Hegemony & Culture | هژمونی و فرهنگ

2022-02-12 02:26:46 ما دکترین (مبلغ) نیستیم. نظریه‌ی ما راهنمای عمل است، نه یک جزم. ما ادعا نمی‌کنیم که مارکس می‌دانسته یا مارکسیست‌ها راه سوسیالیسم را با تمام جزئیاتش می‌دانند. ادعای چنین چیزی مزخرف خواهد بود. آن‌چه ما می‌دانیم جهت راه و نیروهای طبقاتی‌ست که از آن پیروی می‌کنند. جزئیات خاص و کاربردی تنها زمانی آشکار خواهد شد که انسان‌ها اختیار امور را در دست گرفته باشند.

ولادیمیر #لنین "از خاطرات یک ناشر (دهقانان و کارگران)"

@Hegemony_Culture Open / Comment

2022-01-28 20:22:45 قبضِ گاز

بیش از ۲۰۰ معترض در قزاقستان کشته شدند و تا ۸۰۰۰ نفر دستگیر شدند: پیدا کردن آن‌ها در بازداشتگاه‌هایِ پلیس و زندان‌ها تقریباً غیرممکن است، شاید این‌ها ناپدیدشدگانِ بعدی باشند. اخبار با هم همپوشانی دارند: اعتراض‌ها به افزایشِ قیمتِ گازِ مایع همزمان شد با افزایشِ تنش بینِ صاحبانِ قدرتی بر سرِ تقسیمِ درآمدِ هنگفتِ فروشِ نفت و گاز و تشنجِ ناشی از پایانِ دورهٔ سی‌سالهٔ رژیمِ نظربایف که جانشینِ سرمایه‌داریِ دولتیِ اتحادِ جماهیرِ شوروی شده بود. اما یک چیز مسلم است: اعتراض در ژاناوزن، مرکزِ صنعتِ پتروشیمی و گاز آغاز شد، جایی که همین ده سال پیش، در دسامبرِ ۲۰۱۱، اعتصاب برای دستمزد و شرایطِ کار در خون سرکوب شد. ده‌ها قربانی، صدها دستگیری؛ تا دیروز بدترین قتلِ عامِ مبارزهٔ کارگران در تاریخِ قزاقستان.
اکنون که نیروهایِ ویژهٔ روسیه بازگشت به نظم را تضمین کرده‌اند، سکوت حاکم است. قزاقستان کشوری سرشار از انواعِ منابعِ معدنی است. خطوطِ لولهٔ نفت و گاز آن را به روسیه، غرب و چین متصل می‌کند. شرکت‌هایِ بزرگِ جهان از جمله شِورون، اِکسون، شِل، بی‌پی، اِنی، CNPC چین در آنجا سرمایه‌گذاری می‌کنند. در حالی که تمرکز بر بحرانِ اوکراین در غرب است، هیچکس در آسیایِ مرکزی واقعاً نمی‌خواست نقشِ مسکو را به عنوانِ ژاندارمِ منطقه‌ای به چالش بکشد.
این تنها موردی نیست که گاز و نفت با دلیلِ دولت‌ها برایِ سکوت در برابر بدترینِ قساوت‌ها نردِ عشق می‌بازند. بر اساس گزارشِ ISPI، در یک سال، به ازاء ۶۵٬۰۰۰ مهاجری که به ایتالیا رسیدند، حداقل ۱٬۶۰۰ انسان غرق شده، و ۳۱٬۰۰۰ نفر توسطِ گاردِ ساحلیِ خودخواندهٔ لیبی تعقیب و بازگردانده شدند. در اینجا بیش از همه ENI، توتال، رپسول، و شل هستند که گاز و نفت را با رهبران لیبی به اشتراک می‌گذارند. در همین حال، هزاران نفر از مردمِ ناامید به اردوگاه‌هایِ کارِ اجباری که به تازگی موفق به فرار از آن شده بودند، رانده می‌شوند. آن‌ها ناپدیدشدگانِ امپریالیسمِ ایتالیا و اروپا هستند. بیایید این را در نظر داشته باشیم، وقتی آب را برایِ ماکارونی باز می‌کنیم و سس در تابه می‌جوشد: بهبودِ اوضاعِ اقتصادی پس از بحرانِ همه‌گیری باعثِ افزایشِ سرسام‌آورِ قیمتِ گاز شده است، اما در میانِ مواردِ متفرقهٔ پنهان شده در قبضِ گاز، کارگرانِ قزاق هستند که از سر هدفِ گلوله قرار گرفتند و پناهندگانی که به زور به پشتِ سیم‌خاردارهایِ اردوگاه‌هایِ لیبی بازگردانده شده‌اند. رزا لوکزامبورگ نوشت: سوسیالیسم یا بربریت. بربریت اینجاست، حتیٰ از اجاقِ گاز در آشپزخانه بیرون می‌خزد. مبارزه برایِ کمونیسم تنها راه برای عادت نکردن به وحشت است.

منبع: ماهنامهٔ Internationalism چاپِ لندن، شمارهٔ ۳۶، فوریهٔ ۲۰۲۲، صفحهٔ ۱۲

کارگرانِ انترناسیونالیست Open / Comment

2022-01-22 21:29:43 چالش مدرنیته ایجاد زندگی بدون توهم و خیال‌پردازی‌ست.

@Hegemony_Culture Open / Comment

2022-01-19 00:58:36

Open / Comment

2022-01-19 00:06:29 Artist: Razor

Album: Open Hostility (Deluxe Reissue)

Released: 1991 Open / Comment

2022-01-17 19:58:53 جنبش معلمان، ناسیونالیسم محمد حبیبی و دانش‌آموز افغان

اعتصاب معلمان در سال‌های اخیر یکی از سازمان‌یافته‌ترین اعتصاب‌های کارگری در ایران بوده است. این اعتصابات حول محور مطالبات صنفی بوده است ولی رشد کمی آن می‌تواند باعث کسب تجاربی ارزشمند برای طبقهٔ جهانی کارگر در ایران شود. ولی این امر به صورتی خودبه‌خودی انجام نمی‌گیرد و نیازمند دخالت مستقیم عناصر آگاه طبقهٔ کارگر است. از زمان مارکس و انگلس تا لنین همواره این آگاه‌ترین بخش‌های طبقهٔ کارگر بوده‌اند که توانایی فهم منافع طبقهٔ کارگر را داشته‌اند و بر این اساس و با تکیه بر تحلیل علمی قادر به تعیین استراتژی برای بدنهٔ طبقهٔ کارگر بوده‌اند. بدون چنین استراتژی‌ای هر جنبش کارگری‌ای در اثر خودانگیختگی یا ابزاری در دست لایه‌های مختلف طبقهٔ حاکم (بورژوازی) می‌شود و یا در اثر سردرگمی فعالان آن دچار انحراف شده و لاجرم دچار رکود و فراموشی می‌شود. تحلیل علمی نیازمند مطالعهٔ دقیق واقعیت (اطلاع از واقعیت) با روشی علمی است. مارکس، انگلس و لنین چنین ابزاری را اتخاذ کرده‌اند و این ابزار تحلیل علمی را به نسل‌های بعدی آگاه‌ترین عناصر طبقهٔ جهانی کارگر انتقال داده‌اند. متأسفانه در ایران شاهد بحث جدی در مورد استراتژی برای طبقهٔ کارگر نیستیم و گویا این جنبش‌های پراکنده قرار است به صورتی خودانگیخته بتوانند قدرت را از چنگ طبقهٔ حاکم درآورند.

این مقدمه را برای اشاره به توئیت محمد حبیبی از سازماندهندگان اعتصاب معلمان آورده‌ایم. حبیبی توئیت کرده است که: «شعار "آموزش رایگان حق فرزند ایران" یک شعار استراتژیک برای پیوند و اتحاد میان همه اقشار اجتماعی معلم، کارگر، دانشجو، پرستار، بازنشسته». این جمله دو ایراد اساسی دارد: یک. این جمله چنان وانمود می‌کند که معلم، پرستار و بازنشسته «قشری» جدا از کارگر است! دو. شعار «آموزش رایگان حق فرزند ایران» در حالی که حدود نیم میلیون دانش‌اموز افغان در مدارس ایران تحصیل می‌کنند چیزی جز ارتجاع تعفن‌برانگیز خرده‌بورژوازی ایران است؟

متن کامل… Open / Comment

2022-01-17 13:03:29 Artist: Razor

Album: Open Hostility (Deluxe Reissue)

Released: 1991 Open / Comment

2022-01-16 14:28:16 https://telegra.ph/1917-and-class-autonomy-01-16 Open / Comment

2022-01-15 07:16:13 همهٔ قدرت‌هایِ جهانی، و در درجهٔ اول اروپا، می‌گویند که می‌خواهند برایِ نجاتِ کرهٔ زمین و آیندهٔ نوعِ بشر همکاری کنند.

اما چگونه می‌توان این را باور کرد در حالی که همان قدرت‌ها همزمان طرح‌هایِ عظیمِ تسلیحاتی را اجرا می‌کنند، در مورد اتحادهایِ هسته‌ای بحث می‌کنند و حتّیٰ بر سرِ واکسن‌ها با دیگر قدرت‌ها جنگ می‌کنند؟

ما در دنیایی بی‌معنا زندگی می‌کنیم، جایی که زندگی بی‌ارزش است و فقط سود مهم است: ۱۰ دولتِ ثروتمندِ جهان ۷۵ درصدِ دُزِ واکسن را خریداری کرده‌اند، در حالی که ۱۳۰ کشورِ جهان آن را ندارند.

جهانی که در آن اروپا و ایالاتِ متحده میلیاردها دوز اضافی پیش‌خرید کرده‌اند، در حالی که آفریقا و سایرِ نقاطِ جهان به حالِ خود رها شده‌اند.

در همان روزهایی که سرمایه‌دارانِ میلیاردر در حال انجامِ گردشگریِ فضایی هستند، سازمانِ ملل اعلام کرده است که ممکن است در سال ۲۰۲۲ یک میلیون کودک در افغانستان از گرسنگی بمیرند.

در حالِ حاضر منابعِ عظیم و تولیدِ جهانی برایِ نخستین بار در تاریخ می‌تواند نیازهایِ همه را رفع کند، در حالی که ۸۰۰ میلیون نفر در کرهٔ زمین در گیر-و-دارِ سوءِتغذیه هستند.

به همین دلیل نمی‌توان به افسانه‌ها و لشکرکشی‌هایِ قدرت‌ها اعتقاد داشت.

وعده‌هایِ مربوط به اقتصادِ سبز و دیجیتال تنها پردهٔ ایدئولوژیکی برایِ نبرد مرکزیِ اقتصادی و سیاسی دهه‌هایِ آینده است: تخمین زده می‌شود که در ۳۰ سالِ آینده، گروه‌هایِ بزرگِ اقتصادی و دولت‌ها در حدود ۱۱۰ تریلیون دلار در این بخش‌ها سرمایه‌گذاری خواهند کرد.

اقتصادِ سبز، حمایت‌گرایی، تسلیحِ مجددِ هسته‌ای و ناسیونالیسم همگی چهره‌هایِ یک پدیدهٔ واحد هستند: جنگِ جهانیِ جدیدِ سرمایه بر سرِ اقتصادِ سبز و دیجیتال، مبارزه بر سرِ موادِ خام و فناوری‌هایِ جدید، مسابقه‌ای برایِ تسلیحِ مجددِ عمومی، نبردی جدید برایِ نفوذِ استراتژیک در آسیا و سراسرِ جهان.

با این ایدئولوژی‌هایِ «حفاظت‌کننده»، در دهه‌هایِ آینده، طبقاتِ حاکم در آمریکا، چین، اروپا و همهٔ قدرت‌ها به دنبال به خدمتِ سربازیِ گرفتنِ جوانان و کارگرانِ خود خواهند بود و آن‌ها را در مبارزهٔ قدرت‌ها برایِ تقسیمِ جهان در برابر کارگرانِ دیگر قدرت‌ها قرار خواهند داد.

برای این، در همه‌جایِ دنیا، ما باید با پرچمِ انترناسیونالیسم با این طرح‌ها مخالفت کنیم: ایجادِ یک سازمانِ قوی که طعمهٔ ناسیونالیسم‌هایِ مختلف نباشد، بلکه به حقوق‌بگیران به عنوانِ یک طبقهٔ جهانی و به منافعِ بشریت نگاه کند، حیاتی است.

تنها یک جامعهٔ کمونیستی که بر کشمکشِ بینِ گروه‌ها و دولت‌هایِ اقتصادی غلبه کند، سرانجام قادر خواهد بود با چالش‌هایِ جهانی که با آن روبرو هستیم، روبرو شود، و ظرفیت‌هایِ تولیدیِ شگفت‌انگیزِ نوعِ بشر را اجتماعی کند، ظرفیت‌هایی که اکنون در هرج-و-مرجِ بازار در هم شکسته شده‌اند.

— باشگاه کارگران انترناسیونالیست Open / Comment

2022-01-14 14:20:26 مسابقهٔ تسلیحاتی جدید

آیا «جنگِ دوم در اقیانوسِ آرام» علیهِ چین پس از جنگِ قرنِ گذشته علیهِ ژاپن آغاز شده است؟ «فیگارو» این ادعا را دارد، اگرچه پاریس با توافقِ AUKUS بینِ استرالیا، بریتانیا و ایالاتِ متّحده که یک سفارشِ چند میلیارد دلاری برایِ صنعتِ جنگِ فرانسه را لغو کرد، تحقیر شد. فرانسوی‌ها می‌نویسند که جنگ فقط با درگیری‌هایِ نظامی انجام نمی‌شود، بلکه با تهدید، ارعاب، منازعاتِ تکنولوژیک و حملاتِ سایبری صورت می‌گیرد.
یک واقعیت مسلم است: فشارسنجِ یک طوفان را نشان می‌دهد. آنچه رخ می‌دهد آغازِ یک پانزده سالِ پر دردسر است که قرنِ جدید را رقم خواهد زد. امپریالیسمِ آمریکا برایِ اولین‌بار در امپریالیسمِ چین رقیبی با قدرتِ برابر پیدا کرده است. AUKUS شروعِ یک مسابقهٔ تسلیحاتیِ جدید و بی‌سابقه خواهد بود. حتّیٰ امپریالیسمِ اروپایی نیز نمی‌تواند فقط نظاره‌گر باشد.

اروپا، قارهٔ کهن، در آستانه است: اروپا حداقل بیست سال را برایِ تشکیلِ نیرویِ نظامیِ واحد از دست داده است. بر مدیترانه که حاشیهٔ اروپاست کنترلی ندارد، اما در این بین منافعِ زیادی در آسیا به دست آورده است که از مبادلهٔ کالا و سرمایه با چین ناشی شده است. ترسِ مضاعفی وجود دارد، هم از درگیریِ ناخواسته با پکن و هم از به حاشیه رانده شدن با توافقِ بین ایالاتِ متّحده و چین، که همیشه ممکن است. طرح‌هایی برایِ سیاستِ خارجیِ مشترک و نیرویِ نظامیِ اروپا در حالِ پیگیری است. امپریالیسمِ اروپا دوست دارد که بتواند در ناتو با واشنگتن جایگاهِ برابری داشته باشد. اما جبرانِ زمان از دست رفته در حالی که دریا طوفانی شده چالشی بزرگ است. یکی از عواملِ ناشناخته آلمان است، جایی که دورانِ آنگلا مرکل به پایان می‌رسد، با ثباتی که بسیاری اکنون آن را به انفعال متهم می‌کنند. این مسئلهٔ امپریالیسم است که به سطحِ بالاتری از موشک‌ها، زیردریایی‌ها و راکتورهایِ هسته‌ای جهش کرده است.

کارگران نمی‌توانند طوفانِ در حالِ نزدیک شدن را نادیده بگیرند، زیرا خواه ناخواه به درونِ آن کشیده خواهند شد. ما باید چشمانمان را باز نگه داریم و این نقشِ علمِ مارکسیستی است. ما به یک آگاهی و استراتژیِ انترناسیونالیستی نیاز داریم. مخالفتِ انقلابی با امپریالیسمِ اروپایی مانند همهٔ امپریالیسم‌ها در دستورِ کار است.

منبع: ماهنامهٔ Internationalism چاپِ لندن، شمارهٔ ۳۲، اکتبرِ ۲۰۲۱، صفحهٔ ۱۲

کارگرانِ انترناسیونالیست Open / Comment