مسعود بُربُر

2022-05-30 11:53:26 Open / Comment

2022-05-16 15:29:47 درباره همزاد داستایفسکی

مسعود بُربُر

رمان کوتاه همزاد دومین اثر داستایفسکی، که بلافاصله پس از بیچارگان منتشر شد، نمونه‌ای کامل (اگرچه نه چندان موفق)‌ از توجه رمان مدرن است به شخصیت و درونیات او به جای ماجراهای بیرونی و جذابیت‌های داستانی. اثری که اگرچه پیش‌نمونه‌ی بسیاری از ویژگی‌های آثار بعدی و قابل توجه داستایفسکی را (همچون درون‌نگری‌های طولانی و عمیق، نگاه روانشناسانه به شخصیت، همراه شدن با شخصیت بر سر بزنگاه‌های داستانی) در خود دارد اما البته از اطناب رنج می‌برد. اگرچه حجم رمان نسبت به آثار زمانه‌ی خود و نسبت به اغلب آثار داستایفسکی کوتاه است اما حجم متن/روایت نسبت به وقایع بسیار بالاست و سرشار است از تکرار مدام (چه در سطح زبان و چه ساختار) که تعمدا اثر را به ابهام بیشتر سوق می‌دهد.

در همزاد با شخصیتی به نام گالیادکین (کارمندی اداری در پترزبورگ سده نوزدهم)‌ همراه می‌شویم و با خودخوری‌ها و خود‌درگیری‌های مدامش (Overthinking) که با جملاتی مبهم و نصفه و نیمه، تمام ذهن او (و متن کتاب) را اشغال کرده‌اند و لحظه به لحظه مبهم‌تر، بی‌دلیل‌تر، بی‌معناتر و پارانوییدتر می‌شود اگرچه بهانه‌هایی از جنس عشق، تعهد کاری، نگرانی در بد فهمیده شدن، تلاش برای ارائه تصویر مناسب از خود و … نیز برایش دست و پا شده باشد. شخصیتی که حتی خودش هم معنا و دلیل رفتارها و گفته‌هایش را نمی‌داند و به محض آن که حرفی می‌زند یا کاری می‌کند پشیمان می‌شود و روزبه‌روز در درگیری‌های ذهنی و توهماتش اسیرتر و غرق‌تر می‌شود. گو آنکه جملات بریده بریده‌اش هم تصویر مردی را به ذهن می‌آورد که غرق شده و گاه به سطح آب می‌آید.

نابوکوف (که داستایفسکی را دوست نداشت)‌ همزاد را بهترین اثر داستایفسکی می‌داند که خود «تقلیدی بدیهی و بی‌شرمانه از دماغ گوگول» است. همزاد روند نابودی و غرق شدن مردی در منجلاب بوروکراسی را به تصویر می‌کشد که البته مضمون بسیاری از آثار مهم آغازین ادبیات مدرن (همچون بارتلبی محرر) است. اثری که صدالبته اگر کافکای آن زمان سیزده ساله آن را می‌نوشت قطعا شاهکاری دیگر به دنیای ادبیات افزوده می‌شد، با جذابیت داستانی و فضایی زنده از هراس و وهم و وحشت که خواننده را در کابوس گالیادکین همراه می‌کرد. اما همزاد در بهترین حالت (اگر خواننده کتاب را در میانه یا همان اوایل کنار نگذاشته باشد) پوزخندی دلسوزانه را بر لب خواننده می‌نشاند که «چنین… و چنان…»
@masoudborbor

https://masoudborbor.com/wp/1401/02/26/7304/the-double-dostoevsky/


در گودریدز:
https://www.goodreads.com/review/show/4716492284 Open / Comment

2022-05-07 15:18:05 سلام. وقت بخیر

روایت از نگاه داستان‌نویس
نکاتی در کاربست عملی نظریه روایت در نوشتن داستان
با
مسعود بربر
•

•
هدف از تعریف این سلسله‌ دوره‌ها:
​- آشنایی با سرفصل‌های کلی نظریه روایت با تمرکز بر ادبیات داستانی
​-بررسی دستاوردهای نظریه روایت در حوزه ادبیات داستانی
​-تلاش برای فهم کارگاهی آموزه‌های نظریه روایت از منظر داستان‌نویس
​-بررسی نمونه‌های عملی کاربست نظریه روایت در داستان‌نویسی،
است.
•••
گام نخست: روایت و داستان

* نشست اول:
​تعریف روایت (ابوت، پرینس، فلودرنیک)،‌
​موقعیت روایی: از نویسنده تا خواننده: نویسنده ضمنی، راوی، شخصیت، دیالوگ، روایت‌شنو، خواننده ​ضمنی
* نشست دوم: فبیولا و سیوژت: ماجرا و ارائه، داستان و گفتمان
*‌نشست سوم: ماجرا و روایتمندی: چهار پرسش طرح یک خطی
*‌نشست چهارم: دستیابی به روایت داستانمند
•
زمان: یکشنبه‌ها، ۱۹ تا ۲۱
شروع دوره: 18 اردی‌بهشت
مهلت ثبت‌نام: تا ساعت ۱۹:۰۰
شهریه‌ی دوره: ۳۰۰.۰۰۰ تومان
______________________________
دوره به صورت آنلاین در پلتفرم بیگ‌‌بلو‌باتن برگزار خواهد شد.
در صورت تمایل به ثبت‌نام از طریق واتس‌اپ موسسه با ما در تماس باشید. Open / Comment

2022-04-25 14:25:35 درباره‌ی «مارمولک سیاه» ادوگاوا رانپو

یک داستان بلند از رانپو که در مقایسه با داستانهای کوتاهش که عمیق اما سرگرم‌کننده‌اند، کمتر عمیق و بیشتر سرگرم‌کننده است. داستان فضایی تاریک دارد و زنی اغواگر نقش اصلی آن را دارد با کارآگاهی که دیگر از ویژگی‌های کارگاه‌های کلاسیک برخوردار نیست. آشناست نه؟ رانپو پیش از رواج داستان‌های نوآر مشخصه‌های این سبک را در داستانش بروز داده و به نوعی از پیشگامان داستان نوآر بوده است.
برخی از راه‌حل‌ها و پیچش‌های داستان باورنکردنی یا آبکی به نظر می‌رسند که با نیم‌نگاهی به ریویوهای انگلیسی‌زبان می‌شود فهمید بخشی کلیدی از آن قربانی ممیزی و سانسور در ترجمه فارسی شده و شاید همین باعث شده بخش‌هایی نچسب و باورنکردنی از آب در بیاید. اگرچه همین هم آن‌قدر فضای دلچسب و جذاب (البته به معنای تاریک آن) دارد که می‌شود کل کتاب را در یک نشست خواند.
رانپو برخی از کلک‌هایی که پیشتر در داستان‌های کوتاهش به کار گرفته را در این داستان نیز استفاده کرده که اگر از بینامتنیت بگذریم، برای کسی که آن داستان‌ها را خوانده باشد اینجا کمی داستان را لوث می‌کند.
از آن شگفتی‌های بسیار چیره‌دستانه داستان‌های کوتاهش در مکان‌پردازی و آن چنگی که به زخم‌های اعماق درون آدمی می‌کشد و جعبه سیاه آدمی را بازگشایی می‌کند نیز چندان خبری نیست. با این همه داستانی بسیار جذاب و خوش‌خوان است که می‌توان به هوای فضای نوآر و شگفت داستان‌های رانپو ساعتی خوش را در آن گذرانید.
@masoudborbor
در گودریدز:
https://www.goodreads.com/review/show/4688354477 Open / Comment

2022-04-15 12:03:00 ‍ داستان در اسارت حقیقت و دروغ، نگاهی به «شماره‌ی صفر» اکو

مسعود بُربُر

گاهی یک پرسش ساده که احتمالا می‌شد با ساده‌ترین پاسخ از ذهنمان پاک شود ما را به قصه‌پردازی و توطئه‌بافی‌های شگفت‌انگیز و خیالبافانه‌ای می‌کشاند. راوی داستان اومبرتو اکو در آخرین اثرش «شماره‌ی صفر»، روزنامه‌نگار جوانی است که صبح متوجه شده آب خانه قطع است و به یاری همسایه می‌فهمد فلکه اصلی آب بسته بوده است. در حالی که شب گذشته همراه قرص خوابش لیوانی آب خورده پس دیشب آب باز بوده و او فلکه را نبسته است، پس چه کسی از نیمه‌شب دیشب تا صبح امروز وارد خانه‌ی او شده و فلکه‌ی آب را بسته و چرا؟
داستان از همین پرسش ساده آغاز می‌شود و ما را به کلاف پیچیده و وحشتناکی از توطئه‌های بزرگ جهانی در طول تاریخ می‌کشاند که بسیاری از حقایق کاملا بدیهی و پیشتر پذیرفته‌ی تاریخ قرن بیستم را نیز به چالش می‌کشد.
بازیگوشی همیشگی اکو در این اثر هم هست، نظریه‌پردازی‌های (اغلب اما نه همیشه) جذاب او هم هست، اما به گمانم دیگر از آن قدرت داستانی همیشگی او خبری نیست. اکو در بسیاری از رمان‌هایش به این باور که هر متن/رویداد/روایتی را می‌توان به بی‌شمار حالت مختلف تاویل کرد تاکید داشته اما برای این نظریه‌پردازی همواره داستانی قدرتمند با جهان‌های داستانی متنوع شگفت‌انگیز آفریده و از خلال این داستان جذاب و خیال‌انگیز بوده که خواننده می‌توانسته باورهای اکو را لایه‌برداری کند.
اما در شماره‌ی صفر به نظر می‌رسد اکو برخلاف نظر همیشگی‌اش که «هیچ معنایی را نمی‌توان معنای واقعی یک متن دانست»، یک روایت را به اصرار و مکررا به مخاطب تحمیل می‌کند، و بدتر از این، داستان تنها زائده‌ای است دست‌و‌پا شده برای آن که اکو نظریاتش را به عنوان یک متفکر حالا پسامدرن (چه حیف) به مخاطب حقنه کند و در روایتی یکسویه و گاه حتی ایدئولوژیک او را به بازی بگیرد: «... پدرم من را عادت داده است که هیچ گاه خبرها را حقیقت مطلق ندانم. روزنامه‌ها دروغ می‌گویند، تاریخ‌نگاران دروغ می‌گویند، امروز هم تلویزیون دروغ می‌گوید... دیگر به هیچ چیز اعتماد ندارم. آیا آمریکایی‌ها واقعاً به ماه رفته‌اند؟ آیا جنگ خلیج فارس واقعاً اتفاق افتاده است یا تنها بخشی از بایگانی‌های قدیمی را نشانمان داده‌اند؟ ما در میان دروغ زندگی می‌کنیم و اگر بدانی که به تو دروغ می‌گویند، مجبوری در شک و تردید به‌سر ببری. من مشکوکم، همیشه مشکوکم...»
یادمان نرود که در داستان اساساً مساله‌ی صدق و کذب موضوعیت ندارد و روایت داستانی از این سنجه بیرون است. بنابراین می‌شد نهایتا این نظرات یک شخصیت داستانی باشد اما اکو نه تنها بر درستی این روایت در پایان کار تاکید دارد که حتی در گفتگو با خبرنگار مجلۀ نوول ابسرواتور، نظر خود را نیز چنین می‌گوید: «در حقیقت ما در معرض خطر کثرت اطلاعات قرار گرفته‌ایم. ... این فجیع است. افراط در اطلاعات معادل پارازیت است. در کشورهای ما، قدرت‌های سیاسی این را خوب فهمیده‌اند. دیگر نه با حراست و حذف اطلاعات، بلکه با افراط در آن است که سانسور می‌کنند: امروزه برای خراب کردن یک خبر، کافی است خبر دیگری به دنبال آن بفرستند. آنچه در طول جنگ خلیج فارس رخ داد مثال بسیار خوبی است...»
واقعیت آن است که به عنوان یک دوست‌دار آثار اومبرتو اکو (از نام گل سرخ گرفته تا بائودولینو) این اثر جذابیت درخوری برایم نداشت (اگر نگویم ناامیدم کرد). با این همه با در نظر داشتن این که «شماره‌ی صفر» رمانی بسیار کوتاه است، قطعا خواندنش می‌تواند جذابیت‌ها و ساعات خوشی را برای خواننده فراهم کند، اگر نام نویسنده و پیشینه سترگ داستان‌نویسی‌اش را در نظر نگیریم.
پ.ن. ترجمه‌ی رضا علیزاده در مقایسه با ترجمه‌ی نارسای مجتبی پردل و علی باش (از زبان اصلی یعنی ایتالیایی) علیرغم آن که از زبان واسط انجام شده اما بسیار روان‌تر و رساتر است.

@masoudborbor

https://masoudborbor.com/wp/1401/01/26/7292/umbertoeco-numerozero/

در گودریدز:
https://www.goodreads.com/review/show/4669088161 Open / Comment

2022-03-24 15:30:40 درباره‌ي فیل در تاریکی ‌قاسم هاشمی‌نژاد

مسعود بُربُر

قاسم هاشمی‌نژاد رمان «فیل در تاریکی» را زمانی نوشته که دو جریان بر ادبیات داستانی ما حکم‌رانی می‌کنند. یکی گروهی مرتجع که از ادبیات داستانی صرفا به عنوان ابزار پروپاگاندای آلودگی‌های فکری فراگیرشان استفاده می‌کنند و جذابیت داستان و اصول داستان‌نویسی و فرم و ... برایشان مطلقا اهمیتی ندارد و هر چیزی را جز آنچه در خدمت اهدافشان باشد حذف می‌کنند؛ و دیگری نحله‌ای که در واکنش به این جریان اول شکل گرفته، و فرم‌گرایی و شیوه‌های روایی پیچیده (و بدیع)‌ و شگردهای داستان‌نویسی مدرن و البته زبان‌آوری و دشوارنویسی را در دستور کار قرار داده و باز این‌ها هم دیگر به پلات و ماجرا به عنوان بن‌مایه‌ی اصلی داستان توجهی ندارند.

درست در این میانه هاشمی‌نژاد که در دیگر آثارش نشان داده چه اندازه توانایی درخور توجهی در زبان‌آوری دارد، یک داستان جنایی-نوآر بسیار مهیج با زبانی بسیار شسته‌رفته و ساده نوشته و به بازار عرضه می‌کند.

جلال امین، که برادرش از آلمان به ایران برگشته و یک بنز دویست و هشتاد اس با خود آورده، درگیر ماجراهایی می‌شود که در مخیله‌اش هم نمی‌گنجید و هر چه داستان پیشتر می‌رود ریتم داستان تندتر و مهیج‌تر می‌شود و داستان «ورق‌برگردان»تر می‌شود. فضاسازی و مکان‌پردازی داستان آنقدر قوی است که بی‌کم‌وکاست در ذهن متصور می‌شود و خواننده به تمام در جهان داستان یعنی ایران دهه‌ی پنجاه نفس می‌کشد و همراه با شخصیت داستان ضربان قلبش تند می‌شود.

نثر بسیار پالوده و تمیز و توجه به تمهید و پلات به عنوان دو زیربنای یک داستان خوب،‌ هر دو در «فیل در تاریکی» حضوری قدرتمند دارند و همچون هر داستان معمایی خوبی، از همان صفحات اول بسیاری نشانه‌ها در داستان کاشته شده که به وقتش برداشت خواهند شد. شخصیت‌هایی که گویی (به جز شخصیت اصلی) بر اساس دستور ژانر نوآر نوشته شده‌اند و هر کدام به درستی نقششان را در داستان پیش می‌برند.

اگر دلتان تجربه‌ی فضای دهه پنجاه را می‌خواهد، یا داستانی که با کشمکش و تعلیق مدام شما را به صفحه و فصل بعد بکشاند،‌ این شما و این «فیل در تاریکی».

@masoudborbor
در گودریدز:
https://www.goodreads.com/review/show/2571280045 Open / Comment

2022-03-24 07:59:49 ‍ ‍ پرونده‌ای برای «هایک»


🗨«آزادی به مثابه اصل بنیانگذار»، به بهانه انتشار مجدد کتاب «قانون، قانونگذاری و آزادی» اثر فردریش فون هایک - موسی غنی‌نژاد
https://t.me/ghaninejad_mousa/402
https://t.me/BoomrangInstitute/627

🗨گفتگوهایی درباره مسائل فلسفی و مفاهیم کتاب «قانون، قانونگذاری و آزادی» اثر فردریش فون هایک با نگاهی به موضوع فلسفه حقوق از نظر هایک - ابراهیم صحافی و محمد ایمانی
https://t.me/BoomrangInstitute/617

🗨 «تکوین فلسفه حقوق از جان لاک تا فردریش فون هایک»- در گفتگوی محمد ایمانی با ابراهیم صحافی
https://t.me/BoomrangInstitute/654

🗨 سراب عدالت از دیدگاه هایک - موسی غنی‌نژاد
https://t.me/BoomrangInstitute/57

🗨 مروری بر کتاب «قانون، قانونگذاری و آزادی»، اثر فردریش فون هایک - ترجمه مهشید معیری و موسی غنی‌نژاد - به روایت ابراهیم صحافی
https://t.me/BoomrangInstitute/444

🗨 مروری بر کتاب «فردگرایی و نظم اقتصادی» - اثر فردریش آگوست فون هایک - ترجمه محسن رنجبر - به روایت شهرام اتفاق - با هماهنگی فریدون پرهام و ناصر نوتاش - با مشارکت علیرضا زیاری و شکوه جوهرچی
https://t.me/BoomrangInstitute/445

🗨«اندیشه هایک و اعلامیه جهانی حقوق بشر» - گفتگوی محمد ایمانی با ابراهیم صحافی
https://t.me/BoomrangInstitute/676

🗨 نقد مقاله «آیا می‌توان کاملاً هایکی بود؟»، نوشته موسی اکرمی - نقدی از نقی بیگ‌زاده
https://t.me/BoomrangInstitute/303

🗨 «طباطبایی و هایک: نقاط اشتراک و افتراق» - ابراهیم صحافی
https://t.me/BoomrangInstitute/395

🗨 قانون، سنت و ملت در اندیشه جواد طباطبایی - توضیحی مبتنی بر رویکرد فردریش فون هایک به قانون - آرش آزادی
https://t.me/BoomrangInstitute/245

🗨 مروری بر کتاب «راه بردگی» - فریدریش فون هایک - ترجمه فریدون تفضلی و حمید پاداش - به روایت ابراهیم صحافی
https://t.me/BoomrangInstitute/108
https://t.me/BoomrangInstitute/116
https://t.me/BoomrangInstitute/130

🗨 فرازهایی از کتاب «فیلسوفان سیاسی قرن بیستم» - مایکل ایچ لسناف - خشایار دیهیمی
https://t.me/BoomrangInstitute/436

🗨 خوانش غیررالزی و لیبرتارین از لیبرالیسم - عزت‌الله فولادوند
https://t.me/BoomrangInstitute/370

🗨 بریده‌ای از کتاب «اقتصاد چگونه کار می‌کند» - راجر فارمر
https://t.me/BoomrangInstitute/366

🗨 بریده‌ای از کتاب «چالش هایک» - بروس کالدول - ترجمه غلامرضا آزاد (ارمکی) و امیر آزاد (ارمکی)
https://t.me/BoomrangInstitute/282

🗨 بریده‌هایی از کتاب «خصوصی‌سازی پول» - فردریش فون هایک - ترجمهُ امیررضا عبدلی و محمد جوادی
https://t.me/BoomrangInstitute/44

🗨 تحلیل و گزیده‌ای از جلد اول و جلد سوم کتاب «قانون، قانونگذاری و آزادی» اثر فردریش فون هایک، ترجمه مهشید معیری و موسی غنی‌نژاد - به روایت محمد ایمانی
https://t.me/BoomrangInstitute/491
https://t.me/BoomrangInstitute/632



@ghaninejad_mousa
@BoomrangInstitute Open / Comment

2022-03-05 18:46:44 زبان ما

۱. استرابون که در حدود میلاد مسیح می‌زیسته سخنی دربارهٔ زبانهای ایرانی از پیشینیان خود نقل کرده که ظاهراً نمودار وضع زبانی در زمان فتوحات اسکندر است. محققان امروز این سخن را مکرر بازگفته‌اند (از جمله استاد ارانسکی در مقدمهٔ فقه‌اللغهٔ ایرانی، ترجمهٔ مرحوم کشاورز، ص ۱۳۷). می‌گوید: ساکنان پارس و ماد و بلخ و سغد با جزئی تفاوت همزبانند، یعنی در واقع یک زبان دارند.

۲. مقدسی در احسن التقاسیم، ضمن آنکه متوجه اختلافات میان زبانها و گویش­های مناطق مختلف ایران بوده و سعی کرده این اختلافات را شرح دهد، گفته است که زبان اقلیمهای هشتگانهٔ عجم عجمی است، بعضی دری و فصیح و بعضی گنگ، و همه را "فارسی" می‌نامند. جز این، مقدسی از فارسی در یمن نیز یاد کرده است (از جمله رجوع فرمایند به تاریخ زبان فارسی استاد خانلری، ۱ / ۲۷۳؛ مقالهٔ مرحوم آیت‌الله‌زادهٔ شیرازی در مقالات و بررسیها، ش ۴۵-۴۶).

۳. عزیز استرآبادی، که بزم و رزم خود را در قرن هشتم هجری در آناطولی نوشته، دربارهٔ رواج و تداول فارسی در بین "همهٔ" ("همگنان" یعنی "همگان") اهل روم، یعنی ترکیهٔ امروز، در کار دیوانی و در زبان خاص و عام، و سبب تألیف کتاب خود به فارسی می‌گوید (ص ۵۳۷، چاپ استانبول):
"خواستم که مضمون کتاب به زبان تازی تقریر کنم، اما چون جمهور اهالی ممالک روم به زبان پارسی مایل و راغب بودند و اغلب سُکّان و قُطّان آن بلاد به لغت دری قائل و ناطق و جمیع امثله و مناشیر و مکاتبات و محاسبات و دفاتر احکام و غیر آن بدین لغت مستعمل و متداول و دواعی و خواطر همگنان به نظم و نثر پارسی مصروف و مشغول، مبنی بر این مصلحت، فرمان مطاع لازم‌الاتّباع ... بر آن جمله بارز شد که این کتاب به زبان پارسی مسطور گردد و این درّ طری در سلک عبارت دری انتظام پذیرد تا فواید آن میان خاص و عام شایع و مستفیض شود و منافع و مستودعات آن جمله را مفهوم و مستفاد گردد."

۴. آقا نجفی قوچانی، که کم از یک قرن قبل درگذشته، و برای تحصیل در ایران سفر کرده و به نجف رفته، می‌گوید (سیاحت شرق، چاپ امیرکبیر، ص ۲۰۷): "تمام نقاط ایران، که غالباً یک زبان هستند، کأنّهُ خانهٔ خود انسان است؛ سهل بود رفتن از طرفی به طرفی و هم به واسطهٔ وحدت جامعهٔ هیئتِ دولت و ملت یک اُنس ارتکازی بود بین افراد، ولو ملتفت الیهِ افراد نبود." Open / Comment

2022-01-18 11:36:40 مرگ راهنمای رودخانه، ریچارد فلاناگان

مسعود بُربُر

راوی داستان، راهنمای یک تور گردشگری بر رودخانه‌ی فرانکلین در تاسمانی است و داستان را هنگامی برای ما روایت می‌کند که زیر آب گیر افتاده و در آستانه‌ی مرگ است. تمام رمان در همین لحظات روایت می‌شود اما همه‌ی آن چه روایت می‌شود این نیست. این دیگر از آن داستان‌ها نیست که راوی در لحظه مرگ، کل زندگی خود را می‌بیند و برای ما تعریف می‌کند. آری، راوی تصاویری از گذشته برای ما می‌آورد اما نه فقط گذشته‌ی خودش (از نوزادی تا کنون)، که گذشته‌ی نیاکانش و آن چه طی چند نسل بر بومیان تاسمانی، این مردمان ناشناخته، رفته است. سرگذشتی که هر چه پیشتر می‌رویم تاثیربرانگیزتر و تکان‌دهنده‌تر می‌شود.

داستان در طبیعت وحشی تاسمانی می‌گذرد، با ریزبینی‌های راوی نسبت به جریان وحشی آب، و جریان وحشی زمان که در دو سده‌ی اخیر که بر زندگی بومیان تاسمانی همچون سیلابی گذشته و رفته و برده است. توصیفات راوی از طبیعت بکر رودخانه فرانکلین آنچنان تاثیرگذار است که بارها و بارها خواننده را با هوسِ زدن به دامن طبیعت به چالش می‌کشد اما پیش از آن که کوله و کیسه‌خواب ببندی، چالش‌های درون آدمیان داستان بر جا می‌نشاندت.

داستان به درستی به شیوه‌ای فاکنری برای ما روایت می‌شود و هر چه پیشتر می‌رویم، گویی همان‌گونه که جریان آب راوی را می‌شوید و در خود غرق می‌کند، جریان زمان و پیچیدگی‌های روایی و فجایعی که بر مردمان داستان گذشته، خواننده را به گرداب خود می‌کشد و پیش می‌رود. «مرگ راهنمای رودخانه» باز هم همچون بسیاری از آثار فاکنر، هر چه پیشتر می‌رود خواندنی‌تر و تاثیرگذارتر می‌شود. گویی تصویری گنگ و تاریک را در میانه گذاشته هر بار از زاویه‌ای، زمانی، و نگاهی تازه به آن می‌نگرد و پیش روی خواننده می‌گذارد تا سرانجام خواننده را با فاجعه‌ای که در عمق داستان نهفته است رویارو کند و او را تنها بگذارد. هر چه داستان در آغاز کند و گاه حتی ملال‌آور است، در فصل‌های پایانی آه از نهاد خواننده بلند می‌کند.

این‌ها همه از «مرگ راهنمای رودخانه» داستانی عمیق و تجربه‌ای بکر برای خواندن می‌آفریند، اما نه برای خواننده‌ای که در پی حل معما و هیجان ماجرا باشد، بلکه برای آنکه بخواهد تجربه‌ای یکسر متفاوت را از سر بگذراند و زیست‌جهانی تازه را زندگی و حتی مزمزه کند.

از فلاناگان پیشتر Narrow Road to the Deep North را خوانده بودم (اینجا درباره‌اش نوشتم: https://www.goodreads.com/review/show...)‌ و واقعیت آن است که این داستان را به اندازه آن (که به گمانم شاهکاری تراز اول بود)‌ دوست نداشتم. به گمانم فلاناگان در آن اثر پخته‌تر شده و نثر و سبک ویژه‌ی خود را یافته و هر چه بهتر دریافته که او راوی شلاق‌به‌دست سیاهی‌ها و فجایعی است که بر آدمیان گذشته؛ شلاقی که البته بر ذهن خواننده می‌نشیند.

@masoudborbor

https://masoudborbor.com/wp/1400/10/28/7282/

در گودریدز:
https://www.goodreads.com/review/show/4390429954 Open / Comment

2021-12-28 08:39:05 آغاز به کار رویداد ادبی داستان بیست‌وپنج

مسعود بُربُر از آغاز به کار جایزه ادبی داستان بیست‌وپنج خبر داد.

مسعود بُربُر، دبیر رویداد ادبی داستان و بیست‌وپنج اعلام کرد: این رویداد که برای معرفی و گزینش بهترین آثار داستانی فارسی در بیست و پنج سال اخیر طراحی شده، از یکم دی ماه آغاز به کار کرده و داوری مردمی آن نیز از روز ۲۱ دی‌ماه برگزار خواهد شد.

بربر درباره این رویداد ادبی توضیح داد: وقتی از بهترین آثار داستانی فارسی صحبت می‌کنیم، اغلب به آثار سرشناس دهه‌های دور ارجاع می‌دهیم که از حدود صد سال پیش تا نهایتاً اوایل دهه‌ی هفتاد نوشته شده‌اند و رمان‌ها و داستان‌های کوتاه دو سه دهه اخیر آن‌طور که باید به چشم نیامده‌اند. در حالی که قطعاً آثار درخور توجه میان کتاب‌های منتشر شده در این سال‌ها نیز کم نیست. آثاری که بعضاً حتی می‌توانند به عنوان کلاسیک‌مدرن‌های فارسی مطرح شوند و حتی جایگاه خاص خود را در فرهنگ و زبان روزمره فارسی‌زبانان پیدا کرده‌اند.

وی افزود: با مراجعه به کتابخانه ملی و خانه کتاب دریافتیم از سال ۱۳۷۵ تا ۱۴۰۰ نزدیک به سی هزار عنوان کتاب در حوزه ادبیات داستانی منتشر شده است. تصمیم گرفتیم انتخاب اولیه حدود صد اثر برتر از میان این عناوین پرشمار را به داوری عمومی واگذار کنیم و سپس بیست‌وپنج اثر نهایی را با داوری کارشناسان و فعالانی با سلایق مختلف برگزینیم.

دبیر رویداد ادبی داستان بیست‌وپنج در پاسخ به اینکه با آغاز به کار این رویداد دقیقاً چه اتفاقی خواهد افتاد گفت: از امروز تا ۲۱ دی ماه که آغاز رأی‌گیری عمومی است ناشران می‌توانند در معرفی آثار داستانی مهمی که در این بازه زمانی منتشر کرده‌اند رقابت کنند و مخاطبان را با بهترین رمان‌ها و داستان‌های کوتاه فارسی آشنا کنند. سپس به مدت پنج روز مخاطبان می‌توانند روی وبسایت رویداد به نشانی www.dastan25.com تا سقف بیست و پنج اثر مورد علاقه خودشان را انتخاب کنند و به این ترتیب در معرفی بهترین آثار داستانی این بیست و پنج سال مشارکت داشته باشند. 

به گفته بُربُر تا کنون ناشران مختلف ادبیات داستانی کشور و همچنین دیگر بنگاه‌های فعال در این حوزه از جمله نشر چشمه، ثالث، مروارید، فیدیبو، استودیو مشکی، کتاب‌فروشی‌های بوکلند، رادیو گوشه و شماری دیگر از ناشران و مؤسسات فرهنگی مطرح کشور نیز به این رویداد ادبی پیوسته‌اند و ناشران و نهادهای فرهنگی دیگر نیز می‌توانند به عنوان حامی این رویداد به آن بپیوندند. برگزارکنندگان امید دارند که این رویداد ادبی، از آغاز تا اعلام فهرست نهایی و حتی پس از آن، به محملی برای معرفی و شناخت هر چه بیش‌تر آثار فاخر داستانی این ۲۵ سال بدل شود و کمک کند که این آثار راه خود را در تاریخ ادبیات و در قرن جدید بهتر و بیشتر بیابند.

لینک مطلب در خبرگزاری ایبنا:

ibna.ir/vdcgq39w3ak9qx4.rpra.html

کانال ادبى هنرى كافه داستان
@CafeDastanMag Open / Comment