Hegemony & Culture | هژمونی و فرهنگ

2022-06-18 14:22:08 درباره‌ی توسعه‌ی سرمایه‌داری و شکل سیاسی دولت
________________
در مقایسه با امواج دور لیبرال دهه‌ی هشتاد و نود میلادی و بحران سرمایه‌داری دولتی، تأخیر در گذارهای سیاسی را باید در ویژگی استثنایی منطقه‌ی خاورمیانه، به دلیل وزن درآمدهای نفتی و مقابله‌ی نیروها حول منابع انرژی، یافت. رشد ناهنجار درآمدها تناسب بین جناح‌های بورژوازی عرب را بر هم زده و اشکال سیاسی عقب‌مانده را تداوم بخشیده است؛ بازی موازنه از تقویت هر نیرویی که ظرفیت مستقل برای هژمونی منطقه‌ای را داشت جلوگیری کرده است. هر دو روند به سلسله‌ای از درگیری‌ها و جنگ‌ها در خاورمیانه دامن زده‌اند و خواهند زد
________________
متن کامل Open / Comment

2022-06-04 00:12:36 Iran in Riot, Yet Again!

http://socialistmiddleeast.org/iran-in-riot-yet-again Open / Comment

2022-05-31 20:27:20 برای تشکل‌یابی مطرودان

گفتگویی با پریمیلا ناداسن | مترجم: نسترن غنمی


کارگران خانگی با مطالبه‌ی حقوق خود در دهه‌ی 70 میلادی، الگویی برای تشکل‌یابی کارگران امروزی هستند. زنان طبقه‌ی متوسط امروزه به کار با دستمزد و عبور از محدودیت‌های‌شان ترغیب می‌شوند، به این امید که برای نگهداری بچه‌ها و شستن کف آشپزخانه روی زنانی از طبقه‌ی کارگر حساب باز کنند. به تحولات اجتماعی ناشی از پیوستن تعداد زیادی از زنان به نیروی کار، در دهه‌ی ۱۹۷۰ ایالات متحده، هیچ‌گاه آن طور که باید و شاید پرداخته نشد. «نیروی کار-ات را در بازار بفروش وقتی در خانه از بچه‌ها نگهداری می‌کنی»؛ این آموزه به عنوان یکی از نیازهای متناقض زندگی خانوادگی مدرن، تنها زمانی حل شد که مادران در شیفت دوم، سوم و یا چهارم مجبور به انجام کار خانگی می‌شدند، و یا زنانی از طبقه‌ی کارگر، کارگران مراقبت روزانه یا کارگران مراقبت سلامت در منزل را به عنوان ندیمه در ازای دریافت دستمزد پایین به خدمت می‌گرفتند.

مطالبه‌ي تعادل کار-زندگی بیشتر شبیه به یک ناله است تا فریاد. پذیرش این ایده که «کار» آن است که در اداره انجام می‌شود و «زندگی» آنچه در ساعات تعطیل می‌گذرد، به این معناست که فاصله‌ی ما از مطالبات رادیکال موج دوم {فمنیسم} بیش از اندازه‌ای است که قادر به تصور راه‌‌های نوینی برای تعریف و تقسیم کار باشیم. در روزگاری که حضور یک زن درهیئت‌مدیره یا کاخ سفید، نمود تحقق تمام و کمال پروژه‌ی فمینیسم در نظر گرفته می‌شود، بسیار مهم است از کشمکش زنانی بیاموزیم که نه تنها از پذیرش فمینیسمی که باعث پیشرفت زنان ثروتمند می‌شود و باقی زنان را به حاشیه می‌راند سرباز زدند، بلکه جنبشی را بر مبنای بازتعریف کار خانگی ترتیب دادند.

پریمیلا ناداسن تاریخ‌دانی‌ست که تاریخ پراهمیت کارگران خانگی در اواسط قرن بیستم را نگاشته است. کسانی که روزهای‌شان در خانه‌هایی جداگانه سپری می‌شد اما پیروزی جمعی بزرگی برای کارگران به ارمغان آوردند. کتاب «اتحادیه‌ی کارگران خانگی: داستان ناگفته‌ی زنان آفریقایی-آمریکایی که یک جنبش را ترتیب دادند.» درس‌هایی حائز اهمیت برای سیاست‌ حال حاضر ما دارد. این مصاحبه با خانم ناداسن توسط مگان اریکسون برای مجله ژاکوبن انجام شده است.

#کار_بی_مزد_خانگی
#تشکلیابی_زنان_کارگر


https://telegra.ph/%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B4%DA%A9%D9%84%E2%80%8C%DB%8C%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D9%85%D8%B7%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86-04-20
@zan_j Open / Comment

2022-05-29 13:22:45 از کتاب "بهار جنبش زنان ، ۲۰ سال کار علنی" احمدی خراسانی Open / Comment

2022-05-27 22:58:56 ترجمه‌ی این شعر را تقدیم می‌شود به آنیشا اسداللهی، کیوان مهتدی و تمام کسانی که از زندان‌ها درس مقاومت را دیکته می‌کنند.

چند توصیه به کسانی که به زندان می‌روند


اگر از دنیا، کشورت و انسان‌ها
ناامید نشوی
اگر اعدام نشوی
غیر از خواب
ده یا پانزده سال در حبس می‌خوابی
«کاش همچون پرچمی آویزان بر طناب بودم»
خواهی گفت.
بر ریسمان زندگی چنگ خواهی زد.
خوشبختی نیست
اما بهای آن است.
در جدال با دشمن
روزی بیشتر زیستن.
در تنهایی حبس
مثل سنگی در چاه.
اما سوی دیگرت
چنان باید در هیاهوی جهان در آمیزد
که بر خود بلرزی
هم‌چون برگی که چهل روز بلرزد بر زمین.
در انتظار نامه‌ای در حبس
همراه با زمزمه‌ی ترانه‌ای محزون
و همچنین خیره به سقف تا صبح
خوش است و خطرناک نیز هم.
بعد از اصلاح صورتت را بنگر،
و فراموش کن گذر زمان را
مواظب ساس‌ها باش
و غروب بهاری،
و نان
و خوردنش تا آخرین لقمه،
و از یاد نبر خنده را.
زمانی
و کسی چه می‌داند
زنی که عاشق‌اش هستی دیگر نخواهدَت،
سهل نیست
نارون همچون شاخه‌ای شکسته می‌ماند،
برای محبوس.
در حبس تصور گل و باغچه شوم است،
اما تصور کوه و دریا زیباست.
توصیه می‌کنم بی‌وقفه بخوانی و بنویسی و ببافی
یا آینه بسازی
یعنی ده پانزده سال حبس و حتی بیشتر از آن طاقت فرسا نیست،
می‌گذرد،
کافی‌ست خاموش نشود جواهر زیر پستان چپ‌ات.

#ناظم_حکمت Open / Comment

2022-05-27 21:01:32 «به تو اطمینان می‌دهم که اگر غرور ملّی نداریم، با شرمساری ملّی آشناییم. این … هرچند به گونه‌ای منفی دست‌کم یادمان می‌دهد تا پوچی ملّت‌گرایی و سرشت ناهنجار دولتمان را بشناسیم و از شرم چهره پنهان کنیم.
هر گاه تمامی یک ملّت شرمنده شوند، شاید به سان شیری شوند که واپس می‌کشند تا جهش خود را به جلو آغاز کنند.»

نامه‌ی #کارل_مارکس به #آرنولد_روگه Open / Comment

2022-05-25 16:23:10 جنگ‌افزارها و سرمایه‌داری

ولادیمیر لنین، ۱۹۱۳

تسلیحات امری ملّی تلقی می‌شود، امری میهن‌پرستانه؛ فرض بر این است که همه نهایت پنهان‌کاری را می‌کنند. ولی کارخانه‌های ساخت کشتی، مهمات، دینامیت و کارخانه‌های سلاح‌های کوچک، شرکت‌هایی بین‌المللی هستند که در آن‌ها سرمایه‌دارانِ کشورهای مختلف، به اتفاق هم، مردم کشور‌های مختلف را فریب داده و چپاول می‌کنند و برای بریتانیا علیه ایتالیا و برای ایتالیا علیه بریتانیا کشتی‌ها و توپ‌های جنگی می‌سازند. یک ساز-و-کار سرمایه‌دارانهٔ فریبکارانه! تمدن، نظم و قانون، فرهنگ، صلح — و غارت صدها میلیون روبل توسط بازرگانان و کلاه‌برداران سرمایه‌دار در کشتی‌سازی، دینامیت‌سازی و غیره…

https://www.anternasionalism.org/p/vooruzheniya-i-kapitalizm.html Open / Comment

2022-05-20 19:19:04 حالم خوب است
از روی آن بی تفاوتی تهوع آور
همان ترسی که با همه بیزاری ام
گاهی میان دیوارهای همه جانبه اش گرفتار میشوم.
و انگار همه اش از روی جنگی است که خود علیه تمامیت هستی راه انداخته ام
و این نهایتا واکنشی است تمام شدنی و پر استرس.
حالم خوب است و می ترسم از این حال خوب
چرا که جز به درخت های خودرو ایمان ندارم
جز به چشمه ی خود جوش ایمان ندارم
جز به کوه آتشفشانِ طبیعی ایمان ندارم

حالم خوب است از آن روی که هیچ دیگری ای را به یاد ندارم
جز خشمم از این سیستم
و حس انتقامم از آن
من از این وسیله برای آن هدف در این جنگ همه جانبه لذت می برم.

نسیبه فتحی زاده


@Womens_movement Open / Comment

2022-05-19 15:19:22

Open / Comment

2022-05-17 23:29:18 چهره‌ات را به من بنما
اکنون که می‌توانی چهره‌ی راستین مرا ببینی، چهره‌ی دیگری را
چهره‌ی من که همیشه چهره‌ی همه‌ی ماست
چهره‌ی درخت و نانوا
راننده و ابر و ملاح
چهره‌ی خورشید، دره، پدرو، پابلو
چهره‌ی تنهایی اشتراکی ما
بیدارم کن، من تازه متولد شده‌ام:
زندگی و مرگ
در تو آشتی می‌کنند، بانوی شب
برج زلالی، ملکه‌ی بامداد
دوشیزه‌ی ماه، مادر مادر آب‌ها
جسم جهان، خانه‌ی مرگ
من از هنگام تولدم تا کنون سقوطی بی‌پایان کرده‌ام
من به درون خویشتن سقوط می‌کنم بی‌آنکه به ته برسم
مرا در چشمانت فراهم آر، خاک برباد رفته‌ام را بیاور
و خاکستر مرا جفت کن
استخوان دونیمه شده‌ام را بند بزن
بر هستی‌ام بدم، مرا در خاکت مدفون کن
بگذار خاموشی‌ات اندیشه‌ای را که با خویش عناد می‌ورزد
آرامش بخشد:
دستت را بگشای
ای بانویی که بذر روزها را می‌افشانی
روز، نامیراست، طلوع می‌کند، بزرگ می‌شود
زاییده شده است و هیچ‌گاه از زاییده شدن خسته نمی‌شود
هر روز تولدی ست، هر طلوع تولدی‌ست
و من طلوع می‌کنم
ما همه طلوع می‌کنیم
خورشید با چهره‌ی خورشید طلوع می‌کند
خوآن با چهره‌ی خوآن طلوع می‌کند
چهره‌ی تمام مردان
دروازه‌ی هستی، بیدارم کن و طلوع کن
بگذار من چهره‌ی این روز را ببینم
بگذار من چهره‌ی این شب را ببینم
همه چیز دگرگون می‌شود و مرتبط می‌شود
معبر خون پل، ضربان قلب،
مرا به آن سوی شب ببر
آن‌جا که من تو هستم آن‌جا که ما یکدیگریم
به خطه‌ای که تمام ضمایر به هم زنجیر شده‌اند

اوکتاویا پاز
احمد میرعلایی Open / Comment