طبلی توخالی می‌آید؛ با صدایِ مَهیب اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در موزهٔ تاریخ
دو جریان اصلاح‌طلبی و اصولگرایی مرده‌اند اما برخی همچنان امیدوارند که معجزه شود و علائم حیات ظهور کند و مرگِ‌مغزی این دو جریان پایان یابد. خیالات است؛ بدنه اجتماعی از این دو جریان بریده‌اند، اعضای آنان سردرگم هستند و راس این دو جریان، هیچ ارتباطی با بدنه و جامعه ندارند. تئوری‌پردازی آنان کهنه، نامرتبط با مطالبات نسل امروز و برآمده از دانش کلاسیک و تجربه فرومانده در دهه ۶۰ است. از دوم خرداد جز نوستالوژی نمانده و از تیر ۸۴ التقاطی اوهام‌گونه برجا مانده. سال ۹۶ برای اصولگرایان خلاصه شده در دیداری با چهره‌ای پر از خالکوبی که او هم آخرین میخ را بر تابوت زد. دولت، فراکسیون امید و شورای شهر تهران هم تنها امید اصلاح‌طلبان بود که هزینه‌ای بر دوش‌شان گذاشت و زلزله شد که همان نوستالوژی هم فروریخت. اکنون جامعه بریده از نخبگان و جریان‌های سیاسی، وامانده و حیران در آرزوی آینده‌ای شیرین نشسته‌اند که روزی فرارسد؛ بدون اندک تلاشی برای آن. این شرایط راهی جز این باقی نمی‌گذارد که یک منجی بر این موج سوار شود که نه برنامه‌ای نشان دهد و نه تیمی داشته باشد و نه آینده‌ای را ترسیم کند. او تنها یک چیز دارد؛ تصویری رسانه‌ایِ قدرتمند که بر احساسات سوار شود و طبلی توخالی باشد، با صدای مهیب. @faridmod
