دریافت‌هایی از اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید('وقت خوش | آرامش و پرواز روح
دریافت‌هایی از اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان)۹
هم خواجه بلفتح شیخ گفت: شیخ ما از نیشابور با میهنه آمده بود و جمعی گران با وی بودند.دیگر روز بر دوکانی مجلس می‌گفت و خلقی بی‌حد نشسته بودند و " وقتی خوش"پدید آمده.درین میان نعره مستان و های و هوی و غلبه ایشان پدید آمد.در همسایگی شیخ مردی بود او را احمد بوشره گفتندی.مگر شبانه در سرای خود با جمعی به کار باطل مشغول بوده بودند بامداد صبوح کرده بودند و مشغله‌ای عظیم می‌کردند‌صوفیان و عامیان خلق بر فریاد آوردند و برآشفتند و غلبه در مردمان افتاد که برویم و سرای بر سر ایشان فروگذاریم.شیخ در میان سخن بود. گفت: ایشان را باطل چنان مشغول کرده از حق شماشان یاد می‌نیاید، شما حقی بدین روشنی می‌بینی و چنان مشغولتان نمی‌کند که از آن باطل یادتان نیابد؟ فریاد از خلق بر آمد و بسبار گریستند و به ترک آن امر به معروف بگفتند.
دیگر روز احمد بوشره به پیش شیخ فراگذشت شرم زده شیخ: اعلام جنگ نکرده‌ایم. ما تو را همسایه‌ای نیکیم اگر وقتی تو را میهمانی افتد با ما همسایگی کن و گستاخی نمای تا تو را مدد دهیم بیگانه مباش.
احمد بر زمین در افتاد و گفت: ای شیخ! با تو عهد کردم که هرگز آن کار نکنم.توبه کرد و مرید شیخ شد.بسی بر نیامد که شیخ از دنیا نقل می‌کرد به دار آخرت.احمد:ای شیخ! پیرم و روشنایی ندیده‌ام و تو می‌بروی، من چون کنم؟شیخ: دل مشغول مدار که کسی که روشنایی این شمع بر وی افتد، کمترین چیزی که خدای تعالی با وی کند آن بود که بر وی رحمت کند.( اسرار التوحید، ۲۱۷)
دکتر مهدی صحافیان
آرامش و پرواز روح
.
