برگی از تقویم تاریخ

2023-04-25 20:23:24 ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۶ اردیبهشت سالروز درگذشت حسینعلی هروی

(زاده سال ۱۲۹۷ گرگان -- درگذشته ۶ اردیبهشت ۱۳۷۲ تهران) نویسنده، مترجم و حافظ پژوه

او از دانشگاه تهران، در رشته زبانهای خارجه لیسانس گرفت و در مدارس، زبان فرانسه تدریس می‌کرد و در سال‌ ۱۳۲۵ رئیس آموزش و پرورش و رئیس فرهنگ شهرستان گناباد شد. در سال ۱۳۳۴ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و از مدرسه عالی «السنه شرقی» دانشگاه پاریس، دکترای رشته فرهنگ و تمدن اسلامی گرفت. پس از بازگشت به ایران، به‌ تدریس، تألیف، مقاله‌نویسی و ترجمه روی آورد و تسلطش بر زبان فرانسه موجب شد تا کتب معروفی را ترجمه کند.
در سال ۱۳۴۵ در رشته ترجمه ادبی، برنده جایزه سلطنتی شد. در سال ۱۳۴۹ رساله دکترایش درباره «مذاهب موجود در خلیج فارس» در دانشکده الهیات به تصویب رسید. بزرگترین سبب شهرتش کتاب چهارجلدی «شرح غزل‌های حافظ» است که پس از سالها پژوهش در سال ۱۳۶۷ منتشر شد و حاصل ۱۵ سال فعالیت او بود.

آثار
ترجمه:
«فرهنگ البسه مسلمانان» (راینهارت پیتران دُزی)
زندگینامه داستایوسکی (اثر هانری تروا)
«درسهایی برای خوش زیستن در زندگی زناشویی» (آندره موروا)
«تاریخ بزرگ جهان» (مجلد یازدهم)
زندگینامه پوشکین (هانری تروا)
«شرح غزلهای حافظ» (۴ مجلد)
جستارهای پژوهشی و نوشته‌های خاطراتی (گردآورنده: عنایت اله مجیدی)
همچنین متن کامل تعدادی از مقالات او را می‌توان در «پایگاه مجلات تخصصی نور» دید.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#حسینعلی_هروی Open / Comment

2023-04-25 20:23:24 ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۶ اردیبهشت زادروز اسماعیل مهرتاش

(زاده ‌۶ اردیبهشت ۱۲۸۳ تهران — درگذشته ۱۶ فروردین ۱۳۵۹ تهران) استاد موسیقی و بازیگری

او تحصیلاتش را در مدرسه‏ دارالفنون گذراند، سپس به موسیقى روى آورد و براى فراگیرى تار نزد درویش‌خان رفت و بعد از آن مدتى نزد داوود شیرازى و علینقى وزیرى به مشق موسیقى پرداخت. وی کلاسهایى برای آموزش تار، فن بیان و هنرپیشگى تأسیس کرد و حدود ۴۵۰ آهنگ مختلف براى مناسبت‌هاى گوناگون ساخت و براى ضبط آنها بر روى صفحه، به بغداد و قاهره سفر کرد.
از شاگردانش، ملوک ضرابى، محمد منتشری، محمدرضاشجریان، عبدالوهاب شهیدی و ... بودند.
وى در زمینه نمایش نیز فعالیت داشت و تا پیش از ایجاد کلوپ و جامعه باربد، نمایشنامه‌هایی را در خانه‌ها اجرا می‏‌کرد، از جمله: «بچه سه قلو» «دو ارباب و دو نوکر» «ابهت الممالک» «انوشیروان عادل» و «دکتر ریاضیدان».
وی در سال ۱۳۰۵ جامعه‏ باربد را تأسیس کرد و خودش در آنجا تار می‌نواخت و با ملوک ضرابى و ادیب خوانسارى همکارى داشت. از قطعات موزونى که اجرا کرد «اپرت لیلى و مجنون» و «خسرو و شیرین» بود.
او برای ضبط صفحه گرامافون، با ابوالحسن صبا، بدیع‌زاده، ملکه برومند، محجوبی، ملوک ضرابی، معتمد الدوله و... دو سفر به سوریه رفتند.
از آثار به یاد ماندنی وی مراسم چهارشنبه سوری سال ۱۳۵۴ بود که از تلویزیون ملی ایران پخش شد و بیشتر شاگردانش در آن شرکت کردند. وی سه نسل هنرمند تئاتر و موسیقی به جامعه هنر ایران عرضه کرده است.
از جمله شاگردانی که مسیر کاری و دلبستگی‌های او را در حوزه موسیقی پی‌گرفته، محمد منتشری است که علاوه بر انتشار مجموعه ‌تصانیف تهران قدیم، ردیف آوازی به روایت مهرتاش را هم انتشار داده است.‌

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#اسماعیل_مهرتاش Open / Comment

2023-04-21 20:33:34 ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت زادروز رضا رضایی‌ پایور

(زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۳۷ تهران) خواننده، مدرس آواز، نوازنده تنبک و خوشنویس

او ساز تنبک را نزد محمد اسماعیلی آموخت و آواز را نزد شاپور رحیمی و رجبعلی امیری فلاح فراگرفت. این خواننده موسیقی ایرانی تاکنون آلبوم‌هایی را با آهنگسازی هنرمندان: محمدجواد ضرابیان و حسین پرنیا خوانده که از جمله: خرقه سوخته و حدیث عشق به آهنگسازی ضرابیان و نقش ماندگار و اشک‌های کویر به آهنگسازی حسین پرنیا است.
تاکنون و در طول سه دهه اخیر، اجراهای زیادی از وی در رادیو تلویزیون به ثبت رسیده‌ است. وی همچنین در نخستین شب آواز ایرانی و ششمین نشست تخصصی آموزشی آیین آواز، جزو استادان مدعو (میهمانان ویژه) بوده و به اجرای آواز پرداخته‌ است.

ارائه آلبوم مشترک با ایرج بسطامی:
حال آشفته نام یک آلبوم موسیقی با صدای رضایی پایور و ایرج بسطامی و اجرای گروه همایون است که در سبک سنتی با آهنگسازی و تنظیم حسین پرنیا تهیه شده و دارای ۸ آهنگ است. این آلبوم در دستگاه‌های شور و سه گاه اجرا شده‌ است.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#رضا_رضایی_پایور Open / Comment

2023-04-21 20:33:17 ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهست زادروز قیصر امین‌پور

(زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ شوشتر -- درگذشته ۸ آبان ۱۳۸۶ تهران) شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه

او در سال ۱۳۶۳ در رشته زبان و ‌ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترایش با راهنمایی دکتر شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد.
وی در سال ۱۳۵۸ از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود. طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفته‌نامه سروش را برعهده داشت و نخستین مجموعه شعرش را در سال ۱۳۶۳  «در کوچه آفتاب» که دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به‌ دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و حدود بیست شعر نیمایی که بعضی به اشتباه این اشعار را سپید می‌پندارند، منتشر کرد. این کتاب از سوی انتشارات حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی به‌‌چاپ رسید. او هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
وی تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. همچنین در سال ۱۳۶۸ جایزه نیمایوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین گرفت و در سال ۱۳۸۲ به‌ عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد.
اشعار وی از حیث بلاغی ارزشمند بود و بر ظرفیت‌ها و توانمندی زبان فارسی افزود. او توانست ویژگی‌های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و شعر نیمایی را در شعرهایش تلفیق کند. یکی از عواملی که در نهایت، باعث برجستگی سبکی اوست، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.

آثار:
از وی در زمینه‌هایی چون شعر کودک و نثر ادبی، آثاری منتشر شده‌است که به آنها اشاره می‌کنیم:
طوفان در پرانتز (نثر ادبی ۱۳۶۵)
منظومه ظهر روز دهم (شعر نوجوان ۱۳۶۵)
مثل چشمه، مثل رود (شعر نوجوان ۱۳۶۸)
بی‌بال پریدن (نثر ادبی ۱۳۷۰)
مجموعه شعر آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)
به‌قول پرستو (شعر نوجوان ۱۳۷۵)
گزینه اشعار (۱۳۷۸ مروارید)
مجموعه شعر گل‌ها همه آفتابگردان‌اند (۱۳۸۰ مروارید)
دستور زبان عشق (۱۳۸۶ مروارید)
«دستور زبان عشق» آخرین دفتر شعر قیصر امین پور بود که تابستان ۱۳۸۶ در تهران منتشر شد و بر اساس گزارش‌ها، در کمتر از یک ماه به‌چاپ دوم رفت.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماری‌های مختلف رنج می‌برد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و سرانجام در ۴۸ سالگی درگذشت.
پیکر او  در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به‌خاک سپرده شد.
میدان شهرداری منطقه ۲ تهران واقع در محله سعادت آباد، به‌نام قیصر امین پور نامگذاری شده است.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#قیصر_امین_پور Open / Comment

2023-04-21 20:33:17 ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت سالروز درگذشت سیاوش زندگانی

(زاده ۱۵ شهریور ۱۳۲۱ آبادان -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران) آهنگساز و نوازنده ویلون

او از هفت سالگى با نواختن فلوت آشنا شد و پس از دوسال همكارى‌اش را با رادیو آبادان آغاز كرد و در ۱۱ سالگى با ویلون و نواختن آن آشنایی یافت. سپس اركسترى را به‌وجود آورد و با خوانندگان آماتور آبادان به اجراى برنامه‌ پرداخت. در ۲۰ سالگى همكارى‌اش را با سازمان رادیوتلویزیون آغاز كرد و آهنگ‏هایی ساخت كه در تلویزیون ضبط شد. وی در برنامه‏‌هاى تكنوازان با گروه‏هاى مختلفى به اجراى برنامه پرداخت و نیز به‌ تدریس مشغول شد. على علیشاهى از علاقه‌مندان موسیقى سنتى که با او دوست بود، درباره‌اش مى‌گفت: «سالیان درازى است كه با سیاوش دوستی دارم و او را از كودكى مى‏‌شناسم. او شش ساله بود كه به موسیقى علاقه‌مند شد و در آبادان به‌دنبال این عشق در هر كوى و برزن مى‏‌گشت تا عاقبت روزى گمشده‌اش را یافت و با خرید یك فلوت، روزها به‌نواختن آن و تقلید از نوازندگان محلى پرداخت و به‌ قدرى تقلیدش در نواختن قوى بود كه خیلى زود آهنگ‏‌ها را مانند سازنده آن آهنگ مى‌نواخت، که این از استعداد خارق‌العاده‌اش بود».
در جشنى كه به‌مناسبت سال تحصیلى در یكى از مدارس آبادان برپا شده بود، وى به اجراى برنامه پرداخت و در واقع این اولین كنسرتش بود كه با استقبال روبرو شد.
او پیش از انقلاب، برای خوانندگان سرشناسی چون هایده آهنگسازی می‌کرد، اما در سال‌های پس از انقلاب، فعالیتش بسیار محدود شد.
وی با ویلونیست‌های نامدار: پرویز یاحقی، حبیب‌اله بدیعی و اسداله ملک هم‌دوره بود.
او ساز کمانچه را نیز به‌ خوبی می‌نواخت ولی عمده شهرتش به‌علت ویلون نوازی‌های زیبایش و همکاری با خانم هایده بود.
از او دو فرزند به نامهای امید و امین به یادگار مانده که هر دو بازیگر هستند.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#سیاوش_زندگانی Open / Comment

2023-04-21 20:33:17 ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت سالروز درگذست کمال سامع

(زاده ۲۳ اسفند ۱۳۲۲ اصفهان -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۶۱ تهران) موسیقیدان و نوازنده نی

او در کلاسهای حسین یاوری به یادگیری نی‌نوازی پرداخت و از سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۷ در ارکستر دانش‌آموزان مدارس اصفهان همراه با هنرمندان آن زمان سهیلیان، نورده، طلاکش، سعادتی، تابش و حسین امیدی فعالیت هنری داشت که این ارکستر با نام کلوپ هنری مدارس اصفهان فعالیت می‌کرد.
در همین زمان بود که سه بار رتبه اول نوازندگی را در مسابقات هنری دانش آموزان اصفهان بدست آورد و به اردوی سراسری در رامسر رفت و با بسیاری از استادان موسیقی آشنا شد.
با تأسیس خانه جوانان اصفهان در سال ۱۳۴۴ به مدیریت حبیب‌اله اشراقی، وی به اتفاق دوستان موسیقی‌اش، مسعود امیدی، مروی، ناصر مرتضوی، حسین پورابوطالبی، رضا قربانیان، فرامرز کاظمی، خسرو چناریان، ناصر خیام باشی، جمشید برازنده و مجتبی شجاعی به خانه جوانان رفت و در آنجا در شب‌های با شکوه فرهنگی کنسرت اجرا می‌کردند.
وی از سال ۱۳۴۸ در تهران فعالیت هنری‌اش را در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران ادامه داد و به جمع هنرمندان: داوود گنجه‌ای، عبدالمجید کیانی، ناصر فرهنگ‌فر، جلال ذوالفنون، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی، رضا شفیعیان، محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی، مارتا مانی‌زاده و ... پیوست.
در ششمین دوره جشن هنر شیراز درسال ۱۳۵۱ همراه با محمدرضا لطفی، حسین علی‌زاده، مارتا مانی زاده، محمد مقدسی، ناصر فرهنگ‌فر و محمدرضا شجریان شرکت کرد و کنسرت (باغبان حرامت باد) با صدای استاد شجریان را اجرا کردند.
او در دهه ۵۰ چندین برنامه برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اجرا کرد که از جمله کارهای شاخص آلبوم دیلمان با صدای شجریان و نی او بود.
وی همچنین یکی از اعضای گروه اصغر زندوکیلی بود که هرهفته در میامی برنامه موسیقی اجرا می‌کردند. این گروه در تابستان سال ۱۳۵۵ در تلویزیون ملی، امشب شب مهتابه را به‌صورت زنده اجرا کردند و از جمله کارهای مورد توجه رادیویی بود که با نادر گلچین به‌صورت مشترک انجام دادند.
درسال ۱۳۵۴ به اهتمام کامبیز روشن روان، گویندگی نیکو خردمند، خوانندگی محمدرضا شجریان و نی کمال سامع، چندین صفحه گرام درخصوص آموزش دستگاه‌های موسیقی ضبط و منتشر شد که با عنوان دستگاه چهارگاه و نغمه افشاری و آلبوم آواز در دو کاست اجرا شد. از دیگر استادانی که در این مجموعه هنرمندی کردند. سنتور: اسماعیل تهرانی تار: هوشنگ ظریف کمانچه: رحمت‌اله بدیعی عود: محمد دلنوازی سه‌تار: و مهربانو توفیق بودند.
از شاخص‌ترین کارهای وی آلبوم دیلمان و همکاری با محمدرضا شجریان بود.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#کمال_سامع Open / Comment

2023-04-21 20:33:17 ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت سالروز درگذشت بیژن صفاری

(زاده سال ۱۳۱۲ تهران -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ پاریس) نقاش و معمار

او در بوزار و مدرسه ویژه معماری در سویس و فرانسه تحصیل کرد و شرکت معماری به راه انداخت و فعالیت‌های هنری‌اش را با نقاشی آغاز کرد.
در دانشگاه تهران معماری تدریس می‌کرد و از اعضای هیئت امنای بنیاد فرح پهلوی و مشاور سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران (۱۳۵۶–۱۳۴۴) بود. وی طراح مجموعه تئاتر شهر و بوستان دانشجو در تهران است و در کنار مارکو گریگوریان، سیراک ملکونیان، سهراب سپهری، پرویز تناولی و منوچهر شیبانی، از اعضای «گروه هنرمندان معاصر» بود. همچنین عضو تیم برنامه‌ریز جشن هنر شیراز و مسئول تئاتر آن بود و مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را برعهده داشت.

نقاشی:
انگیزه اصلی وی برای نقاشی یک کشش عاطفی به متریال‌های در اختیارش بود؛ از جمله نوشت‌افزار، کاغذهای سفید، مدادرنگی‌ها، آبرنگها، و رنگ‌های اکرلیک و تأثیر رنگ‌های جامد و مایع بر سطح کاغذ. مهم‌ترین ویژگی آثار او رفتارش با اشیا و روابط آن‌ها، که اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر می‌کشید. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شده‌اند، عمداً با نهادن اثر فنجان‌های قهوه و با کشیدن خطوطی «باطل‌کننده» آثار رازآلود، پیچیده و استادانه وی در قلمرو آن «خط سوم» به شمس تبریزی که «نه خود خواندی نه دیگری» شبیه‌اند.
او همچنین طراح مجسمه‌های پارک دانشجوی تهران بود.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#بیژن_صفاری Open / Comment

2023-04-21 20:33:16 ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت سالروز درگذشت تقی مدرسی‌روحانی

(زاده ۱۸ مهر ۱۳۱۱ تهران -- درگذشته ۲ اردیبهشت ۱۳۷۶ آمریکا) نویسنده، رمان‌نویس و روانپزشک

او همزبان با ورود به دانشکده پزشکی، برای کمک به مخارج تحصیلاتش در بانک ملی نیز کار می‌کرد.
در سال ۱۳۲۵ مجموعه داستان دائم‌الخمر را منتشر کرد و در سال ۱۳۳۳ رمان "یکلیا و تنهایی او" را نوشت و با کمک ابوالحسن نجفی  آن را انتشار داد. این رمان در سال ۱۳۳۵ از سوی مجله سخن به‌عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شد. کتابی که با نگاه و استناد به شخصیت و داستان‌های عهد عتیق نوشته شد و او در آن ارجاعات فراوانی به‌ کتاب مقدس داده بود. این رمان در واقع واگویه سرخوردگی‌های شخصی و سیاسی پس از وقایع ۲۸ امرداد است که او در گفتگویی با علی دهباشی چنین عنوان کرد که فکر نوشتن یکلیا بعد از امرداد ۱۳۳۲ به سرم افتاد. زبان توصیفی، محکم و زیبا و نیز روایتی منظم و منسجم رمان، باعث شهرتش شد. این رمان یکی از نخستین تجربه‌ها در استفاده از اسطوره‌های غیربومی در زیرساخت روایی یک اثر داستانی ایرانی است. وی در سال ۱۳۳۷ با همکاری ابوالحسن نجفی، عبدالحسین آل‌رسول، محمود کیانوش، بهرام صادقی و سیروس پرهام، مجله صدف را منتشر کردند. او به‌ منظور مطالعه مراسم زار برای استفاده در پایان‌نامه دکتری، به‌جنوب ایران سفر کرد و با تکمیل این مطالعات در سال ۱۳۳۸، تحصیلاتش را در رشته پزشکی به پایان رساند.
در سال ۱۳۳۸ به آمریکا رفت و دو سال بعد به‌عنوان رزیدنتی در رشته روان‌پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه دوک شهر دورهام کارولینای شمالی دست یافت. در سال ۱۳۴۱ داستان کوتاهش با نام "یک شب بارانی" را منتشر کرد. و در سال ۱۳۴۳ نیز در رشته روان‌پزشکی نوزادان و کودکان با درجه ممتاز از دانشگاه مک‌گیل مونترال کانادا فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۶۷ به استخدام دانشکده روانپزشکی دانشگاه مریلند در آمد و در همین دانشگاه بود که در سال ۱۹۸۲ مرکز تحقیقات نوزادان را بنیاد نهاد.

کتاب‌شناسی:
دائم‌الخمر (۱۳۲۵)
یکلیا و تنهایی او (۱۳۳۴)
شریفجان، شریفجان (۱۳۴۴)
کتاب آدم‌های غایب (۱۳۶۵)
آداب زیارت (۱۳۶۸)
عَذرای خلوت‌نشین (۱۳۷۷)

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#تقی_مدرسی_روحانی Open / Comment

2023-04-21 20:33:16 ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت سالروز درگذشت محمودی‌خوانساری

(زاده ۲۳ تیر ۱۳۱۳ خوانسار – درگذشته ۲ ارديبهشت ۱۳۶۶ تهران) خواننده موسیقی سنتی

او در آواز سبکی مخصوص‌ به‌خود داشت؛ ضرب می‌نواخت و با سه‌تار آشنایی داشت و مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
پدرش جمال‌الدین موسوی، از روحانیان خوانسار بود و تسلط نسبی او به زبان عربی، حاصل زندگی در کنار پدرش بود.
وی در سال ۱۳۲۶ در دبیرستان ادیب به‌تحصیل ادامه داد. چند سال بعد با ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد و دوستی با آنان سبب آشنایی و ورود او به محافل هنری شد و این امکان برای او به‌ وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. در سال ۱۳۳۵ در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به‌ یادگیری ردیف موسیقی ایرانی پرداخت.
در سال ۱۳۳۷ به‌شیراز رفت و در آنجا با رادیو شیراز همکاری کرد و علاوه بر اجرای برنامه، سرپرستی موسیقی را نیز به‌عهده گرفت.
در سال ۱۳۳۹ به‌ تهران بازگشت و به‌ دعوت داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه گلها به‌ فعالیت پرداخت و اولین کار هنری‌اش را در برنامه برگ سبز شماره ۵۶ ضبط کرد. از سال ۱۳۴۹ در برنامه نوایی از موسیقی ملی که با سرپرستی اسداله ملک و همکاری منوچهر جهانبگلو تهیه می‌شد، همکاری داشت.
او که در سالهای ابتدایی فعالیت هنری، تنها آواز می‌خواند، در این برنامه، ترانه نیز خواند که مرغ شباهنگ در مایه افشاری، میخانه در مایه دشتی، سکوت و مستی در سه‌گاه، هرسه از ساخته‌های اسداله ملک و لاله پرپر، ساخته فرهنگ شریف حاصل این همکاری بود.
از آن پس آثار متعدد دیگری را با عناوین گلهای رنگارنگ، برگ سبز، یک شاخه گل و گلهای تازه در کنار مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حبیب‌اله بدیعی، پرویز یاحقی، امیرناصر افتتاح، جهانگیر ملک، همایون خرم، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، لطف‌اله مجد و رضا ورزنده به‌ وجود آورد.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#محمودی_خوانساری Open / Comment

2023-04-21 20:33:16 ‍ ‍ برگی از تقویم تاریخ

۲ اردیبهشت زادروز احمد نیک‌طلب
"یاور همدانی"

(زاده ۲ اردیبهشت ۱۳۱۳ همدان – درگذشته ۱۳ اسفند ۱۳۹۸ تهران) شاعر، نویسنده، خوشنویس و گوینده رادیو

او مدرک کارشناسی رشته روابط عمومی و روزنامه‌نگاری از دانشکده علوم و ارتباطات اجتماعی تهران داشت و نخستین مقاله‌اش در مجله ارمغان به‌چاپ رسید و مدتی در دبیرستان‌ها تدریس کرد.
در سیزده سالگی به‌ سرودن شعر پرداخته بود و در انجمن‌های ادبی همدان و تهران، از جمله انجمن ادبی ایران حضور فعال داشت و مدت چهارسال نیز دبیر انجمن ادبی حافظ بود.
او با رهی معیری، نواب صفا، مفتون همدانی، محمدعلی ناصح، عباس فرات، مهرداد اوستا، گلشن کردستانی، حسین لاهوتی، سپیده کاشانی و ... آشنایی و همکاری داشت. در جوانی، شعرش مورد تشویق شهریار قرار گرفت و در مجامع ادبی، با امین‌اله رضایی، از نقاشان برجسته آشنایی یافت که بعدها با خواهر وی ازدواج کرد.
او که خوشنویس نیز بود، مشفق کاشانی از او به‌عنوان خوش‌خط‌ترین شاعر ایران یاد می‌کرد و به خاطر نزدیکی دفتر موسیقی وزارت ارشاد با انجمن خوشنویسان، با استادان خوشنویسی در ارتباط بود و به‌ویژه با علی راهجیری که از استادان قدیمی خط بود، دوستی صمیمی داشت.
وی از دهه ۳۰ همکاری‌اش را با سازمان رادیو در کنار شخصیت‌هایی همچون رهی معیری آغاز کرد، که ترانه‌های بسیاری از او از آن زمان بر روی موسیقی خوانده شده‌است. جریان گویندگی او در رادیو، از زمانی آغاز شد که روزی، گوینده‌ای به‌طور زنده در حال خواندن شعر فارسی بود و دچار اشتباه در خوانش واژگان و برقراری اوزان عروضی شد. او این موضوع را به تهیه‌کننده گوشزد کرد، به‌همین سبب از او برای خواندن اشعار فارسی دعوت شد.
او در سفری در سال ۱۳۶۳ به‌همراه گروه شاعران "شامل قدسی خراسانی، مشفق کاشانی، گلشن کردستانی، محمود شاهرخی، مهرداد اوستا و سپیده کاشانی" به‌تبریز سفر کردند و برای آخرین بار با شهریار دیدار کرد.

‎ @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ


#یاور_همدانی Open / Comment