گهی می‌نشاند گهی می‌دواند کشاکش مرا با خودش می‌کشاند من افت | بیاض | عاطفه طیّه

گهی می‌نشاند گهی می‌دواند
کشاکش مرا با خودش می‌کشاند


من افتان‌وخیزان پی‌اش می‌روم تا...
کجا می‌دواند، کجا می‌نشاند


چه گندم‌نمایی! عجب جوفروشی!
خَزَف داده لعل از صدف می‌ستاند


کشد تسمه از گُردۀ مردم آنگه
نمک بر سر زخم تر می‌فشاند


عزیزان ما را گرفته‌است یک‌یک
هم اینسان بَرَد تا عزیزی نماند


درودش از آغاز بوده‌ست از آن رو
که روزی به گوش تو بدرود خواند


سر می سلامت که از غیب خود را
به جان‌های اندوهگین می‌رساند


عاطفه طیه

@atefeh_tayyeh