روانشناس کودک

2021-09-30 09:30:34 در عالم کودکی به مادرم قول دادم
که تا همیشه هیچ کس را بیشتر از او دوست نداشته باشم.
مادرم مرا بوسید.
و گفت : نمی توانی عزیزم !
گفتم : می توانم ، من تو را از پدرم و خواهر و برادرم بیشتر دوست دارم .
مادر گفت : یکی می آید که نمی توانی مرا بیشتر از او دوست داشته باشی .
نوجوان که شدم دوستی عزیز داشتم .
ولی خوب که فکر می کردم مادرم را دوست داشتم .
معلمی داشتم که شیفته اش بودم ولی نه به اندازه مادرم !
بزرگتر که شدم عاشق شدم ، خیال کردم نمی توانم به قول کودکی ام عمل کنم .
ولی وقتی پیش خودم گفتم ؛
کدامیک را بیشتر دوست داری باز در ته دلم این مادر بود ، که انتخاب شد.
سالها گذشت و یکی آمد ، یکی که تمام جان من بود .
همانروز مادرم با شادمانی خندید و گفت دیدی نتوانستی !
من هرچه فکر کردم او را از مادرم و از تمام دنیا بیشتر می خواستم ،
او با آمدنش سلطان قلب من شده بود .
من نمی خواستم و نمی توانستم به قول دوران کودکیم عمل کنم .
آخر من خودم مادر شده بودم ...

Open / Comment

2021-09-30 09:20:57 همیشه که نباید بنشینیم و
بدی‌هایِ زندگی‌ِمان را مرور کنیم؛
گاهی باید نشست و
پا بر روی پا انداخت و
خوشی‌ها را شمرد،
چای نوشید و پشت کرد به تمامِ نداشتن‌ها و غصه‌هایی که عمری با آن‌ها زندگی کردیم

صبح بخیر
Open / Comment

2021-09-29 17:12:00 ۷ قانون برای نه گفتن به کودک:

حواس کودکتان را پرت کنید.
وقتی در حال انجام کار اشتباهی است٬ به او بگویید : بیا یک کار جدید کنیم ، یا بگویید: بیا ببین دارم چه کار میکنم!

فقط وقتی کودکتان در حال صدمه زدن به خود یا دیگری بود به او نه بگویید و از او بخواهید کاری را انجام ندهد.

از افعال مثبت استفاده کنید.
مثلا به جای اینکه بگویید با دستان خیس کتاب را ورق نزن بگویید : دست هایت را خشک کن بعد کتاب را ورق بزن

محدودیت های کودک را اعلام نکنید ؛ در عمل نشان دهید. مثلا وقتی در حال بهم ریختن کشو برای پیدا کردن یک لباس است به جای اینکه بگویید کشو را بهم نریز٬ بگویید : بعد از کارت کشو را مرتب کن.

به فرزندتان حق انتخاب دهید. به جای اینکه بگویید : نه امروز پارک نمی رویم ، بگویید: به جای پارک رفتن برویم دوچرخه سواری یا استخر؛ یکی را انتخاب کن

قوانین را برای او از قبل مشخص کنید تا مجبور نباشید مرتب به او نه بگویید.

حرف خود را عوض نکنید فرزندتان باید یادبگیرد که نه٬ به معنی نه است و هیچ جیز نمیتواند آن را عوض کند.

Open / Comment

2021-09-29 14:42:11 ‍ اگر بچه‌ها را مشغول دکتربازی (نشان دادن نواحی خصوصی بدنشان به همدیگر) دیدید چه باید بکنید؟

بچه‌های بین 3 تا 6 سال بیشتر دکتربازی می کنند. والدین بسیاری نسبت به این مسئله واکنش شدید نشان می‌دهند. سرزنش زیاد از حد راه برخورد با این مسئله نیست. اما نباید هم اینطور باشد که این رفتار را نادیده بگیرید. معمولاً حضور یکی از والدین برای متوقف کردن بازی کافی خواهد بود.
بهتر است در آن لحظه توجه فرزندتان را به یک فعالیت دیگر جلب کنید. بعد با آرامش بنشینید و با او حرف بزنید. برای او توضیح دهید که بااینکه علاقه او به بدن خود و دوستش را درک می‌کنید اما از آدمها انتظار می‌رود که در مکان‌های عمومی و جلوی دیگران بدن خود را بپوشانند. با این روش بدون اینکه باعث شوید فرزندتان احساس گناه کند، برای او محدوده تعیین کرده‌اید.

بازی های مخفیانه جنسی چه ایرادی دارد؟

کودکان را نباید شرمسار یا سرزنش کرد. از طرفی دیگر، نباید پوزشی بی زحمت و یا بهانه ای غلط برای آنها فراهم کرد، مثلاً بهانه ای از این قبیل: «فکر نمی کنید هوا برای قدم زدن با بدن لخت خیلی سرد باشد؟»

اگر چه رفتار مورد پسندی انجام نشده بدون تهدید باید به طور آشکار به کودک گفت: «شما داشتید لباس های همدیگر را در می آوردید. این کار قدغن است، اگر تو سئوالی در این زمینه داری از ما سوال کن تا کمکت کنیم که بفهمی . اما نباید لباس های همدیگر را در آورید.» رفتار ملایم ما این امکان را فراهم می کند که بدون آسیب رساندن به کودک تجربیات جنسی او را محدود کنیم.

و البته باید با نظارتی دقیق و غیر مستقیم رفتار های بعدی او را کنترل نماییم . لذا سن کنجکاوی های جنسی را که شاید به سنین قبل یا آغازین مدرسه بر میگردد ،باید شناخت و با بهانه های مختلف از تنها ماندن و وارسی های آنها به بدن یکدیگر جلوگیری نمود .



Open / Comment

2021-09-28 09:07:07 ‍ چرا کودکم غذا را روی زمین می ریزد؟

معمولا وقتی بچه های کوچک غذا می خورند ، خیلی ریخت و پاش می کنند ، وقتی آنها روی صندلی شان می نشینند تا غذا بخورند ، غذایشان را به دستان شان می مالند ، آن را همه جا پخش می کنند و روی زمین می ریزند.
گاهی اوقات ذره ذره غذایشان را روی زمین می ریزند و گاهی کل محتویات بشقابشان را روی زمین پخش می کنند.
پدر و مادرها نمی دانند که چرا کودکشان این گونه غذا می خورد. آنها از خودشان می پرسند که آیا کودکشان لوس شده و می خواهد با این کارش پدر و مادرش را اذیت کند ، اما این طور نیست.
کودک وقتی سیر باشد یا وقتی او غذایش را دوست نداشته باشد ، این کار را می کند . گاهی اوقات هم خسته است و نمیتواند سر میز غذا بنشیند ، گاهی اوقات نیز بچه ها دوست دارند با غذایشان بازی کنند و ببینند که با پخش کردن غذایشان ، چه اتفاقی می افتد.

وقتی کودک غذایش را روی زمین می ریزد ، لذت می برد و به دنبال این می گردد که غذایش کجا می افتد و از دیدن آن لذت می برد. شاید پدر و مادران بتوانند به زور غذای جدیدی را به کودکشان بدهند ، ولی این کار آنها نتیجه ی خوبی ندارد :
اول این که دیگر بچه ها به خوردن آن غذا علاقه ای نشان نمی دهند و ممکن است هیچ گاه خودشان به سمت خوردن آن غذا نروند. تازه اگر آن غذا در اماکن عمومی یا جلوی میهمان ها سرو شود ، بچه ها فقط یک لقمه از آن را بخورند و بقیه ی غذا را کنار بگذارند و بگویند که از آن متنفرند.
وقتی بچه تصمیم می گیرد غذایی را نخورد سر تصمیم خودش می ایستد و بعدا نیز همین کار را ادامه می دهد.

دوم این که این کار شما ممکن است باعث شود کودک برای همیشه از آن غذا بیزار شود . بسیاری از بزرگترها هنوز از غذاهایی که در کودکی مجبور بودند بخورند ، متنفرند.


Open / Comment

2021-09-28 09:02:15 صبح پاییزیتون بخیر

@ChildPsychologist Open / Comment

2021-09-27 09:05:01 ‍ تکنیک های رفتار با کودکان

پرهیز والدین از گفتن عبارت " تو بزرگ شدی "

والدین معمولاً به فرزندانشان می گویند که آنها بزرگ شده اند و باید مثل بزرگترها رفتار کنند. مثلاً به کودکشان می گویند که تو بچۀ بزرگی شدی و باید خودت دستشویی بری یا نباید این همه ریخت و پاش کنی.
والدین با گفتن اینکه کودک شان بزرگ شده، سعی می کنند او را تشویق کنند که مثل بچه های بزرگتر از خودش رفتار کند و یا اینکه خودش را با بچه های کوچکتر از خودش مقایسه کند و از کارهای خودش شرمنده شود.
مشکل این مسئله این است که کودکی که والدینش مرتب به او می گوید که بزرگ شده است، وقتی می بیند که نمی تواند کاری را انجام دهد، احساس فشار می کند.
همۀ بچه ها دوست دارند خودشان کارهایشان را انجام دهند و در این راه از بزرگترهایشان تقلید می کنند. اگر کودکِ خودتان را همان گونه که هست بپذیرید و صبور باشید و به او فشار نیاورید، او کم کم خودش مثل بچه های بزرگتر رفتار می کند و رفتارهای کودکانه اش را کنار می گذارد.


@ChildPsychologist Open / Comment

2021-09-27 09:04:43 مهارت تصمیم‌گیری را به فرزندانمان بیاموزیم

معمولاً تصور می‌کنیم برای اینکه والدین خوبی باشیم باید تمام مشکلات فرزندانمان را خودمان حل کنیم. اگر ما هم بخواهیم حلال تمام مشکلات فرزند خود باشیم، به نفع آن‌ها عمل نکرده‌ایم. چون به‌صورت واضح این پیام را به فرزند خود منتقل می‌کنیم که خودشان از پس مشکلاتشان برنمی‌آیند و به همین دلیل برای حل مشکلات زندگی باید به دیگران متکی و وابسته باشند. کودکان باید مهارت‌های تصمیم‌گیری را از سنین پایین و در موقعیت‌های روزمره تمرین کنند. مثلاً می‌توانیم به کودک سه ساله خود اجازه دهیم برای پوشیدن لباس، استفاده از اسباب‌بازی یا دعوت کردن یک مهمان کوچک خود، حداقل از میان دو گزینه دست به انتخاب بزند. در چنین موقعیت‌هایی مهارت تصمیم‌گیری در کودکان پرورش می‌یابد و هرچه موقعیت‌های تصمیم‌گیری برای کودک بیشتر باشد، بیشتر به مشکلات مربوط به انتخاب کردن پی می‌برد. با این روش کودکان درنهایت نسبت به توانایی خود برای تصمیم‌گیری درست، اعتماد‌به‌نفس پیدا می‌کنند و می‌توانند در تمامی زمینه‌ها ازجمله زمینه‌هایی که به جنسیت آن‌ها مربوط می‌شود درست تصمیم بگیرند. با فرزندان خود صحبت کنیم و به آن‌ها بگوییم برای تصمیم‌گیری صحیح باید وقت گذاشت و موضوع را تحلیل کرد. به ویژه وقتی موضوع تصمیم‌گیری کودکان در زندگی آن‌ها اثرگذار است.


با تمرین مهارت تصمیم‌گیری در کودکانمان آن‌ها را برای آینده و تصمیمات بزرگ زندگی‌شان آماده می‌کنیم. وقتی فرزند ما به سن جوانی می‌رسد باید سه تصمیم مهم زندگی خود را بگیرد. سه تصمیمی که تمام عمر و زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر. این سه تصمیم اساسی تا حد زیادی روند زندگی هر انسانی را مشخص می‌کند و اثرات و عواقب درست یا غلط این سه تصمیم در کل عمر انسان قابل مشاهده است. با تقویت مهارت تصمیم‌گیری در فرزندانمان به خود اجازه ندهیم در این سه تصمیم مهم دخالت کرده و به جای آن‌ها تصمیم بگیریم. بگذاریم فرزندانمان برای آینده خود تصمیم بگیرند و مسئولیت کامل عواقب تصمیمات خود را با دل و جان بپذیرند.

@ChildPsychologist Open / Comment

2021-09-27 09:02:44 ما مدام یادمون میره
همین که
هرروز صبح بیدار میشیم
خودش اولین نعمتیه که باید براش شکرگزار باشیم

صبح بخیر
Open / Comment

2021-09-25 09:19:34 باید خیلی جنس وجودت ناب باشد که دیگران را تحسین کنی و از تماشای موفقیت و خوشبختیِ آنان لذت ببری. باید خیلی اصیل باشی که رنج‌های دیگران تو را غمگین کند و شادی‌های آنان تو را خوشحال. باید خیلی از عقده‌ها و کمبودها به دور باشی و از انسانیت، سرشار! و آنقدر قوی که شکست‌ها و ناکامی‌ها، از تو یک انسانِ سَرخورده و حقیر نساخته‌باشند، انسانی بی‌منطق، که علیه دستاوردها و داشته‌های دیگران جبهه می‌گیرد!
باید خیلی شخصیت محکمی داشته‌باشی که با وجود چیزهایی که بر تو گذشته، همچنان از اینکه آدم‌هایی هستند که اراده می‌کنند، تلاش می‌کنند و موفق می‌شوند، احساس خوبی داشته‌باشی.
باید آنقدر اصالت داشته‌باشی؛ که برای دیگران هم آرزوهای خوب کنی، برای دیگران هم خوشحال باشی و برای دیگران هم خوب بخواهی. باید به آرامش و خودباوری و رضایت درونی رسیده‌باشی که بتوانی موفقیت و جسارتِ دیگران را تحسین کنی. باید خودت را زیاد دوست داشته‌باشی و با خودت کاملا کنار آمده‌باشی. و چقدر کم‌اند آنان که خودشان را دوست دارند و با خودشان و با جهانشان کنار آمده‌اند. و چه انگشت‌شمارند، آنان که به شادیِ کسانی به جز خودشان هم فکر می‌کنند.

#سبک_زندگی

Join | @ChildPsychologist Open / Comment