران انگلیس و مامور گمرک ایران خواس تا چمدانهایش را بازرسی کنند که بعدا گفته نشود جواهرات سلطنتی را برده است. او کاملا با دست خالی رفت. وی ابتدا به هند تبعید شد اما مدتی بعد از ترس شوروش مسلمانان بمبئی به هواداری شاه ایران ، از آنجا خارج و به ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی رفت و سرانجام پس از دومین سکتهٔ قلبی در روزی چون امروز در تاریخ ۴ مرداد ۱۳۲۳ در گذشت. این سومین شاه ایران بود که در خارج از کشور فوت میکرد! جانشینش هم چنین شد. پیکر رضاشاه را پس از مرگ به صورت مومیایی به قاهره، مصر بردند و در آنجا به امانت در مسجد رفاعی گذاشتند.برای انجام مراسم رسمی خاکسپاری در مصر، شمشیر طلای رضاشاه که مرصع به گوهرها و سنگ‌های گرانبها بود، به قاهره فرستاده شد تا طبق رسوم درباری، پیشاپیش جنازه حمل شود، ولی ملک فاروق این شمشیر گرانبها را بعد از انجام مراسم تشییع جنازه، به کاخ سلطنتی برد و مراجعات مکرر هیئت اعزامی ایران برای پس گرفتن آن بی‌نتیجه ماند. بعد از سقوط پادشاهی مصر دولت جدید هم گفت اثری از شمشیر نیست. در اردیبهشت 1329، قرار شد جنازه رضاشاه از مصر به ایران آورده شود و هواپیمای حامل پیکر وی قبل از آمدن به ایران، به منظور طواف در مکه ، از قاهره به طرف جده پرواز کرد. سرانجام هفدهم اردیبهشت 1329، جنازه رضاشاه به وسیله هواپیما و سپس با قطار مخصوص به تهران حمل شد و با تشریفات رسمی به شاه عبدالعظیم برده شد و در آرامگاه ویژه او دفن شد و به محل ادای احترام هیئت های خارجی بدل شد.بعد از انقلاب آرامگاه او توسط خلخالی ویران شد. شایع شد شاه جسد پدرش را از ایران خارج کرده اما فرح پهلوی چندی پیش در مصاحبه ای این موضوع را رد کرد و گفت جسد رضا شاه همچنان همان جاست. رضا شاه را اگر با عرف امروز بسنجیم دیکتاتور بود اما برای درک رضا شاه باید به 2 موضوع دقت کرد. شرایط جهان و شرایط ایران! همدوره او استالین در شوروی 20 میلیون نفر را اعدام کرد و در کشور ترکیه چند میلیون ارمنی کشتار شدند یا در ژاپن فقط 500 هزار دختر از منچوری ربوده شدند و در دها کشور اوضاع بدتر از این بود. اگر اینها را بدانیم در آن شرایط رضا شاه را باید یکی از دمکرات ترین سران حکومتهای جهان وقت نامید !! هرچند نمیشود چشم روی برخی خودکامگی های او بست. در سوی دیگر رضا شاه از لحاظ سازندگی و آبادانی ایران با هیچ شاهی در تاریخ این کشور قابل قیاس نیست. برای درک حجم کارهای او باید به اوضاع آن زمان ایران نگاهی کرد. فقط کافی است بدانید وی زمانی شاه شد که نیمی از جمعیت کشور از گرسنگی مرده بودند!! هیچ درآمدی از نفت یا هرچیز دیگر وجود نداشت. ایران فاقد ارتش ، پلیس و هر ارگان حکومتی نوین بود. در زمانی که او شاه شد در همین مرز فعلی کشور ایران 5 حکومت غیر از حکومت مرکزی وجود داشت!! دقت کنید 5 حکومت در همین مرز فعلی !! امروز برخی از او به بدی یاد میکنند که چرا با خشونت برخی گروها را سرکوب کرد اما اگر منصف باشیم اگر او چنین نمیکرد امروز ایران فعلی شامل 6 کشور میشد!! بنیان‌گذاری دانشگاه تهران ، تهیه و تصویب نخستین قانون مدنی ایران ، بنیان‌گذاری ثبت اسناد و ثبت احوال و اجباری کردن صدور شناسنامه ، لغو کاپیتولاسیون دوره قاجار برای انگلیس و روسیه ، ملی‌کردن جنگل‌ها و مراتع ایران ، براندازی سیستم خان‌سالاری و تعطیل کردن حرم سرای قجری، متحدکردن نیروهای نظامی و تشکیل ارتش ایران و تصویب قانون نظام وظیفه عمومی ، بنیان‌گذاری بانک ملی ایران و بانک فلاحتی و بیمه ایران و ساخت راه‌آهن سراسری ایران وتغییر تقویم رسمی ایران از تقویم قمری به تقویم خورشیدی از جمله اقدامات او بود که با توجه به جو سنتی و مخالفتهای جامعه مذهبی ایران هرکدام از این اقدامت در نوع خود یک معجزه بود! وی راه تهران شمال را فقط از روی مالیات اندک بازار ساخت. تنها یک سفر خارجی رفت. یکبار تاج گذاری کرد و دیگر هرگز نه تاج نهاد و نه برتخت نشست. وی بعد از 1400 سال اولین حاکم ایران بود که حرم سرا نداشت و در اولین روز سلطنتش حرم سرای بزرگ قاجاری را با دها زن و دختر تعطیل کرد! برای درک رضا شاه باید مقایسه کرد. مثلا درآمد و وضعیت کشور در زمان او با دوران احمدی نژاد را مقایسه کنید. بعید است آن وقت دیگر به تريبون نظام و کتابهای تاریخ مدرسه باور داشته باشید! نگارنده؛ احسان
