2022-06-16 19:51:56
࿐ྀུ༅࿇༅═┅─
@shahkhoshin
࿐ྀུ༅࿇༅═┅─
اَر صَد کار بَد بُینو وَ چَم
حَرف نالایق بَرنَچو وَ دَم۱
خداوند در قرآن هر سخنی که موجب ناراحتی و هتک حرمت مؤمن شود، مانند: دشنام دادن، تهمت زدن و غیبت کردن و... را ممنوع و موجب خشم خدا دانسته است. شخصیّت مؤمن همانند جان و مال او در امان است؛ از اینرو، خداوند اجازه نمیدهد کسی درباره مؤمن بدگویی کند.
«لا یحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمیعاً عَلیماً؛
خدا افشای بدیهای دیگران را دوست ندارد، جز برای کسی که مورد ستم قرار گرفته است (که بر ستمدیده برای دفع ستم، افشای بدیهای ستمکار جایز است) و خدا شنوا و داناست.»
منظور از کلمه «سوء» هرگونه بدی و زشتی است و منظور از «الجهر بالسوء من القول» هرگونه ابراز و اظهار لفظی است؛ خواه به صورت شکایت باشد یا حکایت، نفرین باشد، یا مذمّت، و غیبت. به همین دلیل از جمله آیاتی که در بحث تحریم «غیبت» به آن استدلال شده، همین آیه است، ولی مفهوم آیه منحصر به غیبت نیست و هر نوع بدگویی را شامل میشود.
هر انسانی معمولاً نقاط ضعف پنهانی دارد که اگر بنا شود این عیوب اظهار گردد، روح بدبینی بر سراسر جامعه سایه میافکند، و همکاری افراد جامعه را با یکدیگر مشکل میسازد؛ از این رو، خداوند که خود «ستار العیوب» است، دوست ندارد افراد بشر پردهدری کنند و عیوب مردم را فاش سازند و آبروی آنها را ببرند.
افشای عیوب و بدی به مردم، به هر شکل باشد حرام است (با شعر، طنز، تصریح، تلویح، حکایت، شکایت و...)
♕نشانه جامعه اسلامی آن است که مظلوم بتواند با آزادی کامل، علیه ظالم فریاد بزند.
♕تنها مظلوم، اجازه غیبت از ظالم را دارد، آن هم در مورد ظلم او، نه عیوب دیگرش.
♕در موارد جواز افشای عیوب، از مرز حق تجاوز نکنید، چون خداوند شنوا و داناست.
♕هتک حرمت و برملا ساختن عیبها و نقایص مردم، حرام و موجب ناخشنودی خداوند است.
♕ناخشنودی خداوند از سخنی که افشا کننده بدیها و زشتیهای دیگران باشد.
۱- خان الماس
࿐ྀུ༅࿇༅═┅─
@shahkhoshin
࿐ྀུ༅࿇༅═┅─
577 views16:51