آدمهایِ بی‌تفاوت، همیشه بی‌تفاوت نبوده‌اند! روزی، جایی، برایِ کسی تمامِ احساسشان را گذاشته‌اند و ندیده، حرف‌هایشان را زده‌اند و نشنیده، آنقدر که به مرزِ بی‌حسیِ مطلق رسیده‌اند. جایی که حتی خودشان را یادشان نیست، جایی که دیگر حرفی برایِ گفتن ندارند! بی توجهی آدمها را بی‌توجه می‌کند، حتی به خودشان! و این یعنی یک فروپاشیِ مزمن، یعنی ؛ یک مرگِ تدریجی ...
