🍀Ramona🍀

2023-04-11 18:17:33 اولین زنان فارغ‌التحصیل از دانشگاه تهران:

ردیف جلو از راست: خانم شاهزاده اسکندری، شمس‌الملوک مصاحب، بدرالملوک بامداد، سراج‌النساء (دختری که از هند برای تحصیل در دانشکده ادبیات به ایران آمد)، مهرانگیر منوچهریان، زهرا بیات اسکندری و بتول سمیعی.

ردیف دوم از راست: طوسی حائری مازندرانی، شایسته صادق، تاج‌الملوک نخعی، فروغ کیا و زهرا کیا


@ramonaamanat Open / Comment

2023-04-06 16:01:09 ‍ جهان «خواهران غریب» یا جهان «شاید وقتی دیگر»‌؟
#دکترسیناجهاندیده

سی و پنج سال پیش(۱۳۶۷)  کیومرث پوراحمد در باره‌ی «شاید وقت دیگر» بهرام بیضایی چنین گفت:

«بهرام بیضایی که در فیلم شاید وقتی دیگر نشان می‌دهد به آلفرد هیچکاک علاقه‌مند است، ای‌کاش این حرف استاد را هم در نظر می‌گرفت که “مستطیل پرده سینما را باید با احساس انباشت.” واقعاً در کدام فصل و کدام صحنه فیلم، کدام احساس ناب انسانی اجازه بروز پیدا می‌کند؟… منکر تنگناهای گوناگون فیلمسازی در این مملکت نمی­‌توان شد، اما فیلم شاید وقتی دیگر بیشتر از همه این تنگناها از تنگنای نگاه و ذهنیت سازنده­‌اش رنج می­‌برد. بهرام بیضایی مثل همیشه از بالا، بالای بالا، از پشت یک عینک زرد خیلی بزرگ با سوءظن و بدگمانی و تبختر به زندگی، به محیط، به آدم‌ها، به من و به تو نگاه می‌کند و همه تبحر و تسلط تکنیکی‌اش را برای مرعوب کردن من و تو به‌کار می‌برد.»

هفت سال بعد از فیلم بیضایی(۱۳۷۴)، پوراحمد تم  «شاید وقتی دیگر» را در ساختی عامه‌پسند اما به قول خود او «انباشته از احساس» با الهام از رمان «لوته و همتایش» اریش کستنر در «مستطیل پرده‌ی سینما» نشان داد. پوراحمد ظاهراً می‌خواست از احساس ناب انسانی بگوید همان چیزی که به گمانش در «شاید وقتی دیگر» نبود. البته در نقد بیضایی گفته بود «منکر تنگناهای گوناگون فیلمسازی در این مملکت نیست»، اما ظاهراً در آن سال‌ها این مسئله را با پوست و گوشت درک نکرده بود. زنده‌یاد پور احمد از زاویه دید بدبینانه و عینک زرد خیلی بزرگ با سوء ظن بیضایی ایراد گرفته بود. زیرا پوراحمد ذهنیت تمثیلی داشت به همین دلیل نمی‌توانست ذهنیت استعاری بیضایی را بپذیرد. اگر به فیلم «خواهران غریب» دقت کنیم، می‌بینیم مثل فیلم  شاید وقت دیگر با دوقلو هایی که یکی سالم و دیگری آسیب دیده است طرفیم. کهن‌الگوی مادر در فیلم بیضایی اهمیت فراوان دارد در فیلم پور احمد اگرچه نماد مادر پر رنگ است اما به مثابه یک کهن الگو ظاهر نمی‌شود.
پوراحمد مثل کامو دلبسته‌ی مادرش بود.  او ظاهرا نمی‌خواست مادرش تبدیل به بازیگر شود به همین دلیل «بی‌بی» همیشه «بی‌بی» ماند. ترانه زیبای « مادر من مادر، تو یاری و یاور من » که با صدای جذاب خسروی سینمای ایران خوانده می‌شد، روایت‌گر عشق پوراحمد به مادر بود. ذهنیت تمثیلی- رمانتیک پوراحمد نمی‌توانست دنیایی هیچکاکی را تاب آورد. اما به نظر من پوراحمد با مرگ خود خواسته اش( خودکشی) روایت بیضایی را از زندگی پذیرفت. زیرا مرگش بر عکس زندگییش، تم هیچکاکی داشت؛ یعنی پر از استعاره‌های ناگشودنی و خوف‌انگیز. پوراحمد نگاه معصومانه، نوستالژیک و زنانه به هستی داشت؛ چیزی که از مادر آموخته بود. اما جهان ما دیگر جهانی نیست که قصه‌ی مجید و بی‌بی را باور داشته باشد. جهان ما جهان خوف‌‌انگیز «سگ‌کشی» بیضایی است.

♧▬▬▬
• @GaleryeTasavireAdabi •
♧▬▬▬ ▬▬▬♧ Open / Comment

2023-04-06 15:57:43 امید،
سرمایه‌ای که از پوراحمد گرفتند

محمدحسین روانبخش

سال‌ها پیش وقتی کتاب «کودکی ناتمام» کیومرث پوراحمد را خواندم به زندگی او، به امیدش، و راهی که با سخت‌کوشی پیدا کرده بود، حسودی‌ام شده بود.
پوراحمد با قلم شیرینش تعریف کرده بود که چطور عوام را تحریک کرده بودند که با تهمت بهایی‌گری دارایی پدرش را غارت کنند، او را دق بدهند و خانواده پر‌اولاد او را به خاک سیاه بنشانند. کودک گرفتار فقر و تهمت و غارت، رنج دیگری هم داشت: لکنت شدیدی که نمی‌گذاشت جمله‌ای را تمام کند.
پوراحمد تعریف کرده بود که انشا می‌نوشت و در کلاس می‌خواند و هر وقت زبانش می‌گرفت، رو به بچه‌های کلاس می‌گفت که این(زبان الکنش) نمی‌خواهد بگذارد من انشایم را بخوانم اما من می‌خوانم... و بر لکنتش پیروز شده بود. همچنان که بر فقر، بر بیچارگی و بر محرومیت پیروز شد.

داستان زندگی او داستان گذر از سختی‌ها با اتکا به امید بود، امیدی که معجزه می‌کرد. نوجوانی که حتی روزنامه و مجله را ندیده بود به نوشتن در معتبرترین مجلات رساند، جوانی را که کسی به سینما راه نمی‌داد کارگردانی سرشناس کرد و.... باید کتابش را خواند تا فهمید که تا چه اندازه از امید سرشار بود.
حالا در زیباترین روزهای فروردین، در رویش دوباره سبزی، به سوگ مردی نشسته‌ام که مظهر امید بود اما با نومیدی زندگی را وداع گفت. چه شده است؟ اینکه چه بر او گذشته را می‌توان حدس زد؛ اینکه هنرمندی که همیشه در کنار مردمش بود، چه رنجی کشیده که در ۷۴ سالگی امیدش را از دست داده است.
روحش در آرامش... Open / Comment

2023-04-06 15:55:03 کیومرث پوراحمد چهارشنبه ۱۶ فرودین ۱۴۰۲ در بندرانزلی درگذشت. خبرگزاری‌های رسمی به‌نقل از خانواده پوراحمد اعلام کردند که او بر اثر «ایست قلبی» درگذشت، اما مجلهٔ «فیلم امروز» به سردبیری هوشنگ گلمکانی دلیل مرگ او را «خودکشی» اعلام کرد.[۵] همچنین رسانه‌های ایران گزارش دادند پوراحمد پیش از مرگ ۸ صفحه یادداشت نوشته که در اختیار نیروی انتظامی است.[۶] دادستان عمومی و انقلاب استان گیلان نیز اعلام کرد که براساس بررسی‌های اولیه مرگ وی به‌علت خودکشی بوده‌است.


ای روزگااااااااار...
چه شد که چنین بزرگمردی به چنین انتهایی رسید؟؟؟؟؟؟؟؟؟ Open / Comment

2023-04-02 11:40:58 ۱۳فروردین

روزِ طبیعت هست و یک روزِ دل انگیز،

با سبزه و گل ، جان و روحت را بیامیز

رسم است در این سیـزده از ماهِ اول،

دل، شاد گردانیم و جان از عشق لبریز

#رامونا_امانت
@ramonaamanat Open / Comment

2023-03-21 11:39:00 بهارانتان فرخنده

قاصدک جان! غنچه افشان با نسیمِ نوبهار،
هرچه از خوبی خبر داری، به سوی ما بیار...

روزِ نیک و بختِ روشن، فالِ فرخ، روی شاد،
طعم آزادی و امیّد و گشایش‌های کار
#رامونا_امانت
@ramonaamanat Open / Comment

2023-03-20 08:31:36 پگاهانه

آخرین صبح و پگاهِ این زمستان هم رسید

چشم ها را باز کن، صبحی دگر آمد پدید

ای خدا! بر ما رقم زن بهترین ساعات را،

ما به تو دلبسته ایم ای مظهر عشق و امید

#رامونا_امانت
@ramonaamanat Open / Comment

2023-03-16 07:29:03 ۲۵ اسفند زادروز پروین اعتصامی

( زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تبریز – درگذشته ۱۵ فروردین ۱۳۲۰  تهران ) شاعر

رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی، «مشهورترین شاعر زن ایران» است.
او از کودکی، فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان زمان زیر نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان معاصر بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد و گرایش وی به‌سرودن شعر، نقش مهمی داشت. او در ۲۸ سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، از او جدا شد و  بعد از جدایی،  مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی  به شغل کتابداری مشغول شد.
پروین قبل از دومین نوبت چاپ  اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سن ۳۵ سالگی درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش  به خاک سپرده شد. زادروز پروین اعتصامی "۲۵ اسفند" به‌عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده است.
تنها اثر چاپ و منتشر شده از وی دیوان اشعار اوست که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است.
این سروده زیبا از اوست.

بلبل آهسته به گل گفت شبی
که مرا از تو تمنایی هست

من به پیوند تو یک رای شدم
گر ترا نیز چنین رایی هست

گفت فردا به گلستان باز آی
تا ببینی چه تماشایی هست

گر که منظور تو زیبایی ماست
هر طرف چهره زیبایی هست

پا بهرجا که نهی برگ گلی است
همه جا شاهد رعنایی هست

باغبانان همگی بیدارند
چمن و جوی مصفایی هست

قدح از لاله بگیرد نرگس
همه‌جا ساغر و صهبایی هست

نه ز مرغان چمن گمشده‌ایست
نه ز زاغ و زغن آوایی هست

نه ز گلچین حوادث خبری است
نه به گلشن اثر پایی هست

هیچکس را سر بدخویی نیست
همه را میل مدارایی هست

گفت رازی که نهان است ببین
اگرت دیده  بینایی هست

هم از امروز سخن باید گفت
که خبر داشت که فردایی هست

(پروین اعتصامی)


@ramonaamanat Open / Comment

2023-03-16 07:24:30

اخترِ چرخِ ادب بودی و باقی ماندی،

هیچ رخشنده چو تو، آنچه نمودی که نشد...

وَ چه بسیار ستاره که درخشید اینجا

لیک آن خوشه ی پروین که تو بودی که نشد...

#رامونا_امانت
@ramonaamamat Open / Comment

2023-03-16 06:29:39 پگاهانه 

الهی صبح و شامت خنده باشد

نگاهت روشن از آینده باشد.

به امیدِ خدای مهربانم

همیشه سایه ات پاینده باشد...

#رامونا_امانت
@ramonaamanat Open / Comment