ဆရာသာမဏ မရွိပါသေလာ' ဇီဝက က 'မင္းျမတ္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူထိုက္ေ | Thurein
ဆရာသာမဏ မရွိပါသေလာ"
ဇီဝက က "မင္းျမတ္ ပူေဇာ္အထူးကို
ခံယူထိုက္ေသာ အလုံးစုံေသာတရားတို႔ကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာမ်ားႏွင့္အတူ အကြၽႏ္ုပ္၏သရက္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သီတင္းသုံးေနပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ခဲ့လွ်င္သင္မင္းျမတ္၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္ႏိုင္ပါသည္ဟု"
ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ ဇီဝက အား
ဆင္ယဥ္တို႔ကိုျပင္ဆင္ေစၿပီး
စာထဲမွာေတ့ာ မင္းႀကီး၏ စီးေတာ္ဆင္အျပင္ မိန္းမစစ္သည္ေတာ္၅၀၀-တို႔ကို စီးေစ၍ မီးရႉးတိုင္တို႔ကို ေဆာင္ေစလ်က္ ႀကီးစြာေသာ မင္း၏
က်က္သေရ ျဖင့္ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္မွ
ဇီဝက ၏ သရက္ဥယ်ာဥ္သို႔သြားေလ၏။
သရက္ ဥယ်ာဥ္ ၏ အနီးသို႔ေရာက္ေသာ္ အဇာတသတ္ဘုရင္ႀကီးဟာ
ေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္းမ်ား
ျဖစ္မိ၍ အနီးတြင္ရွိေသာ ဇီဝက ကို
မယုံသကၤာျဖင့္ ေမးေလ၏။
အေမာင္ ဇီဝက သင္ငါ့ကို မလွည့္ပတ္သည္ မွန္၏ေလာ။
(၁၂၅၀) ရွိေသာ သံဃာမ်ား၏ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ စကားေျပာသံမွ်သည္
အဘယ္ေၾကာင့္ မျဖစ္သနည္း ။
အဇာတသတ္မင္း ႀကီး ေၾကာက္႐ြံတုန္လႈပ္ျခင္းမွာ အေမွာင္ထုေၾကာင့္ဟုဆိုၾကသည္။
ထိုစကားမဟုတ္ေပ။
ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သည္ တံခါးႀကီး ၃၂- ခုတံခါးငယ္ ၆၄- ခု ရွိသည့္အျပင္ဇီဝက သရက္ဥယ်ာဥ္
သည္လည္း
ၿမိဳ႕တံတိုင္းႏွင့္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ၾကားတြင္ရွိေလသည္။
ေတာင္ရိပ္ႏွင့္ သစ္ရိပ္တို႔ေၾကာင့္အေမွာင္ထုက ဖုံးလႊမ္း၏။
သို႔ေသာ္ ထြန္းညႇိလာေသာ
မီးရႉးတိုင္မ်ား၏အလင္းကာ ထိန္လင္းေန၏။
ဒါေၾကာင့္ လိုက္ပါသူေတြအားလုံးဟာမီးရႉး မီးတိုင္ေတြ အလင္းေရာင္ေတြ ထြန္းညႇိၿပီး သြားေရာက္ခဲ့တာက
အစျပဳလို႔ တန္ေဆာင္တိုင္ မီးထြန္းပြဲေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ကို ပူေဇာ္ပြဲအေလ့အထ စတင္ ျဖစ္တည္ခဲ့ရပါတယ္။
သရက္ဥယ်ာဥ္နားေရာက္ေသာ္လည္း
ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သံဃာေတာ္မ်ား၏
ေျခသံ စကားေျပာသံ မၾကားရ။
အနီးအပါးတြင္လည္း ဇီဝက မွ တစ္ပါး ေယာက်ာ္းေစာင့္ဟူ၍ တစ္ေယာက္မွ မရွိ။
ထိုသို႔ တိတ္ဆိပ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အေျခအေနတို႔ေၾကာင့္
အဇာတသတ္မင္းႀကီး ေၾကာက္႐ြံမႈျဖစ္ေလသည္။
ဇီဝက ကိုပင္ ခမည္းေတာ္ကို သတ္ဖူးေသာ မိမိႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ မိမိကို သတ္ဖို႔ ႀကံေရာ့သလား ဟု သံသယ
စိတ္ဝင္လာမႈ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုအခါ ဇီဝက မွ
မင္းႀကီး မေၾကာက္ ေတာ္မူပါလင့္။
မင္းျမတ္ကို မလွည့္ ပတ္ပါ။
မင္းႀကီး ေရွ႕သို႔ ႂကြပါ။
တန္ေဆာင္းဝန္းနဲ႔ ဤဆီမီးတို႔သည္ေတာက္ပလ်က္ ရွိပါကုန္၏ ဟုေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ ဆင္ေပၚမွဆင္း၍ ေျခက်င္သာ လွ်င္ တန္ေဆာင္းဝန္း တံခါးရွိရာသို႔ သြားကာ
"ဇီဝက ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဘယ္မွာနည္း "ဟု ေမးရာ
မင္းႀကီး အလယ္တိုင္မွာထိုင္၍ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ
ရဟန္းသံဃာမ်ား၏ ေရွ႕၌ ထိုင္ေနပါတယ္။
အဇာတသတ္မင္းႀကီးသည္
ျမတ္စြာဘုရား အနီးအပါးသို႔ သြား၍
ရွိခိုးဦးခ်ၿပီး တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ကာ ၾကည္လင္ေသာ အိုင္ႀကီးကဲ့သို႔ၿငိမ္သက္စြာ ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေလ၏။
"ရဟန္းသံဃာေတြဟာ အၾကင္ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ၏။
ငါ့၏သား ဥဒယဘဒၵ မင္းသားသည္ဤသို႔ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္
ျပည့္စုံပါေစသတည္း"
ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ "မင္းႀကီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာသို႔ သင္
စိတ္အားျဖင့္ ေရာက္သြားေလၿပီ"ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
မင္းႀကီးမွ
"အရွင္ဘုရား ဥဒယဘဒၵ မင္းသားကို အလြန္ခ်စ္ပါ၏
အရွင္ဘုရား ယခုအခါ ရဟန္းသံဃာသည္ အၾကင္
ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ျပည့္စုံ
၏။အကြၽႏုပ္၏သား ကိုလည္း
ဤသို႔(ရဟန္းျဖစ္ရင္)
ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ ပါေစ သတည္း "ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။
ထိုေနာက္ အဇာတသတ္မင္းသည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ ရဟန္းသံဃာကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္တင္၏။
"အရွင္ဘုရား
တပည့္ေတာ္တြင္
ေမးျမန္းလိုသည့္ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာမ်ားရွိပါသည္။ေမးခြင့္ရွိပါသလားဘုရား"
"မင္းႀကီး သင္ေမးလိုရာေမးပါ"ဟု ခြင့္ျပဳ ေတာ္မူသည္။
"အရွင္ဘုရား...
ဤေလာက၌ ဆင္စီး၊ျမင္းစီး စေသာ သူရဲေကာင္းစစ္သည္မ်ား ရွိပါ၏။အိုးထိန္းသည္၊ခဝါသည္၊ဆတၱာသည္ စသည္တို႔လည္းရွိပါ၏။
ဤသို႔ မိမိတို႔ ကြၽမ္းက်င္ရာ
အလုပ္ျဖင့္
အသက္ေမြးဝမ္း ျပဳသူမ်ား ရွိပါ၏။၎တို႔သည္ မိမိတို႔အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးၾကရာ
အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိသည္ကို
မ်က္ျမင္ေတြ႕ရပါ၏။
ဤ ဘဝ၌ပင္
အက်ိဳးရၾကသည္ကို
လက္ငင္းဒိ႒ိ သိရပါ၏။"
"သူတို႔၏ အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းမွ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အက်ိဳးခံစားရပါ၏။သူတို႔ကို အမွီျပဳေသာ မိသားစုလည္း အက်ိဳးခံစားရပါ၏။ဤမွ် သာမဟုတ္ေသး။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလည္း ျပဳ ႏိုင္ပါေသး၏ "
"တပည့္ေတာ္သိလိုသည္မွာ
ရဟန္းျပဳ ၾကကုန္ေသာ သူတို႔သည္
ဘယ္အက်ိဳးကိုခံစားၾကရပါသနည္း။
ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝတြင္
ခံစားရေသာအက်ိဳးတစုံတရာရွိပါသလား။ရဟန္းျဖစ္ရသည့္ အက်ိဳးကို သိသာေအာင္ ျပႏိုင္ပါသလားဘုရား .."
အဇာတသတ္မင္းက ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။
ျမတ္စြာဘုရားက-
"မင္းႀကီး သင္သည္ ဒီျပႆနာကိုတျခား တစုံတဦးအားေမးျမန္းခဲ့ဖူးပါေသးလား"
"တပည့္ေတာ္ ေမးျမန္းဖူးပါ၏"
"ဘယ္သူ႔ကို ေမးျမန္း၍
