از آن طرف سلطان محمود که با شنیدن اخبار ناگوار در میادین مختلف | ح- عبادیان

از آن طرف سلطان محمود که با شنیدن اخبار ناگوار در میادین مختلف جنگی به راستی خطر سقوط خود را حس کرده بود به هراس افتاد و سراسیمه با اعزام نمایندگانی به نزد نادر و دادن پیشکش های گرانبها ، ضمن قبول شروط نادر ، درخواست صلح و متارکه جنگ را نمود و متعهد شد که تا آخر به پیمان صلح وفادار بماند و دست از توطئه و توسعه طلبی در خاک ایران بردارد


این جنگ ها ، آخرین جنگهائی بود که بین ایران و عثمانی رخ داد و مرزهای ایران مجددا پس از سقوط سلسله صفویه تثبیت شد و حاکمیت ایران بر قفقاز و قسمت هائی از عراق بازگشت و مذهب شیعه در دنیای آن روز که سلطان عثمانی ، خلیفه و جانشین پیامبر گرامی اسلام (ص) بود به رسمیت شناخته شد و بهانه های امرای محلی اهل تسنن از افغانستان و آسیای میانه (پنج کشور فعلی در شمال خراسان فعلی) گرفته تا قفقاز و عراق و امیر نشین های فعلی خلیج فارس تقریبا برای همیشه تا همین اواخر از میان رفت


شایان ذکر است که دولت صفویه با آن همه قدرت و شوکت ، طی دویست و بیست و هشت سال سلطنت بر ایران که تقریبا با عدالت و آبادانی بسیار در ایران همراه بود ، موفق به مشروعیت بخشیدن به مذهب شیعه اثنی عشری و فقه جعفری نشدند و در حقیقت آتش زیر خاکستر سیاست های توسعه طلبانه ، به بهانه و تحت لوای دین و مذهب همیشه روشن و آماده انفجار بود


*نگاهی به اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران در زمان سلسله افشاریه*


در اواخر زندگی نادر شاه افشار ، وی که تقریبا تمام عمر خود را در میادین جنگی سپری کرده بود پس از کور شدن رضاقلی میرزا ، خلق و خویش دگرگون شد و دست به جنایاتی بزرگ و هولناک در نقاط مختلف منجمله قفقاز زد ، از طرفی حکام و فرمانداران محلی در غیاب نادر که اغلب در میادین جنگی بود و مردم عادی به وی و مشاوران وی دسترسی نداشتند شروع به سوء استفاده و دست اندازی به اموال و نوامیس مردم نموده و ظلم و ستم های بیشماری بر مردم و بازرگانان و زمینداران کوچک و بزرگ روا داشتند و عده زیادی را از هستی ساقط کردند بطوریکه این کج رفتاریها و گزارش های خلاف واقع به نادر و مجازات های هولناک شامل بریدن گوش و بینی و کور کردن و بریدن دست و آتش زدن و قطع سر و اعدام ، زمینه ساز شورش هائی کوچک و بزرگ گردید که در آخر منجر به سقوط سلسله افشاریه و روی کار آمدن سلسله مغول تبار قاجاریه ، البته پس از کریم خان زند ، موسس سلسله زندیه گردید



*پایان قسمت شصت و هشتم*