به گفته خانم جوئت، الکساندری (قرن نوزده میلادی)، گردآورنده ترانه‌های عامیانه ملی رومانیایی، در پی یافتن این ترانه‌ها که مشغله سالیان دراز وی بود، پای پیاده کوه‌ها و دشت‌های رومانی را زیر پا می‌گذاشت و به شعر و آواز دهقان‌ها که با نغمه‌های حزن‌انگیز و ملایم ترانه‌های عامیانه ولایت‌شان را سر‌می‌دادند گوش می‌داد. او در یادداشت هایش بر ترانه خورشید و ماه به صورت دیگری از افسانه خورشید و ماه اشاره می‌کند:
«ماه روی برگ‌ها راه می‌رود و چنان آرام راه می‌رود
که هیچ برگی تکان نمی‌خورد.
ستارگان مرده‌اند، چون ماه آن‌ها را کشته؛
اما ماه جنایتکار لبخند می‌زند.
ببین، من همه رازهای تاریکِ این ماه روشن را می‌دانم؛
خودش است، خودش است که خورشید را می‌کشد، و کارد خونینش بر بالای آسمان است؛ اما خورشید از گورش برمی‌خیزد،
و هر شب ماه مجبور است دیگربار او را بکشد.»
| گل‌های روییده بر گور |
ترانه‌های عامیانۀ جنوب اروپا
گردآورنده: سوفی جوئت
مترجم: محمد هدائی
۳۰۰ صفحه
۵۶۰۰۰ تومان
| انتشارات زندگی روزانه |
