CINEMANIA | سینمانیا

2022-12-28 01:12:40 ‍ ونسان ون‌گوگ در نامه‌ای به تئو، برادرش، پرده‌ی شب پرستاره بر فراز رُن را مربوط به شبی می‌داند که صورت فلکی دب اکبر به رنگ سبز و صورتی درخشان در آسمان کبودفام شهر ارل ظاهر شده بود. او این نقاشی را درست از نقطه‌ای از ساحل رودخانه کشید که برای رسیدن به آنجا از خانه‌ی زردرنگ در میدان لامارتین، که ون‌گوگ در آن زمان اجاره کرده بود، فقط نیاز به دو دقیقه پیاده‌روی داشت‌... «انگاری آسمان فرو ریخته بود روی پیکر کوچک دو عاشق بی‌تاب که در ساحل رودخانه قدم می‌زدند...» به قول خودش، این دو پیکر عاشق را شکار کرده بود. «شانس آوردم که آنجا بودند، درست زیر زردی نسبتاً کم‌سوی ستارگان و در امتداد رنگ طلایی تند چراغ‌های گاز که روی آب کشیده شده بود.» او درواقع حتم داشت که این ترکیب مالیخولیایی را این دو پیکر عاشق تلطیف کرده‌اند، آن هم شبی که آسمان از فرط هجوم ستارگان در آستانه‌ی انفجار بود. احتمال دارد، بدون این بدن‌های عاشق و سرگردان، چشم‌انداز این رودخانه ــ‌آن‌هنگام که نقاش دیوانه، زیر نور کم‌سوی ستارگانِ صورتِ فلکیِ دب اکبر، قدم‌زنان به خانه‌اش می‌رفت‌ــ مثلاً چیزی می‌شد شبیه به امروز، روزی که #محمد_مرادی، پس از ضبط ویدئوی وداع، خود را درون آن انداخت و کشت: چشم‌اندازی اندوهناک و محزون از زیبایی، زیبایی محض.

@CineManiaa | سینمانیا Open / Comment

2022-12-16 02:52:42 ‌وقتی او مُرد، این احساس آرامش‌بخش و نومیدانه را برانگیخت که انگار دارد برای به یاد آوردن همان چیز فراموش‌شده می‌میرد. بعدتر -پیشاپیش در میانه‌ی شب- بی‌آن‌که حرکتی به خودش بدهد، ناگهان پرسید: "این منم که دارم می‌میرم؟ یا شما؟"

□ قطعه‌ای از کتاب واپسین انسان، نوشته‌ی موریس بلانشو
□ نقاشی:
The Execution of Lady Jane Grey, Paul Delaroche, 1833.

@CineManiaa | سینمانیا Open / Comment

2022-12-10 14:06:08 این‌روزها که هر کدام از ما می‌تواند به یکباره سر از امین‌آباد در آورد، یادی کنیم از جواهر سینمایی قرن: «تا که جنونْ ما را از هم بگسلد». مستندی تکان‌دهنده درباره‌ی آدم‌های یک تیمارستان در چین. درباره‌ی ارزش‌های زیباشناختی و سینمایِ منحصربه‌فرد [و تک‌افتاده‌ی] کارگردان‌اش «وانگ بینگ» مقاله‌‌ای را فردا با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. در این پست عجالتا و فقط، تاکید بر جمله‌ای‌ست که در پایانِ مستند و در توصیفِ مجانینی که در فیلم دیده‌ایم بر صفحه ظاهر می‌شود: «برخی از این آدم‌ها پیش از آن‌که در دسته‌ی دیوانه‌ها قرار بگیرند، زندانیانِ سیاسی‌ بودند و یا افرادی که زیرِ بار قوانینِ حمایت از خانواده نرفتند».
این فیلم را می‌توان تحشیه‌ای درخشان دانست بر هر آن‌چه بر سرِ بهنام محجوبی‌ها رفته، آن‌ها که «افول انسانیت» را به چشم دیدند.
این مستند را می‌توانید در اینجا با زیرنویس ببینید.
کانال تصویر و زندگی Open / Comment

2022-10-07 13:35:44 عنوان اثر: تهران غرق خون

هنرمندی ناشناس حوض‌های تهران را به رنگ خون درآورد: پارک دانشجو، تئاتر شهر، میدان فاطمی، خانه‌ی هنرمندان.
جمعه ۱۵ مهر ۱۴۰۱ Open / Comment

2022-09-28 22:45:08 صبح روز دهم نوامبر سال ۲۰۱۳ پیوتر پاولِنسکی؛ هنرمند آوانگارد روس، برهنه وارد میدان سرخ مسکو شد و پس از طی مسافتی طولانی، بالاخره نشست و بیضه‌‌هایش را با میخی بلند به سنگفرش‌ خیابان دوخت. پاولنسکی تا زمانی که پلیس مسکو بیضه‌‌هایش را از کف خیابان کَند و او را بازداشت کرد، در همان وضعیت باقی ماند. او چند روز بعد، اقدامش را استعاره‌ای از بی‌حسی، بی‌تفاوتی سیاسی و تقدیرباوری جامعه‌ی معاصر روسیه خواند. به زعم پاولنسکی جامعه‌ی روسیه با بی‌تفاوتی‌اش این اجازه را به دولت داده است که با دزدی از جیب مردم، کشور را از طریق پرمایه کردنِ دستگاه سرکوب به زندانی بزرگ تبدیل کند.

تجربه‌ی شخصی ما از خیابان می‌گوید که آن مکانی فعال، خلاق و متعین است که سه فضای تعاملی را دربرمی‌گیرد. فضای مسلط که ناظر است به وجوه بازتولیدکننده‌ی اقتدار؛ خلق فضا که ناظر است به توانایی تولید فضاهای مقاومت در مقابل فضای اقتدار و تعدیل فضا که ناظر است به مناطق میانی و تعدیل‌شده میان فضای قدرت و اقتدار که هم از جوانب اقتداری بهره‌مند است و هم از الگوهایی از مقاومت تعدیل‌شده. اصلی‌ترین مولفه‌ی معنایی و ارزشی هر خیابان نیز جابه‌جایی‌های مدام و پیوسته در آن است. یعنی یک خیابان بدون جابه‌جاییِ اجزایش هیچ معنایی ندارد.

شما همواره باید از نقطه‌ای مشخص وارد خیابان شوید و از نقطه‌ی مشخص دیگری از آن خارج گردید. توقف و عدم تحرک شما در خیابان یعنی به مخاطره انداختن مولفه‌های معنایی و ارزشی (سازمان نمادین) آن. شما حتی اگر وانمود کنید که در نقطه‌ای از خیابان ایستاده‌اید و قصد حرکت کردن ندارید، پس از مدتی به عنوان یک اخلال‌گر از خیابان به بیرون انداخته می‌شوید. (و هر نقطه‌ از خیابان کانون آن محسوب می‌شود.)

دولت‌ها اخلال را برنمی‌تابند. آن‌ها دوست ندارند که شما یکی از مکان‌های بازتولید‌کننده‌ی اقتدارشان را با استفاده از توانایی‌اتان برای خلق فضای مقاومت دچار سکته کنید. پس آن‌ها از شما می‌خواهند که بیضه‌هایتان را از کفِ خیابان بِکَنید و وقتی شما از انجام این کار امتناع می‌کنید، آن‌ها خودشان این کار را ولو به زور انجام می‌دهند.

برای پیوتر پاولِنسکی-که بدن برهنه‌اش یک اثر هنری‌ست-خیابان یک گالری بزرگ است. هر چند که صرف حضور بدن‌های برهنه در خیابان نمی‌تواند از آن‌ها اثر هنری بسازد. یک بدن، تنها زمانی در خیابان به یک اثر هنری تبدیل می‌شود که به نحوی کاملاً آگاهانه از سوی هنرمند به منزله‌ی یک رسانه به کار گرفته شود. بدنی که پیشتر با استفاده از قدرت انضباطی، در زمان و به واسطه‌ی فضا به کار گرفته و آموزش داده شده است، تعلیم دیده است و دستكاری شده است، نمی‌تواند در خیابان یک اثر هنری قلمداد شود. در حالت عادی حركات، ژست‌ها و کنش‌گری‌هایی/فعالیت‌هایی كه روزِ كاری را شكل می‌دهند با زمان‌بندی دقیقی همبسته‌اند که به دنبالِ آفرینشِ بدن‌های به لحاظِ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی سودمند، رام، منضبط، وقت‌شناس، مسئول، فرمان‌بردار، توانا، قبراق، سالم، آموزش‌دیده، آرام، پرهیزگار مولد و صرفه‌جوست.
اما بدنی که درخیابان عامدانه می‌ایستد و صدمه می‌بیند، بدنی که در خیابان می‌ایستد و گلوله می‌خورد، کوبیده می‌شود، کوفته می‌شود، دیگر برای دولت یک بدن به لحاظِ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی سودمند، رام، منضبط، وقت‌شناس، مسئول، فرمان‌بردار، توانا، قبراق، سالم، آموزش‌دیده، آرام، پرهیزگار، مولد و صرفه‌جو نیست، بلکه آن یک اثر هنری‌ باشکوه است که در یک گالری عمومی به نمایش درآمده.

@CineManiaa | سینمانیا Open / Comment

2022-09-28 22:45:07 Open / Comment

2022-09-27 16:14:10 اسلاوی ژیژک
ـــ از بخش حذف شده کتاب «سال رویاهای خطرناک» ــ ترجمه صالح نجفی و رحمان بوذری

ـــ وقتی رژیمی اقتدارگرا به بحران نهایی خود نزدیک می‌شود علی‌القاعده فروپاشی آن تابع دو مرحله است. پیش از سقوط واقعی و بالفعل، گسستی اسرارآمیز روی می‌دهد: ناگهان، مردم متوجه می‌شوند که بازی تمام شده و به یکباره ترس‌شان می‌ریزد. قضيه فقط این نیست که رژیم مشروعیت‌اش را از دست می‌دهد، بلکه اعمال قدرتش خود واکنشی از سر عجز و وحشت تلقی می‌شود. در کتاب شاه شاهان، روایتی کلاسیک از انقلاب ایران، ریشارد کاپوشینسکی لحظه دقیق این گسست را مشخص کرد: در چهارراهی در تهران، یکی از تظاهرکننده‌ها وقتی پلیس سرش داد کشید از جایش تکان نخورد، و بدین‌سان مأمور پلیس دست و پایش را گم کرد و عقب کشید. دو ساعت بعد، كل شهر قضیه را شنیدند، و گرچه درگیری‌های خیابانی هفته‌ها به طول انجامید، همه یک‌جورهایی می‌دانستند کار تمام است.

@CinemaParadisooo Open / Comment

2022-09-25 00:06:53 دعوت اصغر فرهادی از هنرمندان سراسر دنیا برای اعلام همبستگی با مردم ایران

اصغر فرهادی با انتشار ویدیویی به زبان انگلیسی از «هنرمندان، سینماگران، روشنفکران، فعالین حقوق مدنی در سراسر دنیا و هر کس که به کرامت انسان و آزادی باور دارد» دعوت کرد با زنان و مردان «قوی و شجاع» ایران، به هر شیوه‌ای ابراز همبستگی کنند.

متن پیام آقای فرهادی به شرح زیر است:

من اصغر فرهادی هستم، فیلمساز.
حتماً خبرهای اخیر ایران را شنیده‌اید و تصاویر زنان پیشرو و شجاعی را که پیشاپیش اعتراضات برای حقوق اولیه انسانی خود در کنار مردان ایستاده‌اند، دیده‌اید. آن‌ها به دنبال حقوق ساده ولی بسیار اساسی‌ای هستند که سال‌ها از آن‌ها دریغ شده. این جامعه و خصوصاً زنان راه سخت و دردآوری را تا به اینجا طی کرده‌اند و حالا به روشنی به نقطه‌ی سرنوشت‌سازی رسیده‌اند.
من آن‌ها را از نزدیک در این شب‌ها دیدم. بیشتر آن‌ها بسیار جوانند؛ ۱۷ساله، ۲۰ساله. خشم و امید را در چهره‌ی آن‌ها و در قدم‌هایشان در خیابان‌ها دیدم و عمیقاً به تلاش‌هایشان برای رسیدن به آزادی و حق تعیین سرنوشتشان علی‌رغم خشونت‌هایی که بر آن‌ها روا می‌شود، احترام می‌گذارم و ... Open / Comment

2022-09-24 16:29:15 @tehransociology Open / Comment

2022-09-21 13:16:22 آپاراتوس برای ما، تلاشی در گشودن پنجره‌های جدید در دانش‌ است. صادقانه اقرار می‌کنیم که در این روزهای سوگ و خشم، روزهایی که یگانه عمل اخلاقی، فریاد زدن از آشناترین، قدیمی‌ترین و عمومی‌ترین پنجره‌هاست، به‌روزرسانی آپاراتوس و حتا خود آپاراتوس را از یاد برده بودیم و تصمیم داریم تا اطلاع بعدی، که امیدواریم در هوایی بسیار تازه‌‌تر باشد، در این فراموشی موقت باقی بمانیم. اولویت‌ها در گرو وضعیت‌هاست و وضعیت امروز استثنایی‌ترین وضعیتی است که می‌شناسیم. Open / Comment