دهانت را می‌بویند مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم دلت را می‌ب | | یادداشت روزانه |
دهانت را می‌بویند مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم دلت را می‌بویند روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و عشق را کنارِ تیرکِ راه‌بند تازیانه می‌زنند عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما آتش را به سوخت‌بارِ سرود و شعر فروزان می‌دارند به اندیشیدن خطر مکن
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام به کُشتنِ چراغ آمده است نور را در پستوی خانه نهان باید کرد...
