شریر، قاضی و رهزن، امین و دزد، عسس! از این دیار بباید برون جهاند فرس فتاده کارکسان با جماعتی که بوند همه عوان و همه خونی و همه ناکس زمام جمله سپرده هوس به چنگ هوی مهار جمله سپرده هوی به دست هوس نشان شکوه بُدی و به محبس افتادی کس ار کشیدی باری یکی بلند نفس به عمر خویش نشاندیم بیخ فضل و ادب ولی دریغ که حنظل دمید ازین مغرس زمانه بر تن ما شوخ کن پلاس افکند به جرم آنکه دریدیم جامه ی اطلس همیشه تا که بود جعد زنگیان پرتاب هماره تا که بود انف چینیان افطس همیشه تاکه بُود مار هم قرین با مور هماره تا که بُود خار هم نشین با خس #ملك_الشعرا #بهار @eslimii 1.1K viewsedited 07:14
