«اندیشه اصلاح»، سال ششم، شماره نهم ، تیر 1401 صص 3-9
اخلاق، یعنی احترام به دیگری، حس حضور دیگری
اخلاق یعنی پذیرش دیگری و زیستنِ صلح آمیز با دیگری
یعنی همچنانکه به عقیده خود احترام قائلیم، به عقیده و سبک زندگی دیگری نیز احترام بگذاریم. این همان اخلاق است
مشکل جامعه ما این است که دولت می‌خواهد محتوای اخلاقی جامعه را تعیین کند
این،کارِ دانشمندان و مصلحان، متفکران مستقل، نهادهای مدنی، اجتماعی، صنفی، حرفه ای، محلی و سازمان های مردم نهاد است.
اینها هستند که می توانند روح احترام، دیگرپذیری، نوع‌دوستی، همبستگی، هم فهمی و گفت وگوی صلح آمیز را میان شهروندان تقویت بکنند
موضوع دیگر اینکه خود دین، چقدر اخلاقی است؟ در خود دین تاریخی(نه مطمئنا آنچه حقیقی متعال از بشر می خواهد) آموزه های غیر اخلاقی شکل می گیرد و نیز درکهای غیر اخلاقی از دین میان گروه هایی از مردم رواج می یابد.
در این صورت حتی اگر دولت هم دخیل نباشد چون فهم این گروه ها از دین و نوع تعلیم وتربیت دینی شان مشکل دارد، اینْ منشأ نفرت، خشونت و دیگرستیزی می‌شود.
بدتر از همه وقتی است که دولت نیز از این کارها حمایت یا حتی آن را تحریک و تشویق بکند
