عرفان و خودشناسی

2023-04-03 08:30:24 ‌عامل اصلی مقایسه چیست؟ و چرا مقایسه می کنیم؟!


یکی از سنت های ظاهرا مفید و موجه در تمام اجتماعات بشری “مقایسه“ است. مقایسه هم وسیله ایست برای حفظ “هستی“ وسیله ایست برای عدم توجه نسبت به پوچی و بطالت آن. و هـم وسیله ایست برای عدم درک رنج های حاصل از آن.
(توجه داشته باشیم که معیار قرار دادن تجربیات دیگران در زمینه علوم غیر از مقایسه و مسابقه “شخصیت“ اسـت.) ذهـن ما درگیر یک مسابقه و مبارزه شدید بر سر حصول علایمی است که به کار یک “هستی“ نمایشی و فریب آمیز می آید. بنابراین واقعیت زندگی اهمیت خود را از دست می دهد و انسان مجذوب و مسحور علایم، معنا و تعبیر قضا یا زندگی می گردد. و می دانیم که تعبیر ها، توصیف ها و معنایی که ذهن به واقعیت ها می چسباند و در آن ها می بیند لاشیئی اسـت، مبتنی بر پندار است. و همین توصیف ها و تعبیر ها را ذهن به حساب “هستی“ می گذارد. در این صورت وضـع انسان ها در مسابقه “هستی“ چنان است که می کوشند تا در زمینه یک لاشیئی، در زمینه پندار ها خودشان بر یکدیگر سبقت بگیرند. و این به معنای یک زندگی و تلاش پوچ است؛ به معنا بطالت مطلق است. ولی ذهـن بـرای ایـن که متوجه پوچی و بطالت تلاش های خود در مسابقه نگردد دو حیله اساسی می اندیشد: اولاً چنین وانمود می کند که درگیر مسابقه بر سر واقعیت ها است؛ ثانیاً مقایسه را که یک سنت پذیرفته شده است وسیله ای قرار می دهد برای توجیه تلاش های خود و عدم توجه به ماهیت آن. مـن بیست میلیون دارم ـ که برای یک زندگی مرفه کافی است ـ و تو سی میلیون داری. مـن تـحـت عنـوان “موفقیت“ و شلاق موجه در خدمت آن یعنی “مقایسه می کوشم تا بیست میلیونم را به چهل میلیون برسانم و بر تو سبقت بگیرم. این “مقایسه گرفتگی نمی گذارد مـن متوجـه بـشوم که بعد از بیست میلیون هر چه حاصل کنم حکم سفال را دارد. تو ده میلیـون سـفال بار خودت کرده ای و من می کوشم تا بیست میلیون بار خودم کنم.
حالا این مثال را تعمیم بده به دانشی که نه مفید است و نه مـورد علاقه من؛ آن را تعمیم بده به شهرت، به حرفه ای که اصـلا مـورد شوق و رغبت من نیست ولی معنای اجتماعی آن مجلل است؛ و به تمام ابعاد زندگی. خدا می داند که در اجتماعات چه اشتغالات پوچی رواج دارد، و “مقایسه گرفتگی“ آن ها را توجیه می کند و عادی جلـوه می دهد.
منشأ و محرک مقایسه در حقیقت “خود“ است؛ الگو ها نشسته در آن است. ما درواقع “خودمان را با خودمان مقایسه می کنیم. در تمام زمینـه هـا مـا دو الگویه هستیم - “حقیر“، “متشخص“ بی عرضه“، “باعرضه“، “موفق“، “ناموفق“ ـ و این دو الگوها هستند که خود را با یکدیگر مقایسه می کنند. و چون الگو های من مبتنی بر تعبیر ها و پندار ها ذهن خودم است مـن عمـلاً دارم پنداری را با پنداری دیگر می سنجم. بنابراین مقایسه یعنی دو هیچ را با یکدیگر سنجیدن و سپس به تلاش افتادن تا یک هیچ را جای هیچ دیگر نشاندن. این یعنی پوچی. (باز هم توجه داشته باشید که مـن ظـاهراً در تلاش حصول ده میلیونم ولی باطنـاً نظر به تعبیر و معنا اجتماعی و ارزشی آن دارم.


محمد جعفر مصفا
هله
ص 164 و 165

@Khodshenasivo
عرفان و خودشناسی Open / Comment

2023-04-03 08:30:23 Open / Comment

2023-04-02 20:30:17 موسیقی بیکلام «سرناد امید» مخصوص مدیتیشن و مراقبه

Dan Gibson's Solitudes
Serenade Of Hope Open / Comment

2023-04-02 20:30:16 هـمـه خـاطـرات گذشته و نگرانی های آینده را در ذهـن خـود حـمـل نـكـنـيـد. یکایک لحظـات را بـا هـوشـیاری زندگی کنید. «چو فردا شـود، فكـر فـردا کنید».
همچنـان کـه یـاد می گیریم، رشـد می کنیم و از بسیاری از وابستگی ها، آرزوهـا، رؤیاها و امیدهایـمـان رهـا مـی شـويـم. بیـرون آمـدن از توهـم در ابتـدا دردناک است، زیـرا بـا نـامـیـدی هـمـراه می شـود، امـا پـس از مدتی ذهـن را رها می کند و موجب می شـود انـسـان واقع بـيـن تـر شـود. زندگی، افسانه شـاه پـریـان نیست. در زندگی واقعی، «خوشبخت ابدی» وجـود ندارد. راستش را بخواهید، مـا بـایـد تغييـر کنیم؛ شـبـيـه مـاری کـه چـون پوستش خیلی تنگ شـده، پوست می اندازد، مـا هـم بـایـد رؤیاهـای عـزیـزمـان را رها سـازیم. به جای شکایت کردن و گلایه از ایـن کـه نفس کشیدن بسیار سخت شده، باید پوسـت کـهنـه را دور بیندازیم و پوستی تـازه ایــجــاد کنیم. پوستی که امکان تنفس راحت تر را به ما بدهد، اما باید به یاد داشته باشیم زمانی می رسد که باید آن پوسـت تـازه را هم با میل و رغبت رها کنیم. پوست انداختـن دردناک است. در این فرایند، آدمی بسیار آسیب پذیر و حساس می شـود، زیـرا پـوسـت تـازه هـنـوز بـه انـدازه کافی قوی نیسـت کـه بـتـوانـد در برابـر محیط مقاومت کند.


سایادو اوجتیکا
برف در تابستان
ص 47 و 48 Open / Comment

2023-04-02 14:30:12 Open / Comment

2023-04-02 09:37:08 آن سو مرو Open / Comment

2023-04-02 08:30:10 با مدد اهل کمال می توان بر نفس اماره غالب آمد


اژدهــــــا و مـــــار انـــــدر دست تـو
شـد عـصا ای جـانِ مـوسی مستِ تو

حكـــــمِ خُـذهـا لا تَـخَـف دادت خـدا
تــــــا بـه دسـتت اژدهـا گــردد عـصا

هــــــيـن یَـــــدِ بَـيضـا نـما ای پادشاه
صـبح نو بگشــــــا ز شب هـایِ ســیاه

دوزخـی افـــر وخت در وی دَم فسـون
ای دَمِ تــــــــــــو از دَمِ دریـــــــا فـزون

بــــحر، مَکّـــــــارست، بــــــنموده کَفـی
دوزخ است از مکـــــر بـــــــنموده تَـفى


شرح جامع مثنوی معنوی/دفتر دوم 2286 - 2290 Open / Comment

2023-04-02 08:30:08 Open / Comment

2023-04-01 20:30:31 ‌‌ فایل صوتی

شرح غزل «ز خاک من اگر گندم برآید»

دکتر محمدجواد اعتمادی

مدت زمان 52 دقیقه

@Khodshenasivo
@hozoormolana
کانال عرفان و خودشناسی Open / Comment

2023-04-01 20:30:30 Open / Comment