حضرت صادق علیه السلام فرمود: گروهی نزد حسین بن علی علیه السلام رسیدند و گفتند: ای فرزند رسول خدا! گروهی از یارانمان نزد معاویه رفتند، اما ما نزد شما آمدیم. فرمود: پس به شما چیزی بیشتر از آنچه معاویه به ایشان می دهد، خواهم داد. گفتند: جانمان فدایت! ما به واسطه دینمان نزد شما آمده‌ایم (نه برای گرفتن پاداش). پس آن حضرت سرش را تکان داد و انگشتان یا عصایش را روی زمین کشید و کمی تأمل فرمود. سپس سرش را بالا آورده و دو انگشت سبابه دو دستش را به هم چسباند و جمله ای کوتاه از مطلبی طولانی و جامع بیان فرمود: کسى که ما را نه به جهت خویشاوندى، و نه به خاطر نیکى و احسان ما به او، بلکه فقط به خاطر خدا و رسولش صلی الله علیه و آله و سلم دوست داشته باشد، روز قیامت همچون این دو انگشت سبابه ای که در کنار هم است، با ما خواهد بود. «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»
