چرا یک جفت کفش؟ چرا باید نقاش بخواهد کفش‌هایش را بِکِشد؟ پرسشی | CINEMANIA | سینمانیا

چرا یک جفت کفش؟ چرا باید نقاش بخواهد کفش‌هایش را بِکِشد؟ پرسشی که گوگن بارها -در طی همکاری کوتاهش در اداره‌ی یک آتلیه با ونگوگ در آرل- از خود پرسید. او می‌نویسد: 'در آتلیه یک جفت کفش بزرگ و کهنه بود که ونسان بارها از آن یک طبیعت بی‌جان خلق کرده بود. بی‌آنکه مطمئن باشم احساس می‌کردم داستانی پشت این یادگار قدیمی وجود دارد. روزی بالاخره دل به دریا زدم و پرسیدم چه دلیلی برای نگه‌داشتن این کفش‌های کهنه دارد؟ او پاسخ داد: پدرم کشیش بود و من به اصرار او الهیات خواندم. مدتی بعد به‌عنوان یک نوکشیش به بلژیک سفر کردم تا کارگران معدن بوریناژ را موعظه کنم. این کفش‌ها که می‌بینی شجاعانه خستگی، فرسودگی و کوفتگی آن سفر را تحمل کردند.'
گوگن ادامه می‌دهد: 'در طی موعظه به کارگران بوریناژ، ونسان عهده‌دار پرستاری از کارگری می‌شود که به‌علت انفجاری ناخواسته در معدن سوخته بود و امیدی به بهبودش نبود. ونسان چهل روز از او پرستاری می‌کند و نجاتش می‌دهد. 'همین کفش‌ها پایم بود.' کفش‌های شریف. 'قبل از عزیمت از بلژیک، در پیشگاه مردی که چند زخم بر چهره داشت، تصویری از تاج خار دیدم، از مسیح، که از مردگان برخاسته بود.'

@CineManiaa | سینمانیا