ﺩﺭ اﺳﺎﺭﺕ ﻓﺮﻫﻨﮓ

2022-08-01 05:54:03 می گویم بعضی از عارفان و روشنفکران دینی معتقد به خدایی هستند که شباهتی با خدای ادیان ابراهیمی ندارد، یعنی خدایی که نه پیامبری فرستاده و نه وعده بهشت و جهنمی داده است. می خواهم بدانم اعتقاد به چنین خدایی چه تاثیری در زندگی انسان می تواند داشته باشد.

می گوید: به عقیده ی من هیچ، چرا که چنین خدایی به معلمی می ماند که در گوشه ای نشسته و کاری به کار شاگردان ندارد، یعنی نه درس می دهد، نه امتحان می گیرد، نه نمره می دهد و نه تشویق یا تنبیه می کند. طبیعتا بود و نبود چنین معلمی برای شاگردان یکی است.

می گویم با این استدلال می توان گفت مهمترین اصل در ادیان الهی معاد است چرا که اگر آخرتی نباشد توحید و نبوت نیز از معنا تهی می شود.

@essarat

Open / Comment

2022-07-31 08:45:58 آیا رای اکثریت نماینده ی حَقانیّتِ اکثریت است؟

یکی از دستاورد های "برابری" تکیه ی آن بر "تعداد" است، یعنی وقتی تمامی افراد با هم برابر شدند رای شان نیز هم ارزش می شود. یعنی رای فردی که نه سواد خواندن و نوشتن دارد، نه از هوش کافی برخوردار است و نه آبادی و پیشرفت کشورش برایش مهم است با رای برجسته ترین و خیر خواه ترین دانشمندان، فلاسفه ی و انساندوستان آن جامعه ارزشی یکسان پیدا می کند.

و چنین است که ما امروز شاهدِ بر آمدن رژیم های توتالیتر در بخش عمده ای از جهان هستیم که با آرای اکثریت" که "فهم و درک کاملی از مسایل ندارند" به قدرت رسیده اند و بدترین و شریرانه ترین کارها را انجام می دهند.
@essarat

Open / Comment

2022-07-30 05:04:55 روشن‌اندیشی، آزادی‌خواهی و مداراگری نیازمند آگاهی و تمرین است.

صرفِ زندان رفتن، قربانی حکومت شدن، هزینه دادن، رنج کشیدن یا مخالفِ وضع موجود بودن کسی را روشن‌اندیش و آزادی‌خواه نمی‌کند.

کسی که مخالف حکومتِ مستبد است، لزوماً آزادی‌خواه نیست.

تاریخ ما ُپر است از مستبدانِ مستبد ستیز.

ستیز با استبداد بسی دشوارتر از ستیز با مستبد است، چون آدم باید با خویشتن و خودکامی‌های خویش نیز مدام در ستیز باشد.

درافتادن با استبدادی که در درونِ هر یک از ماست هزار بار تلخ‌تر و استخوان‌سوزتر از در افتادن و بیرون راندنِ مستبدِ بیرونی است.

مهدی خلجی
@essarat

Open / Comment

2022-07-28 06:26:47 سخنی با مسئولان آینده ی کشور:

* اگر با شنیدن یک انتقاد یا عقیده ی مخالف رگهای گردنتان باد می کند و از کوره در می روید،

٭ اگر وقتی اشتباهی کردید به جای معدرت خواهی به صد ریسمان چنگ می زنید تا آنرا توجیه کنید.

٭ اگر با شنیدن تعریف و تمجید هایی که از شما می شود دلتان غنج می زند و احساس سرخوشی می کنید،

٭ اگر برای رضایت قدرتمند تر ها از آنها تعریف و تمجید می کنید و بهر طریق سعی در نزدیک شدن به آنها می کنید،

* اگر در ازای هدیه ای که گرفته اید و یا شام و ناهاری که در منزل کسی خورده اید حق دیگری را - تحت عنوان حفظ حرمت نان و نمک- به او واگذار می کنید.

* اگر نمی توانید حرفتان را با صراحت و شهامت در مقابل کسانی که در سلسله مراتب اجتماعی از شما بالاترند بزنید و یا به درخواستهای غیر اصولی و غیر اخلاقی شان جواب منفی بدهید،

* اگر احساسات مثبت و منفی تان را در تصمیم ها و قضاوت هایتان دخالت می دهید،

* اگر به خاطر منافع شخصی تان، منافع جمع را قربانی می کنید،

* اگر به دلیل تفاوتی که دیگران از نظر جنسیت، قومیت و باورها و اعتقادات با شما دارند آنها را کمتر از خود می بینید.

و اگر...........

مطمئن باشید اگر به قدرت برسید بهتر از کسانی که اکنون بر سر قدرت نشسته اند عمل نخواهید کرد.

طاهره شیخ الاسلام

@essarat

Open / Comment

2022-07-26 04:48:53 دانشجوی استرالیایی از سفرِ خود به ایران تعداد زیادی عکس گرفته و با خود آورده بود، در یکی از عکسها شعار «بی‌حجابی زن از بی ‌غیرتی مرد است» بر روی دیواری به چشم می خورد. از من خواست که آنرا برایش ترجمه کنم. وقتی ترجمه کردم چشمانش گرد شد و نگاه عاقل اندر سفیهی به من کرد، ظاهرا رابطه ی بین "شرافتِ مرد" و "حجابِ زن" را نفهمیده بود. وقتی برایش توضیح دادم که اگر مردی شرافت داشته باشد اجازه نمی دهد مادر، همسر، خواهر و یا دخترش بدون حجاب بیرون روند تا مورد آزار جنسی مردان دیگر واقع شوند، اول کمی گیج شد بعد کمی فکر کرد و سپس گفت آیا نمي‌توان این عبارت را به صورت «حجابِ زن از بی‌ غیرتی مرد است» تغییر داد و این‌گونه معنا کرد که اگر مردان جامعه‌ای شریف و غیرتمند باشند، زنان در کنار آنان احساس امنیت خواهند کرد و مجبور نخواهند شد خودشان را بپوشانند؟

طاهره شبخ الاسلام
۱۳۷۳ دانشگاه سیدنی
@essarat

Open / Comment

2022-07-24 06:36:15 کرونا که چیزی نیست.......

هر ویروسی برای آنکه خودش را تکثیر کند به بدنی محتاج است، به میزبانی که پذیرایش باشد. ویروس اگر بر در و دیوار بماند و کسی به او دست نزند، سرانجام از بین خواهد رفت.

هر رذیلتی نیز به بدنی محتاج است، به تنی که آن را در خود جا بدهد.

دروغ اگر روی زمین افتاده باشد و کسی آن را بر ندارد، خواهد مرد. اما دروغ را که در دهان می‌گذاری جان می‌گیرد؛ دروغ را که می‌گویی زنده می‌شود و خودش را می‌سازد و تکثیر می‌کند و سرایت می‌کند از این دهان به آن دهان.

نفرت اگر روی زمین افتاده باشد، خودش خواهد مرد، اما وقتی آن را بر می‌داری و در دلت می‌گذاری، از تو تغذیه می‌کند تا بزرگ شود. حیات او ممات تو خواهد شد. تنت میزبان نفرت می‌شود. او تمام تو را می‌خورد تا زنده بماند. تو هر روز متنفرتر و متنفرتر می‌شوی تا نفرت جان بگیرد. تو می‌میری تا نفرت زنده بماند.

حسادت هم همین است، خشمگینی و کینه‌ورزی و بدخواهی و حیله‌گری و دسیسه چینی و بی‌رحمی و بد اندیشی هم همین‌طور است. همه‌شان بدن می‌خواهند، میزبان می‌خواهند. جسمی می‌خواهند تا آن را بخورند، روحی می‌خواهند تا سوارش شوند.
آنها تنت را می‌خورند، روحت را می‌خورند، قلبت را می‌خورند، جانت را می‌خورند. بعدها جنازه‌ات را هم خواهند خورد.
حالت خوش نیست؟ شاید که بیماری.
بدنت را نگاه کن، روحت را، جانت را، روانت را، قلبت را، ببین کدام رذیلت در تو جا خوش کرده است. ببین میزبان کدامینی؟

خوب بودن، ماجرای ترس از دوزخ و طمع بهشت نیست. قصه ثواب و عقاب نیست. شریعت نیست، طریقت هم نیست. خوب بودن همان عقلانیت است. همان سلامت است.
خوب بودن این است که نگذاری رذیلت‌ها در تنت تکثیر شوند، این است که نگذاری روحت میزبان ناراستی‌ها باشد.

حالت خوب می‌شود اگر جانت مزرعه ی پلشتی ها نباشد.

کرونا که چیزی نیست.....

فاروق ایزدنیا
@essarat

Open / Comment

2022-07-23 11:15:55 اندوهت را بتکان

جهان منتظرت نمی ماند تا حالت خوب شود.
جهان صبر نمی کند تا غصه ات سر آید.
جهان برای هیچکس منتظر نمی ماند و برای هیچکس صبر نمی کند.
جهان می رود چه تو غمگین باشی و چه شادمان، چه سوگوار باشی و چه رقصان.
می دانی این جهانی که می رود نامش چیست؟
نامش عمر است و تو ناگزیری که دنبالش بروی حتی اگر سینه خیز .
تو ناگزیری که اندوهت را بتکانی و غمت را بشویی و بروی وگرنه جهان می رود و عمر می رود و تو جا می مانی از جهان و از عمر و از خودت...

بیا تا با هم این اندوه کهنه را بتکانیم

عرفان نظرآهاری

@essarat

Open / Comment

2022-07-21 05:06:21 ما دیوانه‌ها

رحیم قمیشی

دعوای چند هفته‌ای و چند ماهه نیست، چند سال است ادامه دارد!
هم با دخترم هم با پسرم.
می‌گویند برویم.
می‌گویم بروید من نمی‌توانم.
می‌گویند اینجا دیگر چه داری برای از دست دادن؟
می‌گویند کار که نداریم، آینده هم نداریم،
دوستان‌مان که رفته‌اند یک آرامشی دارند.
می‌گویند خودت را به آینده بی‌خود خوش‌بین کرده‌ای!
می‌گویند دیگر ظلمی مانده که ندیده باشی...
سرم را می‌اندازم پایین
شما بروید، قسم می‌خورم من ناراحت نشوم...

حق دارند بروند، حق دارند پشت کنند به کشورشان، حق دارند به فکر آینده‌شان باشند، حق دارند بگردند ببینند کجای دنیا بهتر است. حق دارند بخواهند اگر روزی خدا ازشان پرسید مگر من زمین را پهناور و بزرگ خلق نکردم، دیگر خجالت نکشند.

عزیزان دلم
اگر رفتید لطفا به فکر ما نباشید، مبادا دل‌تان بگیرد. ما نسل دیوانه‌ای بودیم، می‌دانم.
بگذارید در همین دیوانه خانه بمیریم.
ما با همین دیوانگی‌ها دلمان خوش است...
ما با دیوانگی انقلاب کردیم، ما با دیوانگی جنگیدیم، با دیوانگی در اسارت ایستادیم، ما با دیوانگی جان‌مان را گرفتیم کف دست‌مان.
ما می‌دانیم دیوانه‌ایم...

نگاه کنید به خانم رهنورد گفته‌اند تو آزادی، می‌توانی بروی بیرون از خانۀ حصر شده، گفته کجا بروم وقتی "میر" من در چنگال‌تان است...
این مگر جز دیوانگی است؟
می‌گویند به میرحسین گفته‌اند تو آزادی، فقط جایی چیزی نباید بگویی، چیزی نباید بنویسی، فعالیت نباید بکنی،
گفته من این آزادی را نمی‌خواهم...
مگر این دیوانگی نیست؟
یازده سال ایستادن بر سر سخن حق.
این جز دیوانگی است؟

عزیزان دلم
دوست جانبازم زنگ زده، می‌گوید ۶ سال است که زخم بستر گرفته و نمی‌تواند جز بر روی شکم بخوابد. درست است قطع نخاع است، درست است سال‌ها اسیر بوده، اما او حالا سقف را هم نمی‌تواند ببیند...
بروید بگذارید بمانم با همین دردها، با خاطراتم.
غلامعلی می‌گوید سال‌هاست دنبال "دکتر مجید" می‌گردد، دکتری که دوره اسارت جانش را نجات داد، و جان ده‌ها اسیر دیگر را در اردوگاه عنبر. می‌گوید از وقتی که دکتر آزاد شد انگار قطره آبی بود که در شن‌زار افتاده باشد، محو شد... محو شد.
می‌گویم شاید رفته خارج، می‌گوید نه همین ایران است، اما نمی‌خواهد هیچ‌کس را ببیند!

من دیوانه‌ام، دکتر مجید دیوانه است، دوست جانباز آزاده‌ام غلامعلی دیوانه است، میرحسین دیوانه است، زهرا رهنورد دیوانه است، کروبی دیوانه است، مردمی که می‌دانند اولین حق‌شان را ندارند و باز صبر می‌کنند، باز می‌گویند شاید به سر عقل آمدند...

ما دیوانه‌ها را بگذارید بمانیم.
ما گفته‌ایم سنگ قبر هم نمی‌خواهیم
تا کسی نداند ما متولد چه سالی بوده‌ایم!
ما فاتحه خوان هم نمی‌خواهیم
ما قرار است فلاکس چای بزرگی با خودمان ببریم آن دنیا
یک استکان چای برای خدا بریزیم
یک استکان برای خودمان
بگوییم خدایا کجا؟ چرا عجله داری...
بیا یک چای با هم بخوریم و کمی بی‌تعارف باشیم
بگو ببینیم تو که همه کاره بودی
تو که ادعا می‌کردی یک برگ بی‌اجازه‌ات نمی‌افتد
کجا بودی همۀ آن روزها...
همۀ آن روزهای حصر
همۀ آن روزهای درد جانبازان
همه آن روزهای بی‌کسی بچه‌های اردوگاه
آن دنیا
کمی بخندیم با خدا
کمی گریه کنیم پیش او
کمی ناز کنیم برایش
کمی دعوا کنیم با خدا
می‌بینید ما همین‌قدر دیوانه‌ایم...

بچه‌ها!
خودتان را معطل ما نکنید
ما تا کلاهی که سرمان رفت را تلافی نکنیم
ممکن نیست دست بکشیم از سر خدا!
ما تمام نشده‌ایم...
می‌بینی چقدر سمچیم
بگویید دیوانه
بگویید مؤمن
بگویید عاشق
بگویید بی‌کله
بروید اروپایی فکر کنید...
بروید آزادی را لمس کنید
خوشی را حس کنید
ما خوشی‌مان همین است بچه‌ها
رویشان را می‌خواهیم کم کنیم
دزدها را
متکبرها را
دروغگوها را
فاسدها را
نماینده‌های دروغین خدا را...

ما دیوانه‌ایم!

@ghomeishi3
@essarat

Open / Comment

2022-07-17 07:38:58 النظافة من الايمان(رعايت نظافت از ايمان است)

چند روز به نوروز سال ۱۳۷۳ مانده بود و من به يكى از راديوهاى ايرانى در سيدنى گوش مى‏ دادم، گوینده در فواصل بین برنامه ها اطلاعاتی در مورد برگزاری مراسم چهارشنبه سوری می داد و هر بار از هموطنان می خواست كه در تميز نگاه‏داشتن پاركی که مراسم در آنجا انجام خواهد شد کوشا باشند و تاکید می کرد كه اگر نظافت را رعایت نکنند، سال آينده "نیز" مجبور خواهند شد در پارک دورترى اين مراسم را برگزار کنند.

از قرار معلوم هر سال انجمن ایرانیان مقیم سیدنی از شهرداری یکی از محلات اجازه استفاده از پارک آن محله را می گرفته و چون هموطنان نظافت آنجا را رعایت نمی کرده اند سال بعد اجازه استفاده دوباره به آنها داده نمی شده و آنها مجبور می شده اند که سال بعد مجوز استفاده از پارکی دیگر را از محله ای دیگر بگیرند.

شنیدن این برنامه مرا با این سوال روبرو کرد که چرا ما ایرانیان كه نظافت داخل خانه های خود را رعايت مى‏ كنيم اهميتى به زيبايى و نظافت خارج از خانه ی خود نمى‏ دهيم؟ جواب این سوال را در تقابل و تضادی دیدم که ملت ما طی قرنهای متمادی با حکومتهای خودکامه و مستبد داشته اند، به این معنی که چون فضای خارج از خانه را متعلق به دولت می دانسته ایم با عدم رعایت نظافت و با آسیب وارد آوردن به وسایلی چون صندلی اتوبوسها، تلفن های عمومی، نیمکت های تعبیه شده در پارکها و ... از مسئولین انتقام می گرفته ایم. این رفتار نیز مانند ده ها رفتار منفی و مخرب دیگر در طی نسل ها و در تکرار در ما بصورت عادت در آمده است.

لازم به ذکر است که این عادت فرهنگی در اکثر مهاجرانی که چون ما از جوامع غیر دموکراتیک به کشورهای مدرن آمده اند وجود دارد. مقایسه مناطق مهاجر نشین با مناطقی که مهاجران کمتری در آن ساکنند می تواند دلیلی بر این مدعا باشد.
این در حالی است که مردمان کشورهای دموکراتیک معمولا در تميز نگاه‏داشتن كوچه و خيابان و پارك‏هايشان وسواس زیادی تری نسبت به منازلشان نشان می دهند باین دلیل که فضاى خانه خصوصى است و شخص در مورد تميز يا كثيف نگاه داشتن آن آزادى كامل و اختيار تام دارد اما خیابانها و پارکها و مکانهای عمومی "متعلق به همگان" است و "عدم رعايت حقوق همگان در این کشورها مجازات قانونی در پی دارد". طبیعتا وقتی قانون پشتوانه رفتارهای خوب بود آن رفتارها پس از گذشت یکی دو نسل بصورت عادت در می آید.

شاید فقط آگاهی از چگونگی بوجود آمدن عادات نامناسب فرهنگی بتواند ما را در ترک کردن آنها کمک کند.

در اسارت فرهنگ
طاهره شیخ الاسلام
@essarat

Open / Comment

2022-07-16 04:39:44 گفتم سالهاست از جانب فرهیختگان، اساتید دانشگاه و بسباری از هموطنان دلسوز چه در خارج و چه در داخل نامه هایی سرگشاده به مسئولان کشور نوشته می شود که در آنها جهت حل مشکلات راهکار ارایه کرده و یا هشدار می دهند که اگر اوضاع بهمین روال پیش برود فاجعه ای که نباید اتفاق خواهد افتاد، نمی دانم چرا به این نامه ها هیچ واکنشی نشان داده نمی شود.

گفت آنچه را که من نمی دانم اینست که چرا هنوز عده ای بر این باورند که حاکمان می خواهند وضع را بهتر کنند اما نمی توانند. به باور من تخریبی این چنین سیستماتیک و برنامه ریزی شده آنهم در طی چند دهه نمی تواند در اثر ندانم کاری یا بی عرضگی باشد. کاملا پیداست که اینان جز با هدف نابودی این آب و خاک نیامده اند و انصافا نیز در جهت اهدافشان بسیار دقیق عمل کرده اند!
@essarat

Open / Comment