دیپلماسی

2023-05-13 21:29:29 سیاست خارجی آمریکا در طول یک سال و نیم آینده خسته کننده خواهد بود

استفان والت
فارن پالیسی

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به طور رسمی اعلام کرد که قصد دارد بار دیگر برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود. اگر علاقمند به مسائل مرتبط با سیاست خارجی و از خوانندگان دائمی نشریه "فارین پالسی" باشید ممکن است از خود بپرسید تصمیم او برای نامزدی در انتخابات چه معنایی برای روابط خارجی ایالات متحده دارد؟ اگر چنین پرسشی در ذهن تان مطرح شده یادداشت امروز من برای شما مناسب است. البته هنوز خیلی زود است که در مورد این که سیاست خارجی ایالات متحده پس از انتخابات آینده چگونه خواهد بود به حدس و گمانه زنی بپردازیم. شاید بایدن اصلا در انتخابات برنده نشود و "دونالد ترامپ" محتمل ترین رقیب او و رئیس جمهور سابق امریکا بار دیگر به کاخ سفید راه یابد و سیاستی کاملا متفاوت را در پیش گیرد. هم چنین، ممکن است "ران دیسانتیس" فرماندار فلوریدا در نهایت صدرنشین شود اما هیچ کس نمی داند اگر او بتواند به مقام ریاست جمهوری برسد چه رویکردی در حوزه سیاست خارجی خواهد داشت (من حتی شک دارم که او خود نیز بداند می خواهد چه سیاستی را در پیش گیرد). این سطح از عدم اطمینان یک مشکل جدی است و باعث می شود تا متحدان و دشمنان امریکا با احتمال کم تری تغییرات پایداری را در رفتار خود ایجاد کنند.

علاوه بر این، جهان پر از شگفتی‌ ها است و هیچ رئیس‌ جمهوری نمی ‌تواند تمام چالش ‌هایی را که قرار است با آن روبرو شود پیش ‌بینی کند. بایدن با هدف بهبود روابط با روسیه و تمرکز بر چین روی کار آمد و با رخدادهایی غیر قابل پیش بینی مواجه شد. دوره دوم یک رئیس جمهور اغلب به طور چشمگیری متفاوت از دوره اول است زیرا مشاوران کلیدی جایگزین می شوند و نتایج چهار سال اول باعث ایجاد مشکلات جدید یا فرصت های غیرمنتظره ای خواهد شد. دوره اول ریاست جمهوری "رونالد ریگان" کاریکاتوری از تجاوزگری در دوران جنگ سرد بود، اما دور دوم ریاست جمهوری او باعث تنش بعید با "میخائیل گورباچف" رهبر شوروی شد. "جورج دابلیو بوش" در اولین دوره ریاست جمهوری خود اشتباهات بزرگی مرتکب شد اما زمانی که دیگر به سخنان "دیک چنی" معاون رئیس جمهور و نئومحافظه کاران گوش نداد عملکردش بهبود یافت. دوره اول ریاست جمهوری "بیل کلینتون" بر مسائل داخلی متمرکز شد و دچار برخی از مشکلات سیاست خارجی قابل توجه بود اما او با گذشت زمان با مسائل مربوط به سیاست خارجی راحت تر مواجه شد و چندین دستاورد قابل توجه در دوره دوم به دست آورد. نکته اصلی این است که هیچ کس نمی داند سیاست خارجی ایالات متحده پس از نوامبر 2024 میلادی چگونه خواهد بود. اجازه دهید به جای آن یک سوال ساده تر را در نظر بگیریم: با توجه به اینکه پیروزی مجدد در انتخابات تقریبا بر هر چیز دیگری ارجحیت دارد دولت بایدن در حال حاضر چگونه سیاست خارجی را در برهه زمانی فعلی تا روز انتخابات مدیریت خواهد کرد؟

نخست موضوع اوکراین مطرح است: دولت بایدن از ابتدای جنگ اوکراین در آن جنگ حضور داشته و بارها اعلام کرده تا هر زمانی که به طول انجامد از کی یف حمایت خواهد کرد. با ممانعت از پیشرفت نظامی غیر محتمل توسط نیروهای مسلح کی یف یا تغییر عقیده ای حتی با احتمال کم تر در مسکو انتظار دارم که تیم بایدن موضع فعلی خود را حفظ کند. تسلیحات و کمک های ایالات متحده به اوکراین ادامه خواهند یافت و متحدان امریکا در اروپا را تحت فشار قرار خواهند داد تا از این خط مشی پیروی کنند. لفاظی های بایدن در مورد اوکراین کاهش نخواهد یافت و فشار عمومی بر اوکراین به منظور دستیابی به یک توافق وجود نخواهد داشت حتی اگر برخی از خودی ها معتقد باشند که یک نوع مصالحه از طریق مذاکره اجتناب ناپذیر است. چرا دولت بایدن این کار را انجام خواهد داد؟  زیرا حتی اگر اوکراین نتواند پیروزی قاطعی را کسب کند پیروزی ای که اکثر ما می خواهیم شاهد آن باشیم بایدن نمی‌ خواهد این واقعیت ناراحت‌ کننده را در آستانه انتخابات مورد تایید قرار دهد. اگر او این کار را انجام دهد به ترامپ یا دیگر گروه‌های راست افراطی اجازه می دهد تا دولت اش را به هدر دادن میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان امریکایی در یک جنگ ناموفق متهم کنند و باعث خواهد شد تا سایرین با نگاهی انتقادی تر نحوه مدیریت بایدن در طول جنگ را مورد موشکافی قرار دهند. بایدن مانند روسای جمهور قبلی که با یک وضعیت نظامی ناامید کننده مواجه بوده اند رویکرد تکراری ای را در پیش می گیرد: او به اندازه کافی برای جلوگیری از شکست قاطع اوکراین تلاش می‌کند اما به اندازه کافی برای به دست آوردن یک پیروزی کاری انجام نمی دهد...
لینک متن کامل

T.me/bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-13 21:27:17 داستانِ ترکیه

رشته‌توییتی از آرش رئیسی‌نژاد، دانش‌آموخته دکتری روابط بین‌الملل

[جمهوری ترکیه] پل زمینی آسیا - اروپاست و وارث امپراتوری‌های بزرگ عثمانی و بیزانس! استانبول گرانیگاه کشور است و مرکز شبکه دریایی سیاه - اژه - مدیترانه. جغرافیا قدرت می‌بخشد ولی ضربه هم می‌زند: زیر فشار زمینی شرقی - غربی و دریایی شمالی - جنوبی است: استقلال کامل پرهیاهوی کشور کالایی است نایاب!

جغرافیا رقیب را نیز مشخص می‌کند: از نبرد حران (۵۳ پ.م.) حاکم فلات آناتولی تنها رقیب حاکم فلات ایران برای کنترل سرزمین‌های هموار خاورمیانه بوده [است]. رقابت اشکانی - روم، ساسانی - بیزانس، صفوی / نادر [شاه] - عثمانی در سه محور جغرافیایی جنوبی (حلب - موصل)، میانی (دیاربکر - تبریز) و شمالی (ایروان - باکو) بود.

امروزه ترکیه از چهار طریق برای ایران مشکل ایجاد کرده [است]:

۱. ترکیه مانورهای خود را بر کمربند شکسته‌ی ژئوپلتیکی متمرکز کرده [است]: بر مناطق جغرافیایی مهم که بستر تنش‌های درونی قومی و فشارهای بیرونی قدرت‌های بزرگ است. بالکان و قفقاز مثال اعلای این مفهوم است و ترکیه در میانه این دو جای‌ گرفته [است]!

۲. ترکیه از مرزهای کنونی خود راضی نیست.‌ کشوری که تا یک‌سده پیش بر بخش‌هایی از آسیا، اروپا و آفریقا حکم می‌راند، نمی‌تواند عظمت گذشته را به فراموشی بسپرد. از این رو، بیشتر سیاستمداران تُرک[یه‌ای] سودای احیای عهد ملی دارند: گاه با اسلام‌گرایی و گاه با پان‌تُرکیسم؛ هر دو اما در خدمت آنکارا!

۳. ترکیه سودای دور زدن قلمرو ایران با سیاست کریدوری خود دارد. کمربندِ بایرام آرزوی آنکاراست و از ترکیب کریدور میانی و کریدور ترنس‌کاسپین و پیوند آن به كریدور زنگزور پدید می‌آید و پیش‌درآمدِ شورای تُرک خواهد بود. اهمیت زنگزور را در اتصال مستقیم ترکیه به قفقاز و آسیای‌ مرکزی ببینید!

۴. ترکیه بستر شکل‌گیری ذهنیت چالدرانی‌ شده [است]؛ ذهنیتی برآمده از رقابت دیرین با ایران: چیرگی حاکم فلات آناتولی بر خاورمیانه تنها از راه شکست‌ دادن حاکم فلات ایران می‌گذرد، همان‌گونه که سلطان سلیم در نبرد چالدران شاه اسماعیل را شکست داد.
ابراهیم کاراگول، سردبیر ینی‌شفق، نماد این [ذهنیت] است.

همچنین، شکست در سوریه و کودتای نافرجام ۲۰۱۶‌ باعث شد آنکارا به تدریج نوعثمانی‌گرایی را به کناری گذارد و استراتژی نوینِ قرن ترکیه را در پیش بگیرد. برخلاف نگاه نخستین که نفوذ در خاورمیانه‌ی عربی و شمال آفریقا را دنبال می‌کرد، نگاه جدید‌ نفوذ در آسیای‌مرکزی، قفقاز و مدیترانه شرقی را می‌جوید.

اردوغان به [سلطان] سلیم و سلطان عبدالحمیدِ پان‌اسلامیست علاقمند است. او فرصت بیشتر و تهدید بیشتر برای ایران فراهم کرده و پیروزی‌اش راه تنفسی اقتصادی ایران را باز نگه‌ می‌دارد ولی در قفقاز سرشاخ می‌شود. اگر نوعثمانی‌گرایی به درگیری در حلب انجامید، قرن ترکیه به برخورد در زنگزور می‌انجامد.

کمال قلیچداراوغلو علوی است. علویان ترکیه (با علویان سوریه یا نصیریه اشتباه نشود!) در کنار امامان ۱۲ گانه شیعه، به شاه اسماعیل، حاجی بکتاش و شیخ صفی‌الدین ارادت دارند. بدلیل نگاه منفی به روحانیت شیعی و سنی، به نیرویی اصلی برای سکولاریسم، غرب‌گرایی و ضداسلام‌گرایی در ترکیه تبدیل شدند.

کمال [قلیچدار اوغلی] فرصت کمتری به ایران در دور زدن تحریم‌ها می‌دهد، ولی تهدید کمتری نیز در قفقاز ایجاد می‌کند. ورای این انتخابات سرنوشت‌ساز، ایران باید مدل همکاری - رقابت (Co-opetition) را با ترکیه در پیش گیرد.

بسیاری از این نکات را دو سال پیش اشاره‌ کردم اما شنونده‌ای نبود!

#توییت_خوانی

@IranDel_Channel

T.me/bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-12 23:58:58 دوست داریم نظراتتان را هم در مورد مطالب بدانیم
راهش اینجاست

Instagram.com/diplomacy_cha Open / Comment

2023-05-12 23:49:24 من ریشه‌های مادّیِ فرهنگ را به هیچ وجه انکار نمی‌کنم، چرا که فرهنگ بی‌تردید زائیده‌ی شرایط مادّیِ اجتماعی است، بدین معنی که يک انسانِ گرسنه به دشواری می‌تواند خالقِ فرهنگی باشد.
تا عوامل اوّلیّه‌ی زندگی در يک فرد یا جامعه مساعد نشود فرهنگی شروع نمی‌شود، فرهنگ آنجاست که فرصتهای مناسب در اختیار استعدادها قرار داده می‌شود.

در این شرایط است که جامعه بهترین و بیشترین بازدهِ فرهنگی از خود بروز می‌دهد و عکس قضیّه در آنجاهایی است که استعداد را می‌کوبند و مجراهای فرهنگی را می‌بندند، یا در راه‌های ناباروَر، نیروها را فاسد می‌کنند.

          #فرهنگ_و_شبه‌فرهنگ

دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

T.me/bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-12 14:03:19 ‍ چینی‌ها از خاورمیانه چه می‌خواهند؟
محمدحسین باقی
در ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ آرامکو، شرکت دولتی نفت عربستان سعودی، شرکت چینی بائواستیل و صندوق سرمایه‌گذاری ملی عربستان توافق‌نامه‌ای برای احداث نخستین مجتمع تولید ورق فولادی یکپارچه در عربستان را امضا کردند. این نخستین واحد تولید ورق است که در حوزه‌ی کشورهای عرب شورای همکاری خلیج‌فارس بناشده است. قرار است این مجتمع در شهر صنعتی راس‌الخیر برپا شود. این منطقه یکی از چهار منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی است که محمد بن سلمان ولیعهد عربستان ایجاد کرده است. پیش‌بینی می‌شود ظرفیت تولید این مجتمع 5/1 میلیون تن ورق فولادی در سال باشد. هدف از اجرای توافق‌نامه یادشده ارتقای تولید داخلی با بومی‌سازی تولید ورق سنگین فولادی، به اشتراک‌گذاری دانش و در نهایت ایجاد ظرفیت صادرات به کشورهای عرب حوزه خلیج‌فارس و فراتر از آن منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است. این در حالی است که چینی‌ها دست روی دست نگذاشته‌اند و در امارات و عمان (و دیگر کشورهای عربی و آفریقایی) هم فعالیت‌های خود را در عرصه‌های اقتصادی و نظامی آغاز کرده‌اند. محور این مجموعه مقالات نقش چین در خاورمیانه است و به این مسئله می‌پردازد که چینی‌ها دیگر منطق «پوشش استراتژیک» را دنبال نمی‌کنند. آن‌ها به‌طور رسمی وارد حوزه‌ی نفوذ امریکا شده‌اند و می‌کوشند تا امنیت سیاسی و اقتصادی این منطقه را با پیوند دادن اقتصاد این کشورها به خود تأمین کنند.
متن کامل را در پرونده ای بخوانید که ضمیمه شده است.
آدرس صفحات مجازی من:

t.me/MHBaghi
@baghiabuzar
https://www.linkedin.com/in/mohammad-hossein-baghi-901657169/ Open / Comment

2023-05-12 11:04:28 چرا حکومت متزلزل ناصرالدین شاه قاجار، پنجاه سال دوام آورد ؟!

به مناسبت سالروز ترور او
قاسم خرمی/ تلخیص:مجمع فعالان اقتصادی

ناصرالدین شاه، شاید تنها شاهِ تاریخ ایران باشد که یک دینار دارایی و یک وجب ملک و تیول نداشت. چرا که می گفت «کل ایران مال من است»!

واقعیت هم چنین بود؛  او اگر چه هیچ ثروت ثبتی و سند ملکی نداشت اما در غارت و چپاول تمام شاهزادگان و تیولداران شریک و سهیم بود

امروز مصادف است با  روز قتل قبله عالم، سلطان صاحبقران، ظل الله ایران و شاه شهید، ناصرالدین شاه قاجار؛ که ۵۰ سال وقت ایران را گرفت و اگر به تیر غیب میرزا رضای کرمانی گرفتار نمی شد، این استعداد را داشت تا در میان تعظیم و تکریم غلامان و امیران و والیان، چندین دهه دیگر هم، کج دار و مریز، حکومت کند

در نگاه اغلب ما، ناصرالدین شاه، فردی ابله، فرومایه و فاسدی است که کار اصلی اش وطن فروشی و نخبه کشی و ساخت و پاخت با روس و انگلیس، و اوج دنائتش قتل امیر کبیر مظلوم بود. اما از کنار این پرسش هم نمی توان گذشت که که اگر او چنین بود (که واقعا هم بود)، چگونه توانست ۵۰ سال بر ایران حکومت کند؟

واقعیت این است که ناصرالدین شاه، برخلاف تصویری که از او غالب شده است، انسان ناآگاه و بی خبری نبود و در قیاس با شاهان قاجار حتی یک سر و گردن هم در آشنایی با اوضاع جهان و ظرایف عرصه سیاست ایران، از آنها بالاتر بود. همه هنرهای زمانه از شعر، نقاشی، خطاطی و خطابه خوانی گرفته تا تیراندازی، سوارکاری، نویسندگی و دلربایی را در خود داشت، الا یک هنر؛ «هنر حکمرانی و حکمروایی»! او بیش از چگونه حکومت کردن، «چگونه در قدرت ماندن» را بلد بود و این هنر سیاه را به بهترین شکل و با بدترین ترین روش به کار بست. با لطایف الحیلی خودش را در دل توده ها و چشم نخبگان فرو کرد و همه را فریب داد تا خودش بی رقیب بماند.

همین سخن به ظاهر ساده و فریبا که «من از این دنیا ملک و املاکی ندارم»!  چه می دانید که او را چقدر درچشم رعیت بی خبر، به غایت عزیز کرده بود. در باره محبوبیت ناصرالدین شاه در میان توده های مردم همین بس که بدانید در ملاقات‌های عمومی  فرصتی بود تا همگان بتوانند او را ببینند.مردم  فرسنگ ها راه می پیمودند و صف می بستند  تا از فاصله دور برای پادشاه قوی شوکت ایران دستی تکان دهند و یا  اگر مجالی افتاد، عریضه ای جان نثارانه تقدیم غلامان او کنند!

بااینحال در ۴۵ سال اول سلطنت او یعنی از ۱۲۲۷  تا  ۱۲۶۷  شمسی، حدود ۱۶۹ مورد شورش و ناآرامی در کشور به ثبت رسید به عبارتی، هر ۸ ماه یک بار، با یک بحران معیشتی و امنیتی از جنس شورش نان مواجه بود که هر کدام از آن بحران ها می توانست کل موجویت یک کشور را نابود کند، اما او توانست با هوش سیاه خود و استفاده از نیروی بخشی از ملت، علیه بخش دیگر ملت، در نهایت همه را سرکوب کند. هنر ناصرالدین شاه، فقط بازی با احساسات توده ها نبود، او حتی نخبگان بزرگ مثل میرزا تقی خان امیرکبیر و  میرزا حسین خان سپهسالار را هم فریب داد. علمایی در حد سید سید جمال الدین اسد آبادی را هم بلاتکلیف گذاشت. به امیرکبیر می گفت دنیای بدون امیر برای من جهنم است و سه سال بعد با چنان مخفی کاری و سرعت و شناعتی او را از سر راه برداشت که همگان انگشت به دهان ماندند. در مکاتبات اداری بعد از مرگ امیر کبیر، در کمتر موردی با نام و نشانی از میرزا تقی خان برخورد می کنید و در معدود متون تاریخی از او با نام « آن ملعون»! یاد شده است. اکنون از آن مرد بی نظیر، جز یک پرتره عکس مشکوک، چیزی باقی نمانده و شاید اگر پژوهش فریدون آدمیت و انتشار کتاب «امیر کبیر و ایران» نبود، برای ما هم او هنچنان ناشناخته می ماند

میرزاحسین خان سپهسالار، بیست سال بعد از مرگ امیرکبیر به صدر اعظمی رسید. آنهم زمانی که کشور به خاطر خشکسالی، زلزله، وبا و بی تدبیری شاه در اوج فلاکت بود. ناصرالدین شاه از صدراعظم جوان خواست که برای نجات مملکت هر کاری که می تواند بکند و  اطمینان داد که هرکس مقابل برنامه و نظم جدید دولت بایستد «اگرچه پسرمان باشد واجب­الدفع می­دانیم».

 اما به محض اینکه اصلاحات میرزاحسین خان، موقعیت متنفذین دربار را به خطر انداخت ناصرالدین شاه، سپهسالار را عزل کرد و برای اینکه حق این دولتمرد اصلاحگر را کف دستش گذاشته باشد به او گفت که من فرد علیلی چون یوسف خان مستشارالدوله را به این سبب جایگزین تو کردم که بفهمی این مملکت را من حفظ کرده ام نه اقدامات اصلاحی تو!

گذاشتن انسانهای کوچک به جای آدم های بزرگ، اشتباه تاریخی بود که شاه قاجار می خواست دوباره بیازماید! با کنار زدن سپهسالار رشته امور از دست او خارج شد و سلسله بحران ها، به انقلاب مشروطیت کشیده شد...

T.me/bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-12 00:27:54 آیا رای نیاوردن رجب طیب اردوغان خبر خوبی است؟

زهرا اکبری/ تحریریه تجارت‌فردا

ترکیه در آستانه برگزاری انتخاباتی مهم و سرنوشت‌ساز قرار دارد اما این انتخابات برای اغلب کشورهای جهان مهم است. نتایج دو انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی که همزمان برگزار می‌شود، جهت‌گیری‌های آینده ترکیه را در مسائل منطقه‌ای و اقتصاد مشخص می‌کند. عملکرد رجب طیب اردوغان در سال‌های اخیر منتقدان زیادی در داخل و بیرون از ترکیه داشته و خیلی‌ها امیدوارند او دوباره رأی نیاورد تا شاید نسیم تغییر در این کشور وزیدن گیرد.

در سال‌های گذشته رجب طیب اردوغان سعی کرده با استفاده از تئوری «مرد دیوانه» کشور‌ش را پیشتاز تحولات منطقه نشان دهد. استفاده از تئوری مرد دیوانه (Madman Theory) در سیاست خارجی عموماً به «ریچارد نیکسون» برمی‌گردد. هدف از اجرای تئوری مرد دیوانه این بود که میان رهبران شوروی سابق این باور شکل گیرد که رفتار آمریکا ممکن است غیرمنطقی و شدیداً متغیر باشد. تئوری بیان می‌کرد که در این صورت، رهبران شوروی از بیم مقابله‌به‌مثل، دست به تحریک کشوری که در جنگ سرد با آن هستند نخواهند زد. اکنون به نظر می‌رسد اردوغان در منطقه چنین سیاستی را دنبال می‌کند و اگر مجدداً انتخاب شود، این احتمال وجود دارد که در آینده رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی زیادی از او ببینیم.

به این ترتیب انتخابات ریاست جمهوری ترکیه نه تنها برای مردم این کشور که برای بسیاری از کشورها مهم است. احتمالا اسرائیل، روسیه و آذربایجان از انتخاب مجدد رجب طیب‌اردوغان استقبال می‌کنند اما این اتفاق ممکن است برخی کشورهای غربی، عراق، سوریه و ارمنستان را خوشحال نکند.
تهران تحولات ترکیه را با دقت دنبال می‌کند اما به وضوح سعی کرده خود را نسبت به وقایع آینده بی‌تفاوت نشان دهد. برخی محافل نزدیک به قدرت نیز سعی کرده‌اند رسانه‌ها را از قضاوت قطعی درباره این انتخابات دور نگه دارند. با این حال به نظر می‌رسد تحلیلگران مستقل از قدرت، امیدوارند رجب طیب اردوغان رأی نیاورد.

به خصوص این که اردوغان در سال‌های گذشته سیاست‌هایی را دنبال کرده که در تضاد با منافع تهران بوده است. تحلیلگران مستقل به طور مشخص به تحرکاتی اشاره می‌کنند که  برای جامعه ایران تهدید جدی به شمار می‌رود. ترکیه در سال‌های گذشته سعی کرده از محرک‌های قومی علیه مردم ایران استفاده کند که این سیاست با سکوت مصلحتی تهران مواجه شده اما از سوی جامعه مدنی ایران به شدت محکوم شده است. همچنین جامعه ایران به شدت نگران تحرکاتی است که دولت ترکیه در سال‌های گذشته در زمینه ساخت سد و بستن آب به کشورهای ایران، عراق و سوریه در پیش گرفته است. ناظران معتقدند عواقب سیاست‌های اردوغان بیشتر از آنکه متوجه حکومت‌ها و صاحبان قدرت شود، به ملت‌های ایران و عراق و سوریه ضربه می‌زند.

یکی دیگر از مسائلی که از نظر تهران دور نمانده، سیاست تعمیق شکاف میان ایران و جمهوری آذربایجان بوده که ایران در این فقره هم هوشیاری به خرج داده و هم به درستی خویشتنداری کرده است.
اکنون سوال مهمی که به ذهن می‌رسد این است که اگر اردوغان رأی نیاورد، آیا کمال قلیچ‌داراوغلو سعی خواهد کرد روابطش را با تهران بهبود بخشد؟
یک نگاه این است که سیاست خارجی ترکیه در چند دهه گذشته مبتنی بر اصول ثابتی بوده که این اصول از ژئوپولیتیک و مقتضیات سیاست داخلی این کشور نشأت گرفته است. البته در دوران بیست‌ساله‌ای که اردوغان در مصدر نخست‌وزیری و ریاست‌جمهوری قدرت بلامنازعی در ترکیه داشته سیاست خارجی این کشور فرازونشیب‌های بسیاری را تجربه کرده اما هرچه زمان گذشته، این سیاست‌ها تهاجمی‌تر و غیر قابل پیش‌بینی‌تر شده است. به این ترتیب نمی‌توان انتظار داشت قلیچ‌داراوغلو تغییر معنی داری در روابط کشور‌ش با ایران ایجاد کند.

اما نگاه دیگر می‌گوید میان اردوغان و کمال قلیچ‌داراوغلو به طور قطع تفاوت‌های زیادی وجود دارد؛ همان‌طور که در ایران نیز میان سیاست‌های حسن روحانی و ابراهیم رئیسی تفاوت‌ها از زمین تا آسمان است و همان‌طور که میان رویکرد دیپلماسی دونالد ترامپ و جو بایدن تفاوت وجود دارد. به این ترتیب این نگاه امیدوار است با رأی نیاوردن اردوغان، روابط دو کشور بهبود پیدا کند و ترکیه از سیاست‌هایی که به زیان جامعه ایران تمام می‌شود دست بردارد. هر چه هست، زمان زیادی تا انتخابات باقی نمانده و اواسط هفته پیش‌ رو، همه چیز مشخص خواهد شد.


#تجارت_فردا
T.me/bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-11 20:48:36 بیاد حسین زمان
خواننده ای که همیشه در کنار مردم بود
بخصوص از ۸۴ تا زمان مرگ
او براحتی میتوانست به آمریکا رود ولی بودن در ایران را ترجیح داد
در زمان معجزه هزاره سوم! مانع نشر البوم ها و کنسرتهایش شدند اما بر عقیده اش پای بند ماند
@bestdiplomacy Open / Comment

2023-05-11 19:13:33 دیپلماسی pinned « علی واعظ در گفت و گو با «فراز»: ترجیح غرب در برابر ایران افزایش تحریم است نه فعال‌سازی مکانیسم ماشه! #اختصاصی_فراز علی واعظ، مدیر میز ایران در گروه بین المللی بحران معتقد است که در شرایط فعلی غرب در مواجه با ایران دو راهکار در پیش رو دارد. ابتدا اینکه…» Open / Comment

2023-05-11 19:12:36 علی واعظ در گفت و گو با «فراز»:
ترجیح غرب در برابر ایران افزایش تحریم است نه فعال‌سازی مکانیسم ماشه!

#اختصاصی_فراز

علی واعظ، مدیر میز ایران در گروه بین المللی بحران معتقد است که در شرایط فعلی غرب در مواجه با ایران دو راهکار در پیش رو دارد. ابتدا اینکه با استفاده از مکانیزم ماشه، قطعنامه ۲۲۳۱ را از درجه اعتبار ساقط کند و یا اینکه طرح قطعنامه جدیدی را به شورای امنیت سازمان مل ارائه دهد که قطعاً این قطعنامه نیزاز سوی چین و روسیه وتو خواهد شد.
علی واعظ با بیان این مطلب تاکید می کند: «استفاده از مکانیزم ماشه نیز، روش معقولی نیست چرا که می تواند به خروج ایران از NPT منجر شود.»

وی همچنین در مورد امکان جلوگیری غرب از لغو تحریم های موشکی ایران نیز به این موضوع اشاره می کند که « براساس قطعنامه ۲۲۳۱ این تحریم‌ها در موعد مقرر خود( اکتبر ۲۰۲۳) به صورت خودکار رفع خواهد شد و لازم نیست اقدام ویژه ای انجام شود»


.....عبور از خطوط قرمزهای فعلی غرب از سوی ایران، این ریسک را به دنبال دارد که حتی اگر کشور‌های غربی نخواهند در این مرحله وارد بحث‌های نظامی با ایران شوند، اسرائیل راساً وارد این بحث شود و در این صورت امکان بروز یک درگیری نظامی میان تهران و تل آویو و به دنبال آن آمریکا دور از ذهن نیست.

می‌خواهم بگویم که این ریسک وجود دارد که هر اقدام غیرمنتظره‌ای از سوی ایران در مجموعه موضوعات هسته‌ای، منجر به یک برخورد نظامی در مرحله نخست با تل آویو و بعد هم احتمالاً واشنگتن شود.
البته این منفک از برخورد‌های دیگر در مناطق دیگری چون سوریه و خلیج فارس- به دلیل اصطکاک زیادی که در این مناطق میان ایران و آمریکا وجود دارد، است- معتقدم در نبود یک روند دیپلماتیک امکان بروز یک درگیری نظامی نیز محتمل است.


شما می‌توانید متن کامل این گزارش را در لینک زیر بخوانید:

https://www.farazdaily.com/fa/tiny/news-62334

@bestdiplomacy Open / Comment